ลูกเขยมังกร นิยาย บท 680

บทที่ 680 ใครกันแน่ที่เป็นคนไร้ประโยชน์

สำหรับนักมีดก็เหมือนกัน มีดคือชีวิตที่สอง

เวลานี้เขากับเฉินเฟิงเพิ่งต่อสู้กัน ถูกเตะจนมีดมังกรหล่นจากมือ

สำหรับนักมีด ตอนต่อสู้แล้วถูกคู่ต่อสู้ทำให้อาวุธหลุดจากมือ เป็นเรื่องที่น่าอับอายมาก อีกทั้งในเวลาสำคัญแบบนี้ นักมีดที่ไม่มีอาวุธ ความสามารถก็ลดลงอย่างมาก อันตรายถึงชีวิต

การต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตายของทั้งสองคน เริ่มได้ไม่นานเฉินเฟิงก็เตะจนมีดในมือของฉู่เหอหล่น กลายเป็นคนที่อยู่เหนือกว่า

ภาพนี้อู่จื่อโจว ฟางเจิ้งและก่วนหนานเทียนที่ดูการต่อสู้อยู่รอบๆ ในใจตกตะลึง

ต้องรู้ก่อนว่าแดนของฉู่เหอสูงกว่าเฉินเฟิง อีกทั้งยังมีมีดมังกร ทำให้ได้เปรียบในการต่อสู้ ทุกคนคิดว่าเฉินเฟิงไม่มีวันเทียบเท่าฉู่เหอได้ อย่างมากก็จะเสียเปรียบไม่มากเท่านั้น ทว่าคิดไม่ถึงเวลานี้เฉินเฟิงกลับทำให้อาวุธในมือฉู่เหอหล่นลง จะไม่ให้พวกเขาตกใจได้ยังไง

ทุกคนกลายเป็นแบบนี้แล้ว ฉู่เหอยิ่งไม่ต้องพูดอะไรมากมาย เวลานี้รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน ไม่เป็นความจริงอย่างมาก

แต่ว่าความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านมาจากข้อมูล คอยเตือนเขาอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อครู่เกิดขึ้นตรงหน้า

ถ้าหากเมื่อกี้ฉู่เหอไม่ทันได้ใช้กำลังภายในปกป้องข้อมือเอาไว้ เวลานี้คงไม่ใช่แค่ได้รับบาดเจ็บ เขาอาจจะถึงขั้นเสียมือไปเลยก็ได้

ข้อมือของฉู่เหอได้รับบาดเจ็บ เฉินเฟิงจะยอมพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ไปได้ยังไง ปรับเล็กน้อย พุ่งไปหาฉู่เหออีกครั้ง หมัดกำแน่น กำลังภายในพลุ่งพล่าน แสดงหักแม่น้ำออกมา！

เสียงลมของหมัดดังระงม ความเร็วสูง

สีหน้าของฉู่เหอเปลี่ยนไป เวลานี้เขาถูกลมปราณของเฉินเฟิงล็อคเอาไว้ สิ่งสำคัญกว่านั้นก็คือหมัดนี้ของฝ่ายตรงข้าม ทำให้เขารู้สึกว่าไม่สามารถหลบได้

ช่วงเวลาอันตราย กำลังภายในของฉู่เหอรวบรวมไว้ที่แขนเหมือนกัน ฝ่ามือกลายเป็นมีด มือมีดฟันออกไป มือมีดวาดผ่านอากาศ อากาศโดยรอบถูกวาดจนมีช่องว่าง มือมีดนี้ไม่แตกต่างจากมีดล้ำค่าของจริงเท่าไหร่ อย่าว่าแต่คน แม้แต่สัตว์ร้าย ก็ไม่สามารถมีชีวิตรอดภายใต้มือมีดได้

เวลานี้เขาเตรียมที่จะพุ่งชนกับหักแม่น้ำของเฉินเฟิง

"ตึ้ง！”

เสียงดังขึ้น ทั้งสองชนกระแทกกัน พลังภายในพุ่งฆ่ากัน ร่วมกันทำลายล้าง เหตุเพราะพลังภายในแข็งแกร่งจนเกินไป อากาศโดยรอบถูกทำให้ปั่นป่วน เกิดเสียงดังขึ้น

พื้นดินโคลนรอบๆที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของทั้งสอง แตกเป็นวงกลมทันที จากนั้นหล่นลงไป

"ปั้ง！ปั้ง！ปั้ง！”

ร่างของฉู่เหอต้านเอาไว้ไม่ไหวจึงถอยหลังออกไป ทุกครั้งที่ถอยหลังหนึ่งก้าว พื้นดินถูกเหยียบจนเป็นหลุมลึก เห็นได้อย่างชัดเจนว่าพลังของมีดน่ากลัวแค่ไหน

เวลานี้มือของพวกเขามีแผลฉีกขาด ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือลมปราณในร่างกายแปรปรวนไปหมด อวัยวะภายในถูกแรงสั่นสะเทือนจนเจ็บปวด เห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บ

มองไปที่เฉิงเฟิน เวลานี้ยังคงยืนนิ่ง ยืนอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนไหว มีท่าทางคล้ายกับอู่จื่อโจว

ภาพนี้ทำให้ทุกคนตกใจอีกครั้ง ถ้าจะบอกว่าตอนแรกเฉินเฟิงอาศัยประสบการณ์มากมายด้านการต่อสู้ สู้กับฉู่เหอจนเขารับมือไม่ถูก ถ้าอย่างนั้นเมื่อกี้เขากับฉู่เหอสู้กันอย่างพุ่งเข้าชน

ผลสุดท้ายฉู่เหอถอยหลังสามก้าว ทว่าเฉินเฟิงกลับยืนอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นแบบนี้ ทุกคนจะไม่ตกตะลึงได้ยังไง

เพราะคนที่ได้รับการถ่ายทอดศิลปะการต่อสู้โบราณอย่างฉู่เหอ การฆ่าคนข้ามระดับ ถือว่าไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่

ทว่าในทางกลับกันคนที่อยากฆ่าผู้ที่ได้รับการถ่ายทอดมานานอย่างพวกเขา โดยเฉพาะการฆ่าข้ามแดนขนาดใหญ่ เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้

อย่าว่าแต่ฆ่าพวกเขา การหนีจากน้ำมือของพวกเขายังเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก