บทที่ 682 ฆ่า
"ผู้สืบทอดศิลปะการต่อสู้โบราณ? ไม่แตกต่างอะไรกันคนไร้ประโยชน์!”
เฉินเฟิงยืนแล้วก้าวเท้าออกไป สีหน้าเย็นยะเยือก ในมือถือมีดมังกรเอาไว้ เสียงของดังก้องไปทั่วสารทิศ
ฉู่เหอไม่ได้ตอบ เวลานี้เขานอนชักกระตุกอยู่บนพื้น เหมือนปลาที่อยู่ห่างจากน้ำ พยายามหายใจเฮือกใหญ่ แขนทั้งสองข้างของเขาฉีกขาด ไม่มีแรงในการต่อสู้ มองดูเฉินเฟิงก้าวเข้ามาใกล้ทีละก้าวๆ เขาทั้งกลัวและหวาดกลัว แต่เวลานี้เขาเหมือนเนื้อปลาที่อยู่บนเขียง ที่ต้องยอมจำนน
การต่อสู้จบลงเพียงเท่านั้น ทุกอย่างจบลงแล้ว ภาพนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์พากันสูญเสียความสามารถในการคิดพิจารณา พวกเขาคิดไม่ถึงว่าฉู่เหอจะแพ้
เวลานี้แม้แต่อู่จื่อโจว ฟางเจิ้ง ชางโป๋และจีอู๋ฉางยอดฝีมือทั้งหลาย ล้วนตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ฉู่เหอเป็นผู้สืบทอดศิลปะการต่อสู้โบราณ เป็นหั้วจิ้งชั้นกลาง ในมือถือมีดมังกร แต่สุดท้ายกลับแพ้ แพ้ให้กลับคนที่เขาดูถูกเฉินเฟิง
พวกเขาถึงขั้นรู้สึกว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ความจริง ฉู่เหอกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?
พวกเขาคิดว่าแม้ว่าความสามารถของเฉินเฟิงจะไม่ธรรมดา แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะฉู่เหอที่อยู่ในระดับหั้วจิ้งชั้นกลางได้ ทว่าเสียงกรีดร้องของฉู่เหอในเวลานี้ คอยเตือนทุกคนอยู่ตลอดเวลา ทั้งหมดนี้เป็นความจริง
"ก่อนการต่อสู้ ผู้อาวุโสอู่ชมเฉินเฟิงไม่ขาดปาก ทั้งยังบอกว่าเย่หนานเทียนมีศิษย์น้องอย่างนี้ สามารถภาคภูมิใจได้แล้ว ตอนแรกฉันคิดว่าปรมาจารย์อู่พูดเกินจริง แต่ดูจากตอนนี้แล้ว เป็นการประเมินฝ่ายตรงข้ามต่ำเกินไป!”
ก่วนหนานเทียนลูบจับหนวดเครา แววตาของเขาเผยการครุ่นคิดพิจารณา อธิบายให้คนอื่นฟัง ในเวลาเดียวกันก็เป็นการให้เหตุผลตนเอง
"ถูกต้อง เฉินเฟิงคนนี้ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์การต่อสู้กับศัตรู หรือปฏิกิริยาตอบสนองในการต่อสู้ และการวิเคราะห์การต่อสู้แล้วทำการตอบสนอง ไม่ว่าจะมองจากมุมมองไหน ถือเป็นแบบอย่างที่ดีกับรุ่นรอง อย่าว่าแต่รุ่นน้อง แม้แต่พวกเรา ก็อยากที่จะทำได้ถึงขั้นนี้!”
จีอู๋ฉางพูดแสดงความเห็นด้วย เวลานี้เขามองดูเฉินเฟิง เขารู้สึกประทับใจกับคนรุ่นหลังคนนี้
"เขาไม่เพียงแต่มีความคิดละเอียดอ่อนรอบคอบ ความสามารถก็ไม่น้อย ไม่อย่างนั้นก็คงไม่สามารถทำได้ถึงระดับนี้ เมื่อครู่ฉู่เหอได้ใช้ท่าไม้ตายที่ฝึกฝนมาอย่างยาวนาน ทว่าเฉินเฟิงกลับตอบรับท่ามกลางสถานการณ์เร่งรีบ แม้จะเป็นแบบนี้ ก็ยังคงรับเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดาจริงๆ!ความสามารถระดับนี้ ลูกศิษย์ของพวกเราไม่อาจเทียบชั้นได้!”
เวลานี้ฟางเจิ้งเองก็พูดขึ้นมา เขาวิเคราะห์การต่อสู้ในครั้งนี้
ได้ยินคำพูดวิเคราะห์ของปรมาจารย์ฟางเจิ้ง คนอื่นๆก็พากันพยักหน้า เป็นจริงตามนั้น ความสามารถของเฉินเฟิงแม้ว่าจะไม่สามารถเทียบเท่าฉู่เหอ แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกันมาก เมื่อเป็นแบบนี้ ลูกศิษย์ของพวกเขา ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิง"
"เป็นไปได้ยังไง! กลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ทำไมความสามารถของเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?"
จียุ่นได้ยินคำวิเคราะห์ของผู้อาวุโส ส่วนลึกในใจไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ถึงแม้คำถามนี้ขึ้นมา
ก่อนจะมีการคัดเลือกในครั้งนี้ ตอนที่เขาเพิ่งลาศีล เขาคิดมาตลอดว่าตนเองคือหั้วจิ้งชั้นกลางคนแรก เก่งที่สุดในบรรดารุ่นน้อง พูดได้ว่ามีความมั่นใจมาก
ทว่าคิดไม่ถึง การปรากฏตัวของเทียนอิง ทำให้ภายในใจของเขาชะงัก รู้สึกว่าเขาเป็นคนเปิดความรู้สึกอันตรายภายในใจของตน ทว่าในตอนหลัง เฉินเฟิงมาแทนที่เทียนอิง กลายเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งภายในใจของเขา
จากนั้น ฉู่เหอและเฉินเฟิงต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย ดึงดูดความสนใจของทุกคน ฉู่เหอมีความสามารถระดับหั้วจิ้งชั้นกลาง แม้จะเป็นแบบนี้ ฉู่เหอก็ยังคงพ่ายแพ้ แพ้ด้วยน้ำมือของเฉินเฟิง
มองดูสีหน้าเย็นยะเยือกมีรังสีสังหารแผ่ออกมาจากตัวของเฉินเฟิง จียุ่นรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนระดับเดียวกันแล้ว
"เฮ้อ ยากที่จะเชื่อจริงๆ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...