ลูกเขยมังกร นิยาย บท 777
บทที่ 777 การรบ
ส่วนผู้ชมที่สนับสนุนเฉินเฟิงนั้นไม่ใช่แบบนั้น พวกเขามีใจที่ขี้สงสารคนที่อ่อนแอกว่า การประลองหลายครั้ง เฉินเฟิงก็ได้พลิกสถานการณ์ทุกครั้ง และชนะการประลอง ทำให้ครั้งนี้ผู้ชมจึงเปลี่ยนความคิดในการมองเฉินเฟิง และนึกว่าความสามารถของเฉินเฟิงไม่เพียงแต่แข็งแกร่ง ทั้งยังสถานการณ์พลิกผันสถานการณ์ที่คับขัน ด้วยเหตุนี้ การประลองครั้งสุดท้าย พวกเขาจึงหวังว่าจะเห็นเฉินเฟิงสร้างความอัศจรรย์ขึ้นอีกครั้ง
ตอนที่ผู้ชมกำลังตะโกน พิธีกรจึงใช้ไมค์แล้วเตรียมตัวที่จะพูดอีกสองประโยค และในตอนนี้จู่ๆ ทั้งงานก็เงียบงันไป พิธีกรมองไปยังสายตาที่เหล่าผู้ชมมองไป
อู่จื้อโจว จีอู๋ฉาง และชางโป๋ต่างก็เดินเข้ามาในสนามประลอง เฉินเฟิงแสดงสีหน้าที่นิ่งสงบแล้วผลักเย่หนานเทียน
"พอเถอะ พระเอกของพวกเรามาแล้ว การประลองกำลังจะเริ่มขึ้น ทุกท่านได้โปรดรอสักครู่! "
พิธีกรเพิ่งจะพูดจบแล้วหันหลังเดินออกจากสนามประลอง
"เฉินเฟิง! "
"เฉินเฟิง! "
หลังจากนิ่งงันไประยะสั้น ในงานจึงมีเสียงตะโกนที่ตกใจจนสะเทือนฟ้าดินดังขึ้น เสียงๆ นั้นกำลังจะเชียร์เฉินเฟิง
เฉินเฟิงยังคงทำมือคารวะต่อทุกคนเหมือนที่ผ่านมา แล้วผลักเย่หนานเทียนไปถึงที่นั่งผู้ชม
"ศิษย์พี่ ท่านวางใจเถอะ! " เฉินเฟิงปลอบโยนด้วยยิ้มอ่อนๆ
เย่หนานเทียนพยักหน้า สำหรับศิษย์น้องคนนี้ เข้าตาเขาเป็นพิเศษ เฉินเฟิงก็พูดด้วยความอิจฉา และตอนนี้ทั้งหมดที่เฉินเฟิงทำก็เพื่อเขา
"ไปเถอะ! " อู่จื้อโจวตบไหล่ของเฉินเฟิง
เฉินเฟิงหันหลังแล้วออกจากตรงกลางสนามประลอง วิลเลียมที่รอคอยด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกนี้ ก็คือการปรากฏตัวของอู๋คุน
การประลองครั้งนี้ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ และมีแค่คนเดียวเท่านั้นที่มีชีวิตรอดออกมาจากสนามประลอง เฉินเฟิงรอวันนี้มานานมากแล้ว เพื่อการประลองครั้งนี้ก็ได้เตรียมตัวมานานแล้ว
"วิลเลียมมาแล้ว! "
ไม่รู้ว่าใครตะโกนออกเสียงแบบนี้ ทุกคนจึงมองไป วิลเลียมก้าวเข้าไปในงาน เขายังคงแต่งตัวแบบนั้น แล้วคลุมเสื้อคลุมสีดำ สวมใส่หน้ากากผี ทั้งตัวเคล้าด้วยรังสีแห่งความน่ากลัว
หลังจากอู๋คุนปรากฏก็ไม่ได้สนใจผู้ชมที่ตะโกนร้องเชียร์เขา อีกอย่างนัยน์ตายังเคล้าด้วยความอาฆาต แล้วกำลังจับจ้องเฉินเฟิงอยู่
เพราะว่าใส่หน้ากาก จึงไม่ได้เผยใบหน้าออกมาอย่างชัดเจน ทว่าความอาฆาตของอู๋คุนกลับทำให้เห็นอย่างกระจ่างแจ้ง ตอนที่เขาห่างจากเฉินเฟิงไม่ถึงสามสิบก้าว ก็หยุดชะงักลง
"ทำไม? นายยังใส่หน้ากากนี้ประลองอีกหรอ? หน้าเผยให้ใครเห็นไม่ได้หรือไง? อู๋คุน! "
อู๋คุนไม่พูดไม่จา อีกทั้งยังนิ่งงันไปสักพัก
จากนั้นอู๋คุนก็ค่อยๆ ยกมือขวาขึ้นต่อหน้าผู้คนมากมาย แล้วก็เอาหน้ากากผีบนหน้าออก ตอนนี้ใบหน้าของอู๋คุน ได้ปรากฏในสนามประลองในโลกศิลปะการต่อสู้ออกมาเป็นครั้งแรก
ลักษณะดวงตาที่ตรงหัวตาโค้งลง หางตาแหลมชี้ จมูกงุ้มแบบเหยี่ยว ริมฝีปากบาง ทำให้เห็นถึงความโหดร้าย ตอนนี้สีหน้าของอู๋คุนเคล้าด้วยความนิ่งเฉยประดุจน้ำ
ตอนที่อู๋คุนถอดหน้าผากออก ก็ทำให้คนทั้งงานอุทานออกมาด้วยความตกตะลึง
"อู๋คุนกลับไม่ใช่คนผิวเหลือง? "
"ยากที่จะเชื่อ งั้นเขาเป็นคนประเทศหวา ญูี่ปุ่น หรือว่าเกาหลี? "
ผู้ชมทุกคนล้วนตกใจ ขณะเดียวกันก็กำลังเดาฐานะที่อู๋คุนอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...