ลูกเขยมังกร นิยาย