ลูกเขยมังกร นิยาย บท 792

บทที่ 792 หลัวเห้าเทียนมาด้วยตนเอง

หลัวเห้าเทียนในชุดสีขาวเดินมายังฝูงชน

โถงนั่งรอด้านนอกสนามบิน อู่จื่อโจวรออยู่ตรงนั้นมานานแล้ว ที่รออยู่ด้านข้าง มีเลขาโมดริชและคูเรียแซคขององค์การศิลปะการต่อสู้แห่งโลก พวกเขาติดตามอู่จื่อโจวมารอหลัวเห้าเทียนที่สนามบินตั้งแต่เช้า

โมดริชเป็นตัวแทนขององค์การศิลปะการต่อสู้แห่งโลก ส่วนแซคเป็นตัวแทนของคูเรีย

"ประธานหลัว" อู่จื่อโจวและโมดริชกล่าวทักทายหลัวเห้าเทียนขึ้นพร้อมกัน

"หลัวเห้าเทียนที่เคารพ ยินดีต้อนรับสู่วาติกันครับ"

ทางด้านแซคทำความเคารพหลัวเห้าเทียนตามธรรมเนียมของคูเรียในการต้อนรับแขก

"เลขาโมดริช แซคอาร์กบิชอบ ไม่ได้เจอกันนาน"

หลัวเห้าเทียนประสานมือทั้งสองข้างขึ้น ยิ้มตอบรับพวกเขา

บรรยากาศดูกลมกลืนสามัคคีกันมาก

"หลัวเห้าเทียนที่เคารพ ห่างจากการพบเจอท่านเมื่อคราวที่แล้ว ตอนนี้ความสามารถของท่านมากขึ้นอีกหนึ่งระดับ คิดว่าท่านคงสัมผัสถึงแดนยากลำบากในตำนานแล้วรึเปล่าครับ?！” แซคหรี่ตาลงพูด

เลขาโมดริชที่อยู่ด้านข้างก็มองหลัวเห้าเทียนอย่างพิจารณา

โมดริชรู้สึกประหลาดใจ หลัวเห้าเทียนที่อายุเกินครึ่งร้อยแต่ยังคงมีผมดำขลิบ ผิวเนียนเรียบแดงระเรื่อ เหมือนไข่ต้มปอกเปลือก

ดวงตาทั้งสองข้างมีชีวิตชีวา มองด้วยความจริงจัง เหมือนจะมีประกายไฟระยิบระยับ ราวกับว่าวันเวลาไม่สามารถทำอะไรกับหลัวเห้าเทียนได้

สิ่งที่ทำให้โมดริชตกใจที่สุดก็คือเลือดลมที่พลุ่งพล่านของหลัวเห้าเทียน เหมือนกับแม่น้ำหวงเหอของหวาเซี่ยที่รินไหล มีชีวิตชีวาไม่สิ้นสุด คลื่นระลอกหนึ่งแล้วระลอกหนึ่งเล่า"

"แดนเทพ เป็นแดนในตำนานที่ถูกพูดถึง มีอยู่ในบันทึกโบราณที่คนโบราณเขียนเอาไว้หรือไม่ก็ในหนังสือสองสามเล่ม คนรุ่นหลังเพียงแค่เคยอ่านดูเท่านั้น จึงได้รู้ว่ามีแดนนี้ แต่ยังคงไม่มีเส้นทางที่ถูกต้อง ทำให้คนเห็นภาพรวม เปิดเผยความลับนี้"

หลัวเห้าเทียนส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มบางๆ เมื่อหลายปีก่อน กำลังภายในของเขาฝึกซ้อมจนบรรลุหั้วจิ้งชั้นสูงสุดตั้งแต่เมื่อนานมาแล้ว ถึงแม้จะรู้ว่ามีแดนเทพ แต่ก็ไม่สามารถข้ามผ่านจุดนี้ไปได้

ไม่เพียงแต่หลัวเห้าเทียน เบื้องหน้ายอดฝีมือระดับสูงสุดทั่วโลก ล้วนมีแดนพลังที่มนุษย์ไม่สามารถข้ามผ่านไปได้ แดนที่ไม่สามารถข้ามผ่านไปได้นั้นขวางกั้นการเดินไปข้างหน้าของพวกเขา

หลายปีที่ผ่านมานี้ ยังคงไม่มีใครสามารถพิชิตแดนนี้ได้

ยี่สิบนาทีให้หลัง หลัวเห้าเทียนเดินตามอู่จื่อโจว โมดริชและแซคมาถึงที่จอดรถ รถยนต์เพื่อการค้าจอดรอไว้ที่นี่นานแล้ว

"ท่านอู่ ตอนนี้เฉินเฟิงอยู่ที่โรงแรมวาติกันหรือเปล่า?" หลังจากหลัวเห้าเทียนขึ้นไปบนรถ เอ่ยถามอู่จื่อโจว

โมดริชและแซคที่กำลังขึ้นรถเหมือนกันหยุดชะงัก ตามด้วยดึงสติกลับมา

หลัวเห้าเทียนไปดูชายหนุ่มเฉินเฟิงคนนั้น

"ครับ ประธานหลัว ตอนนี้เฉินเฟิงอยู่ที่โรงแรมวาติกันครับ" อู่จื่อโจวตอบ

"เลขาโมดริช รบกวนนายส่งฉันไปที่โรงแรมวาติกันได้ไหม?" หลัวเห้าเทียนบอกกับแซคของคูเรีย：“แซค อนุญาตให้ฉันไปโรงแรมวาติกันสักรอบหนึ่ง เพราะฉันมีเรื่องต้องบอกกับเฉินเฟิง รอให้ฉันบอกกับเขาเรียบร้อยแล้ว เขาตามนายไปคูเรีย เยี่ยมเยียนพระสันตะปาปา"

แซคที่นั่งอยู่ข้างโมดริซพยักหน้า เพื่อสื่อว่าไม่มีปัญหา

โมดริชหันกลับมาพูด：“ไม่มีปัญหาครับ ประธานหลัว"