บทที่715 เฟร์ตีตโต
“ดี....”
ตอนนี้พวกผู้ชมมองเห็นเฉินเฟิงอย่างชัดเจน พวกผู้ชมตะโกนดังลั่นอย่างกึกก้อง ท่วมท้นทุกเสียง
เฉินเฟิงยิ้มเล็กน้อย ยกกำปั้นชูขึ้นให้กับพวกผู้ชม การกระทำของเขาเช่นนี้ ดึงดูดเสียงตะโกนของผู้ชมขึ้นมาอีกครั้ง
หลังจากที่เฉินเฟิงออกมาแล้ว เฟร์ตีตโตที่มาจากปากีสถาน ก็เดินออกมาจากทางเดินของผู้แข่งขันอีกทางหนึ่ง
การปรากฏตัวของเขาไม่ได้เป็นที่สนใจของพวกผู้ชม นี่ถือเป็นเรื่องปกติ การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลกในครั้งนี้ มีเพียงผู้แข็งแกร่งทั้งสิบคนนั้นเท่านั้น ที่เป็นจุดสนใจของพวกผู้ชม ส่วนผู้แข่งขันคนอื่นๆถือเป็นเพียงตัวประกอบเท่านั้น เรื่องนี้ผู้แข่งขันต่างก็รู้ดีแก่ใจ
เฉินเฟิงกับเฟร์ตีตโต ทั้งสองคนเดินขึ้นไปบนเวที เสียงของพวกผู้ชมค่อยๆเงียบลง สายตาต่างก็เบิกโตจ้องมองดูเหมือนกลัวพลาดภาพเหตุการณ์ที่สำคัญไป
หลังจากที่ทั้งสองคนยืนนิ่งแล้ว กรรมการตัดสินวัยกลางคนคนนั้นก็ขึ้นไปบนเวที
“ท่านก็คือเฉินเฟิงใช่ไหม มีโอกาสได้พบท่าน ผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง”
เฟร์ตีตโตจากปากีสถาน มองดูเฉินเฟิงที่อยู่ตรงหน้า พูดทักทายขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“คุณเฟร์ตีตโต สวัสดี”
เฉินเฟิงตอบเฟร์ตีตโตคนนี้ อย่างค่อนข้างรู้สึกดี
ต้องรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างปากีสถานกับประเทศหวานั้นดีมาก สามารถพูดได้ว่าเป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก ความสัมพันธ์ระหว่างประชากรของทั้งสองประเทศก็ดีอย่างมาก ถึงแม้การแข่งขันในครั้งนี้จะเป็นการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับโลก เฟร์ตีตโตได้มีโอกาสเจอกับเฉินเฟิง ถือเป็นเรื่องยินดีอย่างยิ่ง ผมไม่ได้มีความอคติอะไรกับเฉินเฟิง
“ท่านเฉินเฟิง ผมค่อนข้างรู้ถึงความสามารถของคุณ ผมรู้ว่าผมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่าน แต่ผมก็จะสู้อย่างเต็มที่”
เฟร์ตีตโตพูดอย่างถ่อมตนมาก
เฉินเฟิงกลับส่ายหัวพูดว่า “คุณเฟร์ตีตโตถ่อมตนไปแล้ว การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ เป็นแค่การแลกเปลี่ยนกัน ต่างคนต่างก็ได้รับผลประโยชน์”
“ครับ ขอบคุณครับ”
เฟร์ตีตโตรู้ความหมายของเฉินเฟิง จึงทำเป็นรีบพูดขอบคุณ
กรรมการตัดสินมาถึงตรงกลางเวที แล้วก็พูดประโยคนั้นอีกครั้งว่า “กฎกติกาของการแข่งขัน พวกคุณทั้งสองคนรู้หรือยัง? จะให้พูดซ้ำอีกครั้งไหม?”
“ไม่ต้องแล้ว”
เฉินเฟิงกับเฟร์ตีตโต แทบจะพูดออกมาพร้อมกัน
“ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ผมก็จะไม่ถามอะไรอีก”
กรรมการตัดสินผิวดำพยักหน้า ก้าวถอยหลังไปหลายก้าว โบกมือข้างเดียว พูดขึ้นอย่างเสียงดังว่า “การแข่งขันเริ่มขึ้น...ณ บัดนี้”
“ล่วงเกินแล้ว”
เฟร์ตีตโตกำหมัดขึ้น แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก ขยับร่างกายไปประชิดเฉินเฟิงอย่างรวดเร็ว
แต่ความรวดเร็วของเฟร์ตีตโต ไม่ถือว่าเร็วมาก เทียบกับนักสู้หลายคนก่อนหน้านี้ ความรวดเร็วของเขาถือว่าช้ามาก แม้แต่ผู้ชมคนธรรมดาก็สามารถดูออก
นี่ไม่ใช่เป็นความตั้งใจของเฟร์ตีตโต เดิมความสามารถของเขาก็อ่อนอยู่แล้ว แม้แต่แดนหั้วจิ้งก็ยังไม่ถึง ที่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันในครั้งนี้ เพราะก่อนที่จะเริ่มมีการแข่งขัน ได้มีการเพิ่มจำนวนผู้เข้าร่วมแข่งขันกะทันหัน เขาถือว่าเป็นคนที่มาเพื่อให้ครบจำนวนเท่านั้น
เวลาผ่านไปไม่นาน เฟร์ตีตโตมาถึงข้างกายเฉินเฟิง ลงมือโจมตีอย่างไม่ลังเล ฝ่ามือดั่งมีดเฉือนตรงไปที่คอของเฉินเฟิง
เฉินเฟิงขยับตัวหลบฝ่ามือมีดที่โจมตี
เห็นว่ากระบวนท่าแรกไม่ประสบผลสำเร็จ เฟร์ตีตโตก็ไม่ได้รีรอ ไล่ตามเฉินเฟิงไป ฟาดฝ่ามือไปสี่ห้าครั้งติดต่อกัน แต่เฉินเฟิงก็หลบได้อย่างง่ายดาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...