ลูกเขยมังกร นิยาย บท 722

บทที่722 ผู้ชมทั้งหมดประหลาดใจ

ดังนั้นในช่วงเวลาแบบนี้จะต้องไม่ประมาท และต้องปรับการทำงานของร่างกายด้วยวิธีการหายใจ จะสามารถปล่อยพลังได้ดีขึ้น ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะมีโอกาสพลิกแพลงข้อเสียเปรียบได้

ดังนั้นรอนจึงถอยกลับอย่างรุนแรง และต้องการซื้อเวลาให้ตัวเองฟื้นตัว ตราบใดที่ร่างกายฟื้นตัวมา ก็จะควบคุมสิทธิ์โจมตีได้อย่างแน่นอน

แต่เฉินเฟิงจะให้เขาเป็นไปตามที่ปรารถนาได้อย่างไร

“แกจะหนีได้เหรอ?”

เมื่อเห็นรอนถอยหนี เฉินเฟิงก็ตะโกนเสียงดัง รีบเข้าใกล้ และตรงไปที่หัวใจของรอน ด้วยแรงที่สง่าผ่าเผยพร้อมที่จะฆ่าทำลายไอ้สารเลวที่กำเริบเสิบสาน

“ฟ่อ!”

รอนสังเกตเห็นเงาของเฉินเฟิง และรู้สึกได้ถึงความตั้งใจในการฆ่าของคู่ต่อสู้ ความรู้สึกในตอนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งอันตรายขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นการโจมตีด้วยกรงเล็บมังกรของเฉินเฟิง แต่เขาก็ไม่กล้าปล่อยให้อีกฝ่ายจับได้อีก

อย่างไรก็ตามรอนสามารถมาถึงตอนนี้ได้ ก็ไม่ใช่คนธรรมดา ท่ามกลางช่วงเวลาวิกฤตนี้ แม้ว่าจะตกใจบ้าง แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการตื่นตระหนกใดๆ

เมื่อเห็นเขาค้ำพื้นด้วยเท้าเพียงข้างเดียว หมุนตัวคล้ายกับลูกข่างในช่วงเวลาที่เฉินเฟิงพุ่งมา ก็เตะเท้าผ่านไป เตะตวัดไปที่ด้านข้าง

ในตอนนี้รอนหมดหวัง นอกจากตอบโต้แล้วก็ไม่มีหนทางอื่น แม้ว่าลืมหายใจในร่างกายจะไม่คงที่ในขณะนี้ แต่ท่วงท่านี้กะทันหันเกินไป โดยไม่คาดคิด บางทีอาจมีผลที่แตกต่างกัน

เพียงแต่ว่าท่านี้กับผู้อื่นอาจเป็นประโยชน์ หากต้องการจะพูดถึงการเตะตวัดแล้ว ท่าหักแม่น้ำที่เฉินเฟิงสร้างขึ้นเองก็มีเตะตวัด กล่าวได้ว่าเฉินเฟิงฝึกฝนเตะตวัดจนถึงขั้นมีความชำนาญแล้วการใช้ท่านี้ตรงหน้าเขา เป็นการสอนจระเข้ว่ายน้ำจริงๆ

เมื่อเห็นรอนเตะเข้ามา เฉินเฟิงก็ไม่ได้เร่งรีบที่จะหลบหลีกการโจมตี จากนั้นก่อนที่คู่ต่อสู้จะเก็บมันกลับไป เฉินเฟิงก็เปลี่ยนฝ่ามือเป็นท่ามีดสับ และฟันไปที่ข้อต่อของต้นขา

ท่ามีดสับนี้มีกำลังภายในของเฉินเฟิง ซึ่งมีพลังมาก อย่าว่าแต่ต้นขานี้เลย แม้แต่กระดานชนวนก็สามารถแยกออกได้

ท่ามีดสับนี้ฟันลงบนต้นขาของรอนโดยตรง และพลังงานภายในก็พลุ่งพล่านทะลุการป้องกันของรอน และต้นขาก็หักดังแกร๊ก

“อ๊ากกกก!!”

รอนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงโอดโอยราวกับหมูที่ถูกเชือด ในตอนนี้เขาไม่สามารถปกปิดความหวาดกลัวในใจได้ พลังของเฉินเฟิงแข็งแกร่งเกินไป ลมหายใจของเขาอลหม่านอยู่แล้ว และในขณะนี้ถูกเฉินเฟิงฟันต้นขาของเขาหักอีก

สูญเสียต้นขาไปแล้ว นั่นหมายความว่าอย่างไร รอนเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว

เขาสูญเสียต้นขาและถูกขัดขวางการเคลื่อนไหว เขาจะไม่มีพลังในการต่อสู้อีกต่อไป ไม่เพียงแค่นั้น แม้แต่จะหลบเขาก็ทำไม่ได้ มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอเขาอยู่ เขากลายเป็นปลาบนเขียง ที่ให้เฉินเฟิงฆ่าแกง

ในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ เฉินเฟิงจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร ในขณะที่รอนถูกรายล้อมไปด้วยความเจ็บปวดเนื่องจากหัวเข่าที่หัก เฉินเฟิงก็ก้าวไปข้างหนึ่ง กำหมัดข้างหนึ่ง ต่อยหมัดออกไป และพุ่งตรงไปท้องของรอน

“ฟู่.....”

รอนเลือดพุ่งออกมาเต็มปาก อวัยวะภายในก็แตกเป็นเสี่ยงๆด้วยหมัดของเฉินเฟิง เนื่องจากความเฉื่อย ร่างกายของรอนจึงบินขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ และในตอนนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยหมอกโลหิต

“จบเห่ รอนจบเห่แน่!”

ในขณะนี้ในใจของผู้ชมทุกคนในสมานก็เกิดความคิดเช่นนี้เหมือนกัน

สูญเสียมือไปหนึ่งข้าง ขาข้างหนึ่งรอนไม่มีแม้แต่แรงตอบโต้กลับ และชะตากรรมของเขาก็ชัดเจนแล้ว

แม้ว่าเขาจะสามารถต่อสู้ได้ เขาในช่วงที่รุ่งเรืองก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรูปร่างที่ไม่สมบูรณ์อย่างตอนนี้

“จบแล้วเหรอ?”

ร่างกายของรอนบินขึ้นอย่างอืดอาด หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ดูเหมือนว่าจะสูญเสียพลัง และตกลงมาจากอากาศอย่างห้ามไม่ได้ แม้ว่าจะรู้สึกถึงอันตราย แต่รอนก็ไม่สามารถตอบสนองได้เลยในขณะนี้ และควบคุมร่างกายไม่ได้