บทที่762 หักแม่น้ำ
“นายสามารถหลบท่าไม้ตายของฉันได้ แสดงให้เห็นว่านายแข็งแกร่งมาก เพียงแต่มันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ยังไงนายก็พ่ายแพ้ไปตลอดกาลอยู่ดี!”
ในตอนแรกอาเธอร์ตกใจเล็กน้อย และค่อยๆดึงสติกลับมา พูดกับเฉินเฟิงด้วยใบหน้าที่สงบ ราวกับชัยชนะอยู่ในกำมือ
เฉินเฟิงไม่อยากพูดอะไรกับเขามากนัก เมื่อเห็นว่าอาเธอร์ยังต้องการพูดอีกเฉินเฟิงก็กำหมัดแน่มุ่งตรงไปที่อาเธอร์
เฉินเฟิงไม่ได้ออมมือ และใช้ท่าไม้ตายหักแม่น้ำขั้นสูงสุดทันที
เนื่องจากท่าไม้ตายขั้นสูงสุดไม่สามารถใช้ต่อเนื่องได้หลังจากใช้ไปแล้ว อาเธอร์จึงไม่สามารถใช้ท่าตัดลมมฤตยูได้ ตอนนี้ถึงเวลาที่เฉินเฟิงจะต้องลงมือ
อาเธอร์ส่งเสียงเย็นชา ตามที่คาดไว้ไม่ได้ใช้ท่าตัดลมมฤตยู แต่กางฝ่ามือออกเตรียมพร้อมที่จะสู้กลับ เห็นเพียงพลังภายในของเขาพลุ่งพล่าน ลมปราณภายในร่างกายก็เพิ่มสูงขึ้น ใช้วิชาลับ และฟาดฝ่ามือออกไป
“ผลัวะ!”
กำปั้นหมัดเหล็กของเฉินเฟิงปะทะกับฝ่ามือของอาเธอร์ มีเสียงดังมา มีพลังที่แข็งแกร่งมาก
พายุกระจายออกไปด้านนอกโดยมีศูนย์กลางอยู่ที่พวกเขาสองคน และเสื้อผ้าของทั้งสองก็ถูกพายุพัดดังพึ่บพับ
เนื่องจากพลังของทั้งสองคนมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แรงตอบโต้การกระแทกที่เกิดขึ้นนั้นแข็งแกร่งมากเช่นกัน และร่างกายทั้งสองก็ค่อยๆถอยหลังไปตามแรงตอบโต้
เฉินเฟิงก้าวถอยหลังหกก้าวติดต่อกัน ก้าวเท้าขวา พื้นก็แตกเป็นเสี่ยงๆ หยุดร่างที่ถอยหลังไว้ ในขณะนี้เขารู้สึกปวดชาที่แขนขวาเท่านั้น กำปั้นก็มีอาการปวดแสบปวดร้อน
อาเธอร์เป็นคนที่แข็งแกร่งมาก แม้ว่าเฉินเฟิงจะใช้ท่าไม้ตายของหักแม่น้ำ ก็ไม่สามารถทำอะไรฝ่ายตรงข้ามได้ ไม่เพียงแค่นั้นเขาก็ยังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย
ถ้ามันเป็นเพียงแค่การบาดเจ็บก็เท่านั้น ในตอนนี้อวัยวะภายในของเฉินเฟิงก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน หากปกป้องหัวใจด้วยลมปราณภายในร่างกายไม่ทันเวลา จะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน
ทั้งสองปะทะกันในครั้งนี้ ตัดสินชนะแพ้ได้ เฉินเฟิงใช้ท่าไม้ตาย แต่อาเธอร์ไม่ได้ใช้ท่าตัดลมมฤตยู เพียงแค่ฝ่ามือก็สามารถใช้พลังดังกล่าวได้
เมื่อเทียบกับในแง่ของความแข็งแกร่ง เฉินเฟิงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอาเธอร์
เฉินเฟิงรู้ว่าอาเธอร์บรรลุความแข็งแกร่งในตอนนี้ด้วยความพยายามของตัวเอง มันบรรลุถึงจุดสูงสุดของหั้วจิ้งชั้นกลาง ซึ่งน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง
ก่อนหน้านี้ไม่ว่าทั้งหลี่ชางซี รอน หงหยี้ หรือจั่วจู้ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับอาเธอร์ได้ พวกเขาทั้งหมดต่างก็ใช้ยาพันธุกรรมเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง เมื่ออานุภาพของยาหมดลงจะกลับมาเป็นปกติ จะเทียบกับอาเธอร์ได้อย่างไร
พูดถึงเฉินเฟิง แม้ว่าเขาจะใช้เคล็ดลับในการหายใจลึกลับเพื่อทำให้พลังงานภายในของเขาบริสุทธิ์มาก แต่เขาและอาเธอร์แตกต่างกันระดับหนึ่ง ดังนั้นแม้ว่าเขาจะใช้ท่าไม้ตายหักแม่น้ำ ก็ไม่เป็นภัยคุกคามต่ออาเธอร์ได้ ไม่เพียงแค่นั้นแต่ยังได้รับอีกบาดเจ็บจากอีกฝ่าย ถึงกระนั้นเฉินเฟิงก็ไม่ได้สูญเสียจิตวิญญาณการต่อสู้ไป แต่ก็สงบนิ่งมาก
การปะทะกันครั้งนี้ทำให้เฉินเฟิงเข้าใจถึงความแข็งแกร่งของอาเธอร์ซึ่งมีประโยชน์อย่างแน่นอน เฉินเฟิงยิ่งช่วงเวลาวิกฤต ก็ยิ่งใจเย็น หลังจากเข้าใจความแข็งแกร่งของอาเธอร์แล้วก็สามารถรับมือกับมันได้อย่างราบรื่น
“ฉันบอกแล้วว่านายไม่ไหว นายยังอ่อนแอทนการโจมตีไม่ไหว!”
สีหน้าอาเธอร์ดูถูก ไม่ได้เอาเฉินเฟิงไว้ในสายแม้แต่น้อย เขามีสิทธิ์นี้ เห็นเพียงเขาพุ่งตรงมาที่เฉินเฟิงอย่างรวดเร็ว
เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของอาเธอร์ ก่อนหน้านี้เฉินเฟิงไม่ได้เลือกที่จะต่อสู้อย่างหนัก แต่ใช้รูปร่างและความเร็วในการหลบหลีกอย่างต่อเนื่อง
“เพียะ! เพียะ! เพียะ!”
อาเธอร์ไล่ตามอย่างไม่ยอมแพ้ ท่วงท่านั้นไม่สามารถคาดเดาได้มากขึ้น หนึ่งฟาดฟัน หนึ่งเชือดเฉือน หนึ่งกรงเล็บ
แม้ว่าเฉินเฟิงจะหลบพ้นทุกครั้ง แต่เขาก็เป็นอันตรายมากทุกครั้ง ถูกอาเธอร์กำราบ จนไม่สามารถต่อสู้กลับได้
“เฮ้อ ดูเหมือนว่าคราวนี้เฉินเฟิงประเทศหวาจะไม่ไหว!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...