ลูกเขยมังกร นิยาย บท 681
บทที่ 681 ฉู่เหอแพ้พ่าย
เวลานี้เป็นโอกาสที่ดี ด้วยวิธีการของเฉินเฟิงจะยอมปล่อยไปได้ยังไง รีบโจมตีเพื่อเอาชนะ เตรียมที่จะจบการต่อสู้ในครั้งนี้
ภาพนี้อยู่ในสายตาของหวังอีเตา ทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหว ฉู่เหอเป็นลูกศิษย์เพียงคนเดียวของเขา อีกทั้งยังเป็นคนที่เขาพร่ำสอนด้วยความตั้งใจมาหลายปี ก็เพื่อลบล้างความอับอาย แก้แค้นให้ตนเอง ถ้าฉู่เหอพ่ายแพ้ไม่เพียงแต่ชีวิตของเขาที่ไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้ การแก้แค้นของตนก็ไม่สามารถแก้แค้นได้ อีกทั้งการต่อสู้ในครั้งนี้มีคนดูจำนวนมาก หลังจากนี้เขาคงไม่มีที่ยืนในวงการศิลปะการต่อสู้อย่างแน่นอน
แต่หลังจากมองดูอย่างละเอียดแล้ว ฉู่เหอไม่ได้บาดเจ็บสาหัส ไม่ได้บาดเจ็บรุนแรง หวังอีเตาจึงโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง ภายในใจของเขารู้สึกกลัว
ฉู่เหอถอยหลังอย่างรวดเร็ว คนอื่นไม่รู้สึกอะไร ทว่าเย่หนานเทียนที่มองดูภาพนี้ ทุกอย่างมันคุ้นตามาก เหมือนเคยเห็นกระบวนท่านี้ ขณะที่เขากำลังคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ร้องตะโกนเสียงดัง:“เฉินเฟิง ระวัง！”
"ไปตายซะ！”
ขณะที่เสียงของเย่หนานเทียนดังขึ้น ฉู่เหอลืมตาขึ้นในเวลาเดียวกัน เขาในตอนนี้สีหน้าดุร้าย หน้าตาเต็มไปด้วยความต้องการฆ่า มือทั้งสองผลักออก กลายเป็นมีดที่ไม่สามารถทำลายได้ เผชิญหน้ากับเฉินเฟิงที่ไล่ต้อนมา มีดฟันลงไป
กระบวนท่านี้ ฉู่เหอไม่ได้ออมมือ แต่เป็นท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาในตอนนี้
เผชิญหน้ากับภาพนี้ เฉินเฟิงหลบไม่ทัน เขาเองก็ไม่คิดจะหลบ ความเร็วที่พุ่งมานั้นหยุดกะทันหัน พลังภายในของร่างกายพลุ่งพล่าน เท้าทั้งสองข้างล็อคกับพื้น ต่อยหมัดออกไป เตรียมที่จะรับกระบวนท่าของฝ่ายตรงข้าม
เสียงดังขึ้น มือมีดและหมัดชนกระแทกกัน ลมปราณเดือดดาล ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั้งสี่ด้าน ครอบคลุมทั้งสองคนเอาไว้
ฉู่เหอเตรียมตัวมานานกล่าวได้ว่าเป็นกลยุทธ์รอซ้ำยามเปลี้ย ทางด้านเฉินเฟิงที่อยู่ในอันตราย ก็รีบต้านเอาไว้ทันที
กระบวนท่านี้ทำให้การต่อสู้เปลี่ยนไป
"แย่แล้ว ถ้าฉู่เหอยกมีดมังกรขึ้นมา เฉินเฟิงก็จะตกอยู่ในอันตรายแล้ว！”
ก่วนหนานเทียนขมวดคิ้วเป็นปม เผยสีหน้าเป็นกังวล
วันนี้เฉินเฟิงทำให้พวกเขาตกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเขาให้ความสำคัญกับคนรุ่นหลังคนนี้แล้ว เวลานี้ไม่อยากเห็นเฉินเฟิงพ่ายแพ้ แล้วถูกฆ่าจริงๆ
แต่ฉู่เหอไม่ใช่คนธรรมดา ไม่อย่างนั้นก็คงไม่มีวันฝึกฝนจนบรรลุไปถึงระดับหั้วจิ้งชั้นกลาง แม้ว่าเมื่อกี้เขาจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่ในช่วงเวลาสำคัญสามารถใช้ท่าไม้ตายเพื่อหลบเคราะห์ร้ายนี้ ยังมีโอกาสหายใจ
ในเวลานี้เอง เท้าขวาของฉู่เหอยกขึ้นกระแทก วางไว้ด้านข้าง เป็นจริงตามนั้น เขายกมีดมังกรขึ้นมา ฟันเฉินเฟิง ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ พูดได้ว่าฉู่เหอเป็นฝ่ายเสียเปรียบมาโดยตลอด ทำให้ศักดิ์ศรีของเขารับไม่ได้
ต้องรู้ก่อนว่าเขาเป็นถึงหั้วจิ้งชั้นกลาง อีกทั้งยังคงเป็นคนที่ได้รับการสืบทอดศิลปะการต่อสู้โบราณ คิดไม่ถึงว่าจะถูกเฉินเฟิงที่เป็นจอมยุทธ์ในวงการสามัญบีบต้อนให้น่าอนาถแบบนี้ เวลานี้เขาอยากจะยกมีดมังกรขึ้นมาแล้วฟันเฉินเฟิง เพื่อที่จะระบายความแค้นในใจ
เฉินเฟิงเองก็มองเห็นภาพนี้ รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามกำลังคิดอะไรอยู่ เขาจะปล่อยให้คู่ต่อสู้สมหวังได้ยังไง
ตอนที่บอกว่าเวลาผ่านไปช้าเวลากลับผ่านไปแล้ว พลังภายในของเฉินเฟิงผสานเอาไว้ที่ขาทั้งสองข้าง กระแทกเท้าลงไป พื้นดินโคลนแตกแยกก้อนหินปลิวขึ้นมา เฉินเฟิงคว้าเศษหินที่ปลิวขึ้นมา ใช้แรงในการโยนมันออกไป
"ฟิ้ว！ฟิ้ว！ฟิ้ว！”
ก้อนหินหลายก้อนถูกเฉินเฟิงเขวี้ยงออกไป ก้อนหินพุ่งไปทางฉู่เหอ หยุดการคว้าจับมีดมังกร
"ไอ้สารเลว！”
ฉู่เหอร้องตะโกนเสียงดัง รีบหลบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...