ลูกเขยมังกร นิยาย บท 75

บทที่ 75 เป็นมือที่สาม

สำหรับคลิปวิดีโอที่แพร่หลายในฟีดข่าวนั้น สองแม่ลูกหลินหลันและซุนกุ้ยฟางกลับไม่สนใจ ต่อให้เฉินเฟิงไม่ใช่คนไร้ประโยชน์แล้วยังไง? ตอนนี้ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเขายังมีชีวิตอยู่ไหม

เมื่อคืนพวกเธอดูไลฟ์สดตลอดทั้งคืน ดังนั้นภาพสุดท้ายตอนที่หานหลงโผล่ออกมา พวกเธอเองก็ได้เห็นแล้ว

หลินหลันและซุนกุ้ยฟางไม่รู้ว่าหานหลงคือใคร แต่สำหรับหลินต้าจูนที่อยู่ในภาคตะวันออกมานานหลายปี ชื่อของหานหลงนี้ กลับได้ยินอยู่บ่อยครั้ง

หลินต้าจูนติดตามหัวหน้าใหญ่คนหนึ่ง ซึ่งก็คือลูกน้องของหานหลง ดังนั้นหลินต้าจูนจึงเอาหานหลงเป็นไอดอลของตนเองมาโดยตลอด หวังว่าวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นฮีโร่เหมือนหานหลง

ดังนั้นหลังจากที่เห็นหานหลง หลินต้าจูนจึงรู้ว่า เรื่องนี้มั่นคงแล้ว คนไร้ประโยชน์อย่างเฉินเฟิง ครั้งนี้ต้องหนีเอาตัวรอดไม่ได้อย่างแน่นอน！

อีกทั้งจากนิสัยที่เหี้ยมโหดของหานหลง ต้องทรมานเฉินเฟิงจนเกือบตายอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นหลินต้าจูนตบหน้าอกรับประกัน ก้อนหินที่อยู่ในใจของหลินหลันและซุนกุ้ยฟางในที่สุดก็หมดไปแล้ว

เมื่อเฉินเฟิงถูกจัดการ เสี้ยเมิ่งเหยาที่อยู่คนเดียวนั้น จะหนีรอดจากน้ำมือของเสิ่นจุนเหวินได้ยังไง?

"หลินหลัน คุณชายเสิ่นคนนี้กับคนไร้ประโยชน์อย่างเฉินเฟิงนั้นไม่เหมือนกัน เขาเป็นถึงคุณชายจากตระกูลใหญ่ นิสัยนั้นไม่ดี ไว้รอได้เป็นแม่ยายแล้วนั้น เธออย่าได้ทำกับคุณชายเสิ่นเหมือนที่ทำกับเฉินเฟิง เธอต้องเกรงอกเกรงใจคุณชายเสิ่นสักหน่อย" ซุนกุ้ยฟางกำชับบอกกับหลินหลัน เธอกลัวว่าหลินหลันจะเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผลเหมือนเมื่อก่อน คอยทำตัวกร่างต่อหน้าเสิ่นจุนเหวิน

"จริงด้วย ป้า ถ้ากล้าต่อว่าคุณชายเสิ่น คุณชายเสิ่นไม่แคร์หรอกนะว่าป้าจะเป็นแม่ยายของเขา" หลินต้าจูนที่อยู่ด้านข้างก็ช่วยพูดขึ้น

"พี่สะใภ้ พี่วางใจเถอะ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น ถ้าฉันได้เป็นขึ้นแม่ยายของคุณชายเสิ่นขึ้นมาจริงๆ ฉันจะทำเหมือนคุณชายเสิ่นเป็นลูกของฉัน" หน้าของหลินหลันแดงและเปล่งประกาย ถ้าหากว่าพี่น้องของเธอและเพื่อนบ้านรู้ว่า หลานชายแท้ๆของคนที่รวยที่สุดในเมืองชางโจวเป็นลูกเขยของเธอนั้น เธอจะได้หน้าขนาดไหน แล้วจะมีใครกล้าพูดถึงเฉินเฟิงที่ไร้ประโยชน์ต่อหน้าเธออีก

"อืม" ซุนกุ้ยฟางพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูด：“หลินหลัน ที่เธอบอกกับฉันครั้งที่แล้ว เงินหนึ่งร้อยล้านหยวนนั้น จะแบ่งฉันสิบล้านหยวน ยังไม่เป็นโมฆะใช่ไหม"

"แน่นอนว่าไม่เป็นโมฆะ พี่สะใภ้ ฉันหลินหลันเป็นคนที่ลืมบุญคุณคนหรอ? ไว้รอให้เสิ่นจุนเหวินกลายเป็นลูกเขยของเธอ อย่าว่าแต่เงินสิบล้านหยวนเลย แม้แต่หนึ่งร้อยล้านหยวน วันข้างหน้าฉันก็จะให้พี่ ลูกเขยของฉัน ไม่ขาดแคลนเงิน！”หน้าของหลินหลันเต็มไปด้วยความได้ใจ เธอได้มองเสิ่นจุนเหวินเป็นลูกเขาของตนเองแล้ว เพราะถึงอย่างไรก็เป็นเรื่องที่มั่นคงเก้าในสิบแล้ว

