ลูกเขยมังกร นิยาย บท 83
บทที่ 83 กินไฟตามข้างถนน
"คนที่พวกเขาจะมารับ คือท่านประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลง" จวงเห่าหยินพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ
"ท่านประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลง! " หลินต้ายงเอ่ยพูดด้วยสีหน้าที่ภูมิใจ "งั้นคงจะเป็นบุคคลสำหรับที่ติดอันดับฟอร์บส์แล้ว"
"ไร้สาระ คนที่มีเงินทุนเป็นหกหมื่นกว่าล้านหยวน แล้วนายคิดว่าจะไม่ได้ติดอันดับฟอร์บส์หรือไง" จวงเห่าหยินถลึงตามองหลินต้ายงเพียงแวบตาเดียว จากนั้นก็พูดขึ้น
"เหอะ” เวลานี้ เฉินเฟิงจึงหัวเราะขึ้นอย่างไม่เกรงใจ
"แกหัวเราะทำไม? ไอ้บ้านนอก? นี่แกใกล้จะตายแล้วยังกล้าหัวเราะอีกหรอ? " จวงเห่าหยินหันกลับมาจับจ้องเฉินเฟิงแล้วพูดขึ้น
เฉินเฟิงส่ายหัวแล้วพูดด้วยเสียงเรียบเฉย "ฉันหัวเราะอะไรแกไม่รู้หรือไง? "
"คนที่พี่ชายแกมารับ ไม่ใช่ท่านประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลง" เฉินเฟิงเอ่ยพูดด้วยเสียงเรียบเฉย
"ไม่ใช่ท่านประธานของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงหรอ? สมองของแกถูกรถไฟทับใช่ไหม คนเยอะขนาดนี้ปรากฏตัว ไม่รับท่านประธานแล้วจะให้มารับแกหรือไง? " จวงเห่าหยินทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ นอกจากท่านประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงแล้ว แล้วใครจะมีรถโรลส์-รอยซ์ห้าคันขับมาแบบนี้
"แกยังถือว่าฉลาด" เฉินเฟิงยิ้มอ่อนๆ ขึ้น
จวงเห่าหยินทำเสียงอ้ำๆ อึ้มๆ ไอ้โง่นี้ มันบ้านแล้วหรือไง? เขาก็แกพูดไปเท่านั้น ไอ้โง่นี้มันยังคิดจะเอาจริงอีก
"ท่านประธานจวง ฉันว่าไอ้เด็กเปรตนี้มันคงทำถูกทำให้ตกใจจนกลายเป็นเอ๋อไปแล้ว แล้วยังเริ่มพูดจาเหลวไหลอีก" หลินต้ายงแสยะยิ้มขึ้น แล้วใช้สายตากวาดมองเสื้อผ้าของเฉินเฟิง แล้วใส่เสื้อผ้ายกขนอิฐอันเลอะเทอะ แล้วยังคิดว่าจะให้เหล่าคณะกรรมการของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต้าหลงมารับอีก
จวงเห่าหยินเบาะปากแล้วเอ่ยพูด "ที่แท้แกมีความกล้าแค่เท่านี้หรอ นี่มันยังไม่ถึงไหนเลย ทำไมแกรู้สึกกลัวจนต้องฉี่ราดเลยหรือไง"
เฉินเฟิงถอนหายใจแรงๆ "แกไม่เชื่อจริงๆ หรอว่าพวกเขามารับฉัน? "
"ถ้าพวกเขามารับแก ฉันคงกินไฟตามถนนแล้ว" จวงเห่าหยินชี้ไปยังไฟข้างถนน แล้วหัวเราะเยาะพลางพูดขึ้น
เฉินเฟิงทำเหมือนยิ้มและไม่ยิ้ม "งั้นฟันของแกคงไม่แข็งขนาดนั้น"
พูดจบ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินมา
คนที่อยู่ข้างหน้าสุดสวมใส่ชุดเดรสรัดรูป แล้วถุงน่องสีดำ เป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างเซ็กซี่ ผู้หญิงที่มีผมดำสลวยแล้วท่าทางดูสง่า การแต่งดูมีเสน่ห์ ทำให้ทั้งเรือนร่างของเธอแผ่รังสีอันงดงามที่เมืองหลวงแห่งนี้
"เย็ดเข้! เฉียวเสี่ยวโย่ว! คณะกรรมการบริหารบริษัทอสังหาริมทรัพย์! "
"นี่เป็นหนึ่งในสิบลำดับสาวสวยในเมืองจินหลิงของเราเลยนะเนี่ย ปกตินางมักจะไม่ปรากฏตัวง่ายๆ ต่อหน้าใคร ทำไมวันนี้นี้ถึงมาได้"
"คนที่ทำให้สาวสวยเฉียวเสี่ยวโย่วมารับและยังทำตัวเหมือนมาเยือนทางที่ทางการ เป็นใครกันแน่?!
"คิดว่าคงจะเป็นท่านประธานตัวจริงของบริษัทอสังหาริมทรัพย์มั้ง"
มีคนไม่น้อยที่คิดเหมือนจวงเห่าหยิน แต่ว่ามีส่วนมากกลับไม่รู้ว่าเฉียวเสี่ยวโย่วเป็นใครกันแน่ ผู้คนที่เดินผ่าน จึงทำได้เพียงเอามือถือขึ้นมาแล้วถ่ายอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็โพสต์หนึ่งหน้าฟิตของตัวเอง
พอมองหน้าตาอันสะสวยของเฉียวเสี่ยวโย่ว เอวที่เหมือนงูน้ำ ทำให้จวงเห่าหยินถึงกับกลืนน้ำลาย แค่รู้สึกว่าท้องน้อยของเขาเต็มไปด้วยความรุ่มร้อน เธอที่เหมือนดั่งแรไอเทม ชีวิตเขาคงไม่มีทางได้แตะต้อง แต่แค่จินตนาการเล่นๆ ในหัวสมองก็ยังดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...