ลูกเขยมังกร นิยาย บท 761
บทที่761 เกินกว่าที่คาดหวัง
“หน้าด้าน ฉันไม่มีทางฆ่าเฉินเฟิง แต่ฉันจะทำให้เขาสาหัส ก้มลงกราบแทบเท้าฉัน ถึงตอนนั้นดูสิว่าเธอจะทำยังไง!”
อาเธอร์มองไปที่ทิฟฟานี่ธิดาเทพแห่งพรรคด้วยสายตาเย็นชา แอบคิดในใจ
พระสันตะปาปาโจ้ส์ ทิฟฟานี่ธิดาเทพแห่งพรรค เลขาธิการโมดริชและคนอื่นๆมาที่โซนที่นั่งวีไอพี อาเธอร์ทักทายหลายคนและกล่าวว่า: “ฝ่าบาท ผมเตรียมพร้อมแล้วครับ!”
“ดี! ดี! ดี! ไปเถอะ ให้พวกเราได้ดูการแข่งขันที่ยอดเยี่ยม!”
เลขาธิการโมดริชมองไปที่อาเธอร์ด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนจะพึงพอใจกับอาเธอร์มาก
“ครับ ผมจะคุ้มครองความยิ่งใหญ่ของพระสันตะปาปา!”
อาเธอร์หันหลังจากไป อาทิตย์ส่องแสงมาที่บนตัวของเขา ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก แต่ความโกรธในใจเหมือนคลื่นมหึมา ความอาฆาตแพร่กระจายไปทั่ว มาถึงตรงกลางสนามประลอง
“เฮ้ย จอมยุทธ์ของประเทศหวามาแล้ว!”
ทุกคนมองไป อู่จื่อโจวเข็นเย่หนานเทียนเข้ามาที่สนามแข่งขัน รอบข้างมีอาจารย์ฟางเจิ้น ชางโป๋ จีอู๋ฉาง จียุ่น และเทียนอิง
“แปลกจัง ปรมาจารย์อู่เข็นใครมา?”
“ไม่รู้ใช่มั้ย คนคนนี้คือเย่หนานเทียน ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้ชำนาญอันดับต้นๆในศิลปะการต่อสู้ ศิษย์พี่ของเฉินเฟิง!”
“เฮ้อ น่าเสียดายที่ตอนนั้นเย่หนานเทียนถูกยอดฝีมือรุมโจมตี สุดท้ายแม้จะรักษาชีวิตไว้ได้ แต่กลับมีจุดจบต้องพิการไปตลอดชีวิต เสียดาย น่าเสียดายจริงๆ!”
มีคนรอบรู้มากมายในฝูงชน ตามคำบอกเล่าของพวกเขา ทุกคนก็มองไปที่เย่หนานเทียน อดีตผู้กล้าหาญ
เย่หนานเทียนฟังคำวิพากษ์วิจารณ์ของผู้คน และมองไปที่ศัตรูที่อยู่บนเวทีในระยะไกลโดยไม่แสดงอาการอะไร เห็นได้ว่านิ่งสงบเป็นอย่างมาก
ตอนนั้นเย่หนานเทียนเป็นผู้ที่น่าเกรงขามมาก หลังจากก้าวเข้าสู่การแข่งขันศิลปะการต่อสู้ ก็มีชื่อเสียงไปทั่วโลก กลายเป็นมือหนึ่งในแวดวงศิลปะการต่อสู้
วันนี้ที่เขามาที่สนามประลองนี้อีกครั้ง เขาในฐานะศิษย์พี่มาดูการแข่งขันของเฉินเฟิง เพื่อเป็นกำลังใจให้กับศิษย์น้องของตัวเอง
“เย่หนานเทียนลากสังขารที่พิการมาถึงที่นี่ เพื่อเป็นกำลังใจให้ศิษย์น้องของตัวเองเหรอ?”
“หึ ให้กำลังใจในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้จะมีประโยชน์อะไร ควรแพ้มันก็แพ้อยู่ดี ไม่แน่ชะตากรรมของเฉินเฟิงก็เหมือนกับเย่หนานเทียนนั่นแหละ!”
“เฮ้ย ถ้าเป็นอย่างนั้น มันก็น่าสังเวชเกินไปแล้ว!”
การมาถึงของเย่หนานเทียนดึงดูการพูดคุยของผู้คนมากมาย ต่างพูดถึงเรื่องราวต่างๆของปีนั่น และไม่ขาดตกบกพร่องคำพูดจาที่ชั่วร้าย
เย่หนานเทียนทำเหมือนกับว่าไม่ได้ยินสิ่งนี้ อารมณ์ก็ไม่ได้ถูกรบกวนแม้แต่น้อย ด้านอู่จื่อโจว อาจารย์ฟางเจิ้ง จีอู๋ฉาง และชางโป๋และคนอื่นๆเห็นท่าทีของเย่หนานเทียน ในใจก็ชื่นชม
ตอนนั้นเย่หนานเทียนถูกรุมโจมตี ทุบตีจนพิการ วันนี้กลับมาอีกครั้งเพื่อดูศัตรูปีนั้น เลยไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆออกมา ความอดทนและความใจเย็นนี้อู่จื่อโจวและคนอื่นๆสู้ไม่ได้เลยจริงๆ
“หึ เดี๋ยวหลังจากที่ไอ้เด็กเปรตเฉินเฟิงถูกทำร้ายจนตาย ฉันจะดูว่านายยังจะเสแสร้งอะไรได้อีก!”
หงเทียนป้ามองดูเย่หนานเทียนอย่างไรก็ไม่สบอารมณ์อย่างนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่าทีที่นิ่งสงบของอีกฝ่าย
ตอนนั้นเขาถูกขับไล่ออกจากโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ เย่หนานเทียนกำลังเจริญรุ่งเรืองดุจดั่งพระอาทิตย์ กลายเป็นมาตรฐานในโลกศิลปะการต่อสู้ ความแตกต่างนี้ทำให้เขาเกิดความรู้สึกอาฆาตแค้น
อู่จื่อโจวเข็นเย่หนานเทียนไปที่บริเวณที่นั่งผู้ชม ก็จากไปเพียงลำพัง มุ่งหน้าไปยังโซนที่นั่งวีไอพี เนื่องจากเขาเป็นตัวแทนของประเทศหวา จึงต้องไปนั่งที่โซนวีไอพีดูการแข่งขันกับพระสันตะปาปาโจ้ส์
“เฉินเฟิงออกมาแล้ว!”
เมื่อทุกคนมองไป เฉินเฟิงก็ยังคงเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เสียงเชียร์ของผู้ชมก็ดังถึงจุดสูงสุดในทันที
อาเธอร์เห็นฉากนี้แล้ว กำหมัดแน่น และเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ
หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเฟิงก็ยืนอยู่ตรงกลางสนามแข่งขัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...