"ฮ่าๆ ดี หลินหลัน ไว้รอวันข้างหน้าเธอได้เป็นคุณผู้หญิงของตระกูลใหญ่ อย่าลืมพี่สะใภ้คนนี้ล่ะ ยังมีอีกต้าจูนด้วย ภรรยาของต้าจูนของพวกเรา ยังต้องให้เธอคอยดูให้ อย่างน้อยๆก็ต้องหาสวยอะไรนะ เรียกว่าสวยอะไรนะ? ให้กับต้าจูนของพวกเรา" ซุนกุ้ยฟางนึกคำพูดนี้ไม่ออกกะทันหัน

"แม่ เรียกว่าทั้งสวยทั้งรวย！”หลินต้าจูนพูดเตือนด้วยความดีใจ ใครบอกว่าชีวิตนี้ของหลินต้าจูนจะเป็นไอ้คนขี้แพ้ เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งรวยให้คนพวกนั้นดู！

"ใช่แล้ว ทั้งสวยทั้งรวย！หลินหลัน ต้าจูนของพวกเราก็ไม่ได้แย่ ถึงเวลานั้นเธอก็ดูว่า ในตระกูลเสิ่นยังมีคนที่ทั้งสวยทั้งรวยที่ยังไม่ได้แต่งงานรึเปล่า ให้เธอมาเป็นภรรยาของต้าจูนของพวกเรา เมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราทั้งสองบ้านจะได้สนิทสนมชิดเชื้อกันมากขึ้น วันข้างหน้าตอนที่เมิ่งเหยาอยู่ที่ตระกูลเสิ่น จะได้มีคนคอยดูแล" ถือว่าซุนกุ้ยฟางนั้นวางแผนมาได้ดี เริ่มที่จะเตรียมการยึดอำนาจตระกูลเสิ่นให้กับเสี้ยเมิ่งเหยาแล้ว

"พี่สะใภ้ พี่วางใจเถอะ ถึงเวลานั้นฉันจะช่วยต้าจูนสอดส่องนะ" หลินหลันตบหน้าอกของตนเองเพื่อเป็นการสัญญา

พึ่งพูดจบไป ตรงประตูก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ซุนกุ้ยฟางที่อยู่ด้านข้างก็รู้สึกว่าเสิ่นจุนเหวินหมายความว่าแบบนี้ ครอบครัวของคนรวยนั้นมีกฎระเบียบของครอบครัวคนรวย การแต่งงานกับผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้วนั้น ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเปิดเผยออกไป

"คุณชายเสิ่น คุณให้หลานสาวของฉันเป็นเมียเก็บของคุณสิคะ เธอเป็นคนที่เชื่อฟังมาก อนาคตข้างหน้าไม่มีวันที่จะรบกวนชีวิตประจำวันของคุณชายเสิ่นอย่างแน่นอน" ซุนกุ้ยฟางพูดเสนอแนะ เสี้ยเมิ่งเหยาจะได้แต่งงานเข้าไปที่ตระกูลเสิ่นหรือไม่นั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญ เรื่องสำคัญก็คือ เธอและหลินหลันสามารถมีเงินให้เอาได้

เหงื่อบนหน้าผากของเสิ่นจุนเหวินไหลไม่หยุด ทั้งสองคนนี้ยิ่งพูดก็ยิ่งไปไกล ถึงขั้นให้ภรรยาของเฉินเฟิงมาเป็นเมียเก็บของเขา ให้เขายืมความกล้ามาสักแสนอันเขาก็ไม่กล้า

"คุณชายเสิ่น คุณรู้สึกว่าข้อเสนอของฉันเป็นยังไง?" ซุนกุ้ยฟางถาม ด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

"หุบปากให้หมด！กูบอกให้พวกมึงพูดกันแล้วหรอ！”เสิ่นจุนเหวินถลึงตามองดูซุนกุ้ยฟาง จากนั้นพูดขึ้น ที่เขาเกรงอกเกรงใจหลินหลันนั้น เป็นเพราะหลินหลันคือแม่ยายของเฉินเฟิง แม้ว่าหลินหลันจะมีความแค้นอะไรกับเฉินเฟิง เขาก็ไม่กล้าทำอะไรหลินหลัน

แต่ซุนกุ้ยฟางซึ่งเป็นแค่ญาติทางไกล อีกทั้งยังวางแผนทำร้ายเฉินเฟิงหลายต่อหลายครั้ง เขากลับไม่ต้องคิดแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะระบายอารมณ์กับซุนกุ้ยฟาง เฉินเฟิงก็ต้องปรบมืออย่างแน่นอน

"คุณชายเสิ่น คุณ......" ซุนกุ้ยฟางนิ่งค้าง ทำไมอยู่ดีๆ ถึงโมโหขึ้นมากะทันหัน

"ผู้หญิงสารเลว คิดว่ากูไม่รู้หรอ วันประมูลคืนนั้น มึงเป็นคนร่วมมือกับจางตงเฉินมาโกงกู" เสิ่นจุนเหวินพูดเสียงเย็นยะเยือก ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ใช่ เอาความผิดโยนไปให้กับซุนกุ้ยฟางก่อน ถึงเวลาตอนเอาเงินจะได้มีข้ออ้าง

ซุนกุ้ยฟางกระวนกระวายขึ้นมาในทันที แล้วรีบพูดขึ้น：“คุณชายเสิ่น ใส่ร้ายกันชัดๆ ต่อให้คุณให้ฉันยืมความกล้ามาอีกหนึ่งแสนอัน ฉันก็ไม่กล้าโกงคุณ"