ลูกเขยมังกร นิยาย บท 743

บทที่ 743 สิ้นสุด

เรียกได้ว่าความสามารถของจั่วจู้นั้นก็ไม่ธรรมดา ถึงจะไม่ได้ใช้ยาพันธุกรรมในร่างกายเป็นตัวช่วยในการยกระดับพละกำลังทว่าก็ใช้ความเร็วเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น

ภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่อง ความเร็วในการเคลื่อนไหวของจั่วจู้รวดเร็วดั่งสายฟ้า มือถือดาบฟันลงไป อย่าคิดว่ากระบวนท่านี้ธรรมดาจอมยุทธ์คนไหนก็ใช้ เนื่องจากกระบวนท่านี้ของจั่วจู้นั้นต่างออกไป กระบวนท่านี้มีชื่อว่าผ่าคลื่นลม

ผ่าคลื่นลมเป็นกระบวนท่าที่ผู้แข็งแกร่งของญี่ปุ่นในสมัยโบราณท่านหนึ่งคิดค้นขึ้นมา จากการที่เขาเดินทางผ่านทะเลแล้วเห็นน้ำทะเลซัดสาดโขดหิน เรียกได้ว่าแข็งแกร่งมากในสมัยนั้น กระทั่งวันหนึ่งมีอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ถือกำเนิดบนโลกใบนี้และได้มีการคิดค้นท่าไม้ตายแบ่งคลื่นขึ้นมาจนทำให้ผ่าคลื่นลมพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง และมีชื่อเสียงโด่งดังไปไกล

ซึ่งกระบวนท่าทั้งสองในอดีตของประเทศญี่ปุ่นนี้จั่วจู้ได้เรียนรู้และเข้าใจแล้ว กระบวนท่าที่เขาใช้ในตอนนี้คือผ่าคลื่นลม

จั่วจู้ศึกษาผ่าคลื่นลมจนเข้าใจอย่างถ่องแท้จนถึงขั้นที่ดาบและคนรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้ ต้องรู้ว่าขั้นนี้เป็นขั้นที่นักดาบมากมายใฝ่ฝันที่จะบรรลุแต่ทำไม่ได้

ดาบฟันผ่านอากาศตรงหน้าของจั่วจู้จนเกิดเสียงน่ากลัวจนทำให้รู้สึกถึงลางที่ไม่ดี

ผู้ชมที่อยู่ในสนามไม่ขาดแคลนผู้เชี่ยวชาญ ตอนนี้ล้วนสัมผัสได้ถึงอานุภาพจากดาบของจั่วจู้ ไม่เสียแรงที่เป็นถึงอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่น

จั่วจู้ในตอนนี้แตกต่างจากบทที่ดวลกับเทียนอิงอย่างชัดเจน พลังของเขาพุ่งสูงจนถึงขั้นที่น่ากลัว

ก่อนหน้านี้จั่วจู้ไม่ใช้ท่านี้ก็เพราะกลัวว่าจะเป็นการเผยความสามารถแล้วเฉินเฟิงจะหาทางตั้งรับได้ ดังนั้นเขาจึงเก็บซ่อนความสามารถที่แท้จริงไว้ ไม่อย่างนั้นวันที่ดวลกับเทียนอิง มีโอกาสสูงมากที่เทียนอิงจะตายคาเวที

เมื่อต้องเผชิญกับกระบวนท่าที่ดุร้ายของจั่วจู้ เฉินเฟิงไม่ได้ตกตะลึงแต่เขากลับใช้เท้าข้างหนึ่งดันพื้นแล้วหมุนตัว อาศัยพลังจากเอวส่งขึ้นมายังช่วงไหล่ จากนั้นมือขวาก็กำหมัดแล้วชกออกไป

นี่ไม่ใช่ท่าไม้ตายของเฉินเฟิงแต่มันคือมัดไฟ ถึงแม้จะไม่ใช่ท่าไม้ตายทว่าเฉินเฟิงรวมลมปราณในร่างกายและอวัยวะภายนอกเข้าไว้ด้วยกันอย่างสมบูรณ์แบบ

ฉับพลันทั้งสองคนก็ปะทะกัน พลังภายในของเฉินเฟิงถูกปล่อยออกไปตามหมัดที่พุ่งไปทางจั่วจู้ ราวกับต้องการทำลายพลังทั้งหมดของจั่วจู้

ทว่าพลังผ่าคลื่นลมที่ถูกส่งมาจากดาบของจั่วจู้ลดทอนพลังทำลายล้างของเฉินเฟิงไม่หยุด

ฉับพลันพลังทั้งสองก็ระเบิดออก คลื่นพลังกลุ่มหนึ่งแผ่กระจายไปรอบด้านโดยมีพวกเขาทั้งสองคนเป็นจุดศูนย์กลาง

แม้แต่ก้อนอิฐจากพื้นยังแตกออกจนมีเศษอิฐบางส่วนถูกพัดขึ้นมาโดยคลื่นพลัง

มองไกลๆจะเห็นว่าพลังของทั้งสองคนนั้นสูสีกัน การปะทะกันในครั้งแรกนี้ถือว่าทั้งสองฝ่ายเสมอกัน ไม่มีใครขยับถอยหลัง

ถึงแม้ดูภายนอกจะเสมอกัน ทว่าจั่วจู้กลับรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากช่วงแขนราวกับถูกเหล็กเผาลวกจนเกิดอาการสั่นเล็กน้อย

เฉินเฟิงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน เขารู้สึกแขนแข็งกระด้างและมีอาการชาเป็นพักๆจนถึงขั้นเจ็บปวดเล็กน้อย

เหตุการณ์แบบนี้ทำให้ทั้งสองคนอึ้งไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ

จั่วจู้อึ้งเพราะถึงแม้เขาจะไม่ได้ใช้ท่าไม้ตายแบ่งคลื่นแต่ผ่าคลื่นลมก็เป็นท่าที่แข็งแกร่งไม่แพ้กัน ไม่เพียงแต่ทำอะไรเฉินเฟิงไม่ได้ ตัวเขาเองกลับเกือบได้รับบาดเจ็บ เขาจะไม่อึ้งได้อย่างไร

ด้านเฉินเฟิงก็อึ้งไม่แพ้กัน เท่าที่ดูมาเขาคิดว่าพลังภายในของจั่วจู้นั้นแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก คลื่นทั่วไปจะเป็นคลื่นต่อคลื่นและคลื่นจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ หากเขาไม่รู้มาก่อนคงบาดเจ็บหนักแน่

ทั้งหมดนี้ดูเหมือนนานทว่าความจริงแล้วเกิดขึ้นในชั่วพริบตาราวกับสายฟ้าฟาด ความคิดของทั้งสองคนก็ผ่านไปในชั่วพริบตาเช่นกัน

เฉินเฟิงไม่ลังเล พลังถูกส่งไปที่ขาจากนั้นก็เตะออกไปยังช่วงน่องของจั่วจู้

จั่วจู้ก็ตอบสนองโดยการขยับหลบได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ก้าวเท้าไปด้านหน้าหนึ่งก้าวแล้วฟันดาบในมือไปที่ศีรษะของเฉินเฟิงครั้งหนึ่ง อานุภาพของดาบนี้มากกว่าครั้งก่อนหน้านี้เสียอีก

ในครั้งนี้เฉินเฟิงก็ไม่มีการขยับหลบเหมือนเดิม ทว่าเขายกแขนซ้ายขึ้นมาเป็นกำบัง ส่วนมือขวาก็ชกออกไปที่หน้าของจั่วจู้