ลูกเขยมังกร นิยาย บท 804

เฉินเฟิงนิ่งไม่ไหวติง

แม้ว่าในใจจะเชื่อในสมบัตินี้อยู่เจ็ดแปดส่วน แต่การเอาสิ่งของแบบนี้ออกมาพนัน เขาเองก็สงสัย

“ถ้าเป็นอย่างข่าวลือ ถ้าอย่างนั้นหินประหลาดก้อนนี้มีมูลค่ามากกว่าเคล็ดลับของผมมากมาย คุณท่านหวังกล้าให้สิ่งนี้กับผมจริงหรือ”

เขาหยุดชะงักลง มองถอดสายตายาวไปที่ที่นั่งของหวางลั่วปิง จากนั้นค่อยๆพูดขึ้น

“ที่นี่คงไม่มีแมวขโมยอะไรใช่ไหม”

สถานการณ์ตึงเครียดขึ้นมาทันที บรรยากาศราวกับถูกสวมอะไรที่หนักอึ้ง

จากนั้นเฉินเฟิงจึงทำลายบรรยากาศขึ้น เขาหัวเราะเสียงดัง

“ฮ่าๆ แค่ล้อเล่น คุณท่านหวังอย่าใส่ใจเลย”

สีหน้าหวางลั่วปิงแข็งทื่อ เห็นได้ชัด ตอนนี้อารมณ์เขาไม่ค่อยดี

แต่เรื่องยังคงต้องคุยกันอยู่ดี สุดท้ายชายอ้วนยิ้มขึ้น

“ฮ่าๆ คุณชายเฉินช่างล้อเล่น พวกเราแลกเปลี่ยนกับคุณชายเฉินด้วยความจริงใจ คนที่จะเข้าถึงแดนปรมาจารย์น่ะ มีไม่กี่ผู้คนนักหรอก คุณกับคุณท่านหวังนับเป็นผู้โดดเด่นในนั้น ต้องช่วยเหลือกันด้วยความจริงใจอยู่แล้ว”

เฉินเฟิงไม่ได้สนใจเขา กลับไปยังที่นั่งตนเอง พูดเสียงค่อยกับสือโพ่จุนว่า

“พวกเขาไม่หวังดีขนาดนั้นหรอก ต่อให้สู้กันอย่างยุติธรรม ของสำคัญขนาดนี้คงไม่ควักออกมาง่ายๆหรอก จะต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ เมื่อกี้แค่ลองดู แต่ละคนก็แห่กันออกมา”

ฉากเมื่อกี้ ทำให้สือโพ่จูนตกใจ แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะท้าดวล แต่ก็คงจะไม่มาสู้กันบนโต๊ะหรอกมั้ง

พอฟังเฉินเฟิงวิเคราะห์ เขาก็รู้สึกว่าไม่แฝงปรารถนาดีไว้แน่

ชายอ้วนอยู่ด้านข้าง ไม่เห็นการโอดครวญ จึงกลับมาที่โต๊ะ

เฉินเฟิงจึงพูดขึ้นใหม่

“หินประหลาดไม่มีปัญหา แล้วการท้าดวลจะทำอย่างไร”

ก็ให้เจ้าอ้วนมาตอบ

“คุณชายเฉิน แม้ว่าจะท้าดวล ก็ไม่ควรจะทำร้ายร่างกายตัวเอง เคล็ดลับกับหินประหลาดล้วนเป็นของมีค่า ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร ถ้ามีฝ่ายเดียวไม่มีฝ่ายตรงข้ามก็ลำบาก

“ผมเลยคิดว่าเราอย่าใช้ของสองสิ่งเป็นของดวลดีกว่า แต่ใช้สิทธิในการใช้มันเป็นการดวล”

“อ้อ！ว่าอย่างไรล่ะ”

“ที่จริงนั้นง่ายมาก ถ้าฝ่ายไหนแพ้ ก็ให้อีกฝ่ายยืมของที่ใช้เป็นประกันเป็นเวลาหนึ่งปี ไม่ว่าอีกฝ่ายจะพัฒนาได้มากเท่าไหร่จากของสิ่งนั้น หนึ่งปีให้หลังก็คืนของ”

เฉินเฟิงเบ้ปากยิ้ม พวกเขาความคิดดีจริง

เคล็ดลับถ้าให้ฝ่ายตรงข้ามยืม พวกเขาก็คัดสำเนาเอาไว้อีกเล่ม ปีที่ให้ยืมไปนั้นๆก็เท่ากับไม่ได้สูญ

เสียอะไร

แต่เฉินเฟิงกลับไม่ใส่ใจ พูดอย่างเด็ดขาด

“ตกลง！งั้นเอาตามนี้”

การตัดสินใจของเฉินเฟิงกลับทำให้ฝ่ายตรงข้ามสามสี่คนไม่มีปฏิกิริยา พวกเขาคงคิดว่าตอนที่เฉินเฟิงต่อรอง พวกเขาจะเป็นฝ่ายยอมให้ในท้ายที่สุด แล้วจะได้ลงตัวกัน

แต่คิดไม่ถึงว่าเฉินเฟิงตอบรับทันที แม้ว่าจะเหนือความคาดหมาย แต่สำหรับพวกเขาแล้วเป็นข้อดี

“คุณชายเฉินเป็นคนจริง ดี งั้นพวกเรานัดสนามดวลกัน อีกสามวันให้หลังนัดดวลกันที่สวนซวนหยวน ไม่ทราบว่าคุณชายเฉินคิดเห็นประการใด”

เฉินเฟิงขี้เกียจพูดพล่ามทำเพลง

“ตกลง งั้นสามวันหลังเจอกันที่สวนซวนหยวน”

รอจนทั้งคู่ออกจากร้านอาหารมังกร สือโพ่จุนจึงถามอย่างสงสัย

“นี่ไม่ใช่การดวลที่ยุติธรรมเลยอ่ะ ทำไมถึงรับปากง่ายๆแบบนี้ล่ะ”