ลูกเขยมังกร นิยาย บท 725
บทที่725 ปัญหาทุกอย่างมีทางออก
“ศีลสาม นายได้ยินไหม ผู้ชมคิดว่าต้องนายพ่ายแพ้ให้หงหยี้!”
จียุ่นในบริเวณของผู้ชมได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากผู้ชม และในขณะนี้อดไม่ที่จะเยาะเย้ยศีลสาม
เมื่อได้ยินคำพูดของจียุ่น ศีลสามก็หุบยิ้มแล้วพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง: “ตอนแรกฉันไม่สนใจการแข่งขันนี้เลย แต่หงหยี้ทำให้เพื่อนของฉันขุ่นเคือง และขู่ว่าจะฆ่าเฉินเฟิง ฉันจะทนได้อย่างไร ดูเหมือนว่าต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยแล้ว”
เทียนอิงและจียุ่นคิดไม่ถึงว่าศีลสามจะพูดเช่นนี้ ต้องรู้ว่าพระรูปนี้เรียกตัวเองว่าเป็นคนถือคติคำสอนทางธรรมมาตลอด ไม่คาดคิดว่าในเวลานี้จะโกรธได้ ในระหว่างที่พูดคุยพวกเขาลุกขึ้นจากไปแล้วเดินออกจากสถานที่พร้อมกับผู้ชม
วันนี้เฉินเฟิงของประเทศหวาเรียกได้ว่าดึงดูดความสนใจของผู้คน อย่างแรกคือฆ่าหลี่ชางซีภายในไม่กี่วินาที จากนั้นก็ประลองเป็นตายกับรอน ในที่สุดก็ฆ่าคู่ต่อสู้ แทบจะพิสูจน์ความแข็งแกร่งทั้งหมดของตัวเองให้เห็น
“เฉินเฟิงของประเทศหวากับจั่วจู้ผู้ชำนาญศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น และหงหยี้แชมป์ที่นิยมของประเทศอเมริกาได้เซ็นสัญญาประลองเป็นตายแล้ว ทั้งสามคนใครกันแน่ที่สามารถหัวเราะได้นานสุด!”
ข่าวนี้ถูกเผยแพร่ไปยังบนโลกอินเทอร์เน็ต ในขณะที่จอมยุทธ์จากทั่วโลกรู้เกี่ยวกับข่าวดังระเบิดนี้ และชื่อของเฉินเฟิงก็ปรากฏในความสนใจของทุกคนอีกครั้ง
สำหรับเรื่องทั้งหมดจากโลกภายนอกนี้ เฉินเฟิงไม่ได้สนใจ หลังจากกลับไปที่พักรับประทานอาหารเสร็จแล้ว โทรศัพท์มือถือของก็ดังขึ้น เฉินเฟิงก็หยิบมันขึ้นมาดู เป็นวิดีโอคอลที่โทรมาจากเสี้ยเมิ่งเหยา
เฉินเฟิงนิ่งไปเพียงครู่เดียว คาดไม่ถึงว่าเธอจะวิดีโอคอลมาหาตัวเองในเวลานี้ จากนั้นกดปุ่มรับสาย
ในวิดีโอคอล เสี้ยเมิ่งเหยายังคงยิ้มเหมือนดวงอาทิตย์ สวมเสื้อเชิ้ตสีขาว ผมสีดำยาว สลวยพลิ้วไปตามธรรมชาติ กำลังเดินอยู่ในมหาวิทยาลัยในขณะนี้ ซึ่งให้ความรู้สึกของนักเรียนที่อ่อนเยาว์
“ยินดีด้วยกับนายด้วยนะ นายสามารถเข้าสู่สิบหกอันดับแรก และเอาชนะศัตรูได้อีกครั้ง ยินดีด้วย!”
เสี้ยเมิ่งเหยาเอ่ยปากก่อน และพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“หื้อ? เธอฟังใครพูดมา?”เฉินเฟิงสับสน
“จะเป็นใครไปได้อีกล่ะ เจ้าสามหวงไง!”เสี้ยเมิ่งเหยาหัวเราะแฮะๆแล้วพูดต่อว่า: “ตอนนี้นายเป็นจุดสนใจของทุกคนในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้!”
เฉินเฟิงพูดไม่ออกเล็กน้อย พูดด้วยรอยยิ้ม: “เธอก็รู้จักฉันดี ชื่อเสียงปลอมๆพวกนี้ ฉันไม่สนใจ!”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แต่ตอนนี้ชื่อเสียงของนายก็แพร่กระจายไปแล้ว เรียกได้ว่าไม่อยากเป็นจุดเด่นเพราะกลัวภัยที่ตามมา!”
เสี้ยเมิ่งเหยาหุบยิ้ม และพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง: “นายต้องรู้ว่า แม้ว่าตอนนี้นายจะถูกทุกคนจับตามอง แต่มันก็อันตรายมาก นายรู้ไหมว่า มีคนกี่คนที่ต้องการฆ่านาย เพื่อสร้างชื่อให้ตัวเอง!”
“ฮ่าๆ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ ปัญหาทุกอย่างมีทางออก!”
เฉินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม ในระหว่างการสนทนานั้นผ่อนคลายมาก เหตุผลที่เขาเป็นแบบนี้ เป็นเพราะเขากลัวว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะเป็นห่วงเขา
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเฉินเฟิงจะพูดเช่นนี้ เสี้ยเมิ่งเหยาก็ยังคงกังวลมาก เพราะการแข่งขันเพิ่งเริ่มต้นได้ไม่นาน และด้านหลังก็เป็นศัตรูที่แข็งแกร่งทั้งหมด
การแข่งขันของเฉินเฟิงในวันนี้บดขยี้สามอันดับแรกได้อย่างโดดเด่น ฆ่าฟัดหลี่ชางซี และรอนจากนั้นก็ท้าทายจั่วจู้จากญี่ปุ่น หงหยี้จากสำนักหงเหมิน เรียกได้ว่าโดดเด่นครอบคลุมเหนือกว่าอาเธอร์ วิลเลียม เติ้งนี
สิ่งนี้ทำให้เฉินเฟิงเพิ่งมาถึงในวันสอง ดึงดูดความสนใจของทุกคน
การแข่งขันของเฉินเฟิงเกิดจากการต่อสู้กระหายประลองเป็นตายกับรอนเมื่อวานนี้ แข่งขันเสร็จก่อนกำหนด วันนี้เขาไม่จำเป็นต้องแข่งขัน
อย่างไรก็ตามเฉินเฟิงไม่ได้นิ่งนอนใจในเรื่องนี้ ยังคงมาดูการต่อสู้ อย่างแรกเพื่อเป็นกำลังให้เทียนอิง ศีลสาม และจียุ่น อย่างที่สองเพื่อเรียนรู้ทักษะศิลปะการต่อสู้เพิ่มเติม เพื่อเสริมสร้างท่าหักแม่น้ำของตัวเอง
เมื่อเทียบกับการแข่งขันเมื่อวานแล้ว การแข่งขันวันนี้น่าสนใจเล็กน้อย นี่เป็นเพราะอาเธอร์ คู่ต่อสู้ของวิลเลียมและเติ้งนี ต่างยอมแพ้โดยไม่มีการต่อสู้
คนที่เข้าร่วมการแข่งขันไม่ใช่คนโง่ พวกเขาสามคนนี้ใครบ้างที่แตะต้องได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...