ลูกเขยมังกร นิยาย บท 739
บทที่739 ปนในใจ
“ทำไมเหรอ? คนจีนผู้อ่อนแอน่าสมเพช ไม่กล้ารับคำท้าของฉันเหรอ? ฉันสามารถยอมใช้มือข้างเดียวกับนายได้!”
จั่วจู้แสยะยิ้ม รวมทั้งดูถูก และยังยื่นมือซ้ายออกมาแสดงท่าทาง พยายามยั่วโมโหเทียนอิง บีบคั้นให้อีกฝ่ายรับคำท้า
เทียนอิงยังเป็นคนที่แข็งแกร่งในหมู่จอมยุทธ์รุ่นใหม่ของจีน ซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของกลุ่มภูเขาเทียน ในขณะนี้เมื่อได้ยินจั่วจู้ทำให้เขาอับอายต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก เขาจะทนได้อย่างไร เกือบแทบจะเอ่ยปากรับคำท้าโดยไม่รู้ตัว
ในที่สุดเขาก็เอาชนะแรงกระตุ้นด้วยเหตุผล เมื่อนึกถึงคำพูดของเฉินเฟิง เทียนอิงสูดหายใจเข้าลึกๆ เก็บความไม่พอใจในใจ ระงับลงไป
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ขี้ขลาดขนาดนี้เลยเหรอ?”
“รับคำท้าสิ ก็แค่ตายเอง อย่าทำให้เสียคุณค่า!”
“คนไม่เอาไหนจริงๆ เขายอมใช้มือข้างเดียวแล้ว นายยังไม่กล้ารับคำท้า สุดยอดของความขี้ขลาดจริงๆ!”
“เทียนอิง ถ้านายไม่กล้าสู้ รีบๆลงไป พวกเราจะดูการต่อสู้ของเฉินเฟิง!”
เมื่อเห็นความเงียบของเทียนอิง ผู้ชมต่างก็รีบร้อน และบางคนที่ยืนพูดพล่าม และยิ่งใหญ่โตยิ่งดูครึกครื้นทุกคนก็หัวเราะเยาะ
“อดทนไว้ อดทนไว้ อย่าใจหุนหันพลันแล่น!”
สีหน้าของเทียนอิงดูไม่ดีเลย กำหมัดแน่น เล็บก็จิกเข้าเนื้อแล้ว เขาก็ต้องบอกตัวเองว่าอย่าใจหุนหันพลันแล่น อย่าได้รับคำท้าประลองเป็นตายโดยเด็ดขาด
ดวงอาทิตย์สาดส่องแสงลงบนใบหน้าที่บูดบิดเบี้ยวของเทียนอิง ตอนนี้เขาลำบากใจมาก และหลับตาลงอย่างไม่เป็นทางการ ถ้าไม่ใช่เพราะคำพูดของเฉินเฟิง เขาเจอกับความอัปยศอดสูเช่นนี้ จะทนได้อย่างไร คงมีการต่อสู้ครั้งใหญ่ไปนานแล้ว ความตายมีอะไรน่ากลัว
เมื่อเห็นว่าเทียนอิงไม่เคลื่อนไหว จั่วจู้ยังคงเยาะเย้ยต่อ: “คนจีนอย่างพวกนายถูกรังแกในลักษณะนี้มาตั้งแต่ศตวรรษที่แล้ว รู้ไหมว่าทำไม？ เป็นเพราะคนขี้ขลาดอย่านายไง คนไร้ความสามารถมีมากเกินไป!”
ประโยคนี้ ทำลายความอดทนก้มบึ้งของหัวใจทั้งหมดของเทียนอิง เห็นเพียงเทียนอิงลืมตาขึ้นอย่างดุร้าย และทั้งร่างก็แสดงเจตนาที่จะฆ่า
ในขณะนี้ จู่ๆผู้ตัดสินก็พูดว่า: “การแข่งขันเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!”
“ไปตายซะ!”
ก่อนที่ผู้ตัดสินจะพูดจบ เทียนอิงตะโกนด้วยความโกรธ พลังของเขาเพิ่มขึ้นถึงจุดสูงสุด และก็พุ่งตรงไปที่จั่วจู้ เขาอดทนจนถึงขีดจำกัดแล้ว
เทียนอิงเก่งในการใช้ดาบ แต่ไม่มีดาบ เขาก็แข็งแกร่งมากอยู่แล้ว เขาเปลี่ยนแขนของเขาให้กลายเป็นดาบคม และในขณะนี้ก็ตรงไปที่หัวของจั่วจู้
จั่วจู้แสยะยิ้มหลบหนีการโจมตีของเทียนอิง จากนั้นก็ใช้ท่ามีดสับในมือก็ฟันตรงไปที่คอของเทียนอิง
สีหน้าของเทียนอิงเปลี่ยนไป และใช้สัญชาตญาณในการต่อสู้ เพื่อหลบการโจมตีของจั่วจู้อย่างเร่งรีบ แม้ว่าเขาจะหลบพ้น แต่กลับเขาก็เผยให้เห็นข้อบกพร่องมากมาย จั่วจู้ไม่มีทางพลาดสิ่งนี้ไปแน่ รีบเริ่มการโจมตีทันที
จั่วจู้ใช้ท่ามีดสับในมือเพื่อโจมตีเทียนอิง แต่ความเร็วของจั่วจู้นั้นเร็วเกินไป สับต่ออย่างต่อเนื่อง เทียนอิงรับมือแทบไม่ไหว ถูกกระทำตลอด
ยี่สิบกว่ากระบวนท่วงท่า จั่วจู้ถอนมีดในมือกลับ พบข้อบกพร่องและเตะไปที่น่องของเทียนอิง
ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานเทียนอิงใช้ลมปราณภายในร่างกายที่แท้จริงกระจายไปที่ส่วนที่บาดเจ็บ แต่ยังมีส่วนหนึ่งที่ยังบาดเจ็บ พุ่งเข้าสู่ ทำลายเนื้อเยื่อขา แม้แต่กระดูกก็ได้รับผลกระทบ ร่างกายของเทียนอิงบินถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว กระแทกลงไปที่พื้นอย่างหนัก
ในพริบตาเดียวนี้ ขาของเทียนอิงหัก
เมื่อกี้นี้เทียนอิงเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ จนทำให้เขาเสียสติ ออกท่วงท่าไปอย่างมัวเมา ถูกจั่วจู้จับข้อบกพร่องได้ และทำลายขาของเขาโดยตรง
ความเจ็บปวดที่ทรมานขนาดนี้ ทำให้เทียนอิงสงบลงมาก
แทบในพริบตาเดียวที่เทียนอิงล้มลงบนพื้น ผู้ตัดสินรีบเข้าหาและถามว่า: “เทียนอิงนายยังสามารถแข่งขันต่อไปได้หรือเปล่า?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...