ลูกเขยมังกร นิยาย บท 724

บทที่724 การต่อสู้ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงมาครั้งนี้ไม่ได้สนใจสิ่งที่เรียกว่าแชมป์ศิลปะการต่อสู้ จุดประสงค์เดียวของเขาคือจัดการศัตรูที่รุมโจมตีเย่หนานเทียนในตอนนั้น แล้วฆ่าทีละคน

ผู้ชมต่างตกตะลึงกับจุดประสงค์ของเฉินเฟิง แต่ผู้ที่แข็งแกร่งด้านศิลปะการต่อสู้โดยรอบไม่คาดคิดว่าเฉินเฟิงจะกล้าเผชิญหน้ากับโซโล

แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าตอนนั้นพวกเขาผนึกกำลังกันเพื่อรุมโจมตีเย่หนานเทียน และในที่สุดก็ปล่อยให้เย่หนานเทียนพิการไปตลอดชีวิต

แม้ว่าตอนนั้นความแข็งแกร่งของโซโลจะไม่ดีกว่าเย่หนานเทียน แต่ก็ถือได้ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งที่มีชื่อเสียง

ไม่ต้องพูดถึงออกัสตัสตอนนี้ โซโลหลายคนนี้ก็ถือได้ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งของระดับโลกแล้ว

ช่างเป็นผู้แข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้ อย่าว่าแต่คนธรรมดาเลยแม้แต่องค์กรศิลปะการต่อสู้ระดับโลกอยากจะลงมือกับพวกเขา ก็ต้องคิดทบทวน หากไม่ระวังก็จะต้องสูญเสียอย่างหนัก

และตอนนี้เฉินเฟิงพูดต่อหน้าผู้คนจำนวนมากมายว่าจะฆ่าออกัสตัส ระดับความแข็งแรงขอโซโล นี่เป็นข่าวที่ดังมากขนาดไหน

“อะ.....อะไรนะ? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”

โซโลนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดัง และอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเฉินเฟิง ในความคิดของเขานี่เป็นเรื่องตลกที่ตลกที่สุดในโลกจริงๆ

ไม่ใช่แค่โซโลที่ดูถูกเหยียดหยาม แม้แต่กงปุ่นเหย่อู่ของญี่ปุ่นที่อยู่ห่างไกลออกไป และหงเทียนป้าของสำนักหงเหมินก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาในตอนนี้ ในความคิดของพวกเขาเฉินเฟิงรนหาที่ตายจริงๆ หิ่งห้อยหรือจะแข่งกับแสงจันทร์

“เฉินเฟิงนะเฉินเฟิง ตอนนี้ฉันไม่พูดก็ไม่ได้ นายรนหาที่ตายจริงๆ ทางที่ดีตอนนี้นายควรภาวนาให้ตายให้ระหว่างการแข่งขัน ไม่อย่างนั้นตกมาอยู่ในเงื้อมมือของฉัน นายจะตายทั้งเป็น!”

เฉินเฟิงไม่ได้สนใจในคำพูดของโซโลเลย ในความคิดของเขามันไม่มีอะไรมากไปกว่ามดตัวใหญ่หนึ่งตัวเท่านั้นเอง ท้ายที่สุดแล้วมดก็คือมดที่ไม่สามารถข้ามคลื่นลูกใหญ่ได้

ที่สำคัญเมื่อกี้โซโลหมายถึง เฉินเฟิงจะสามารถอยู่รอดถึงตอนจบของการแข่งขันได้หรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง

“โซโล นายไม่ต้องเป็นห่วง นายไม่ต้องหนักใจกับมดแถวนี้ ผู้สืบทอดของฉันกำจัดเขาได้อย่างแน่นอน!”

ในเวลานี้เสียงดังกระจายไปทั่วสถานที่ และทุกคนจ้องมองไปที่เจ้าของเสียง ซึ่งคือหงเทียนป้าของสำนักหงเหมิน

“จั่วจู้ผู้ชำนาญด้านศิลปะการต่อสู้ของเรา มีความสุขมากที่ได้ฆ่าเฉินเฟิง แต่เมื่อมองไปที่สถานการณ์ตรงหน้าแล้ว ให้นายชิงนำหน้าไปก่อน!”

ก่อนที่คำพูดของหงเทียนป้าจะสิ้นสุดลง เสินอิ่นกงปุ่นเหย่อู่ที่มาจากญี่ปุ่นเอ่ยปากพูด ในความคิดของเขาเฉินเฟิงนั้นตายไปแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย ความแตกต่างอยู่ที่ว่าใครเป็นคนลงมือ

“ดีมาก หวังว่าผู้สืบทอดของนายจะไม่เป็นเหมือนรอน เริ่มต้นท่าทางสง่างาม สุดท้ายกลายเป็นสุนัขที่ถูกตีจนตาย ถึงตอนนั้นอย่ายอมแพ้ล่ะ!”

เมื่อต้องเผชิญกับผู้คนไม่กี่คนที่กระหายความท้าทาย เฉินเฟิงดูถูกผู้สืบทอดในคำพูดของพวกเขาอย่างเปิดเผย

เฉินเฟิงได้ตัดสินใจแล้ว หงหยี้กับจั่วจู้คือคนที่เขาต้องฆ่า เพียงแต่เขากลัวว่าทั้งสองคนจะล่าถอยไปกลางคัน ถ้าหากก่อนการแข่งขันให้พวกเขาสองคนเข้าสู่การประลองเป็นตาย เซ็นสัญญาประลองเป็นตายเป็นการดีที่สุด

“เฉินเฟิง พรุ่งนี้ขึ้นเวทีประลอง ฉันจะคร่าชีวิตของนาย!”

คำพูดของหงหยี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ แม้ว่าฉากเมื่อกี้ที่เฉินเฟิงฆ่ารอนจะส่งผลกระทบต่อเขาบ้าง แต่หงเทียนป้าบอกว่าตัวเองสามารถจัดการกับเฉินเฟิงได้ งั้นหงเทียนป้าต้องคิดว่าตัวเองมีความสามารถนี้อย่างแน่นอน เมื่อนึกถึงสิ่งนี้จุดประกายความหวังของหงหยี้ขึ้นอีกครั้ง

“หึ! ก็แค่กลุ่มคนไม่เอาไหนเอง ในเมื่ออยากจะประลอง งั้นก็มาตอนนี้เลย ฆ่าเศษสวะอย่างพวกแกเป็นเรื่องง่ายๆ......พวกแกสองคนใครขึ้นมาก่อนล่ะ?”

เสียงของเฉินเฟิงราวกับฟ้าผ่าระเบิดลงบนพื้น ตามด้วยความอาฆาตรุนแรงที่จากร่างกายของเขา และในแววตาดูเหมือนจะมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ เขาไม่ต้องการรอเขา ตอนนี้เขาต้องการที่จะฆ่าไอ้เหี้ยเศษสวะกลุ่มนี้

ดวงอาทิตย์สาดส่องใส่บนตัวเฉินเฟิง เพิ่มความรู้สึกที่แตกต่างให้กับเขา

ในตอนนี้คำพูดของเฉินเฟิงกลายเป็นเสียงเดียวในสนาม ซึ่งครอบคลุมทุกสิ่ง ดังก้องไปทั่วทุกสารทิศ ทุกคนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไปชั่วขณะ

“เยี่ยม!!!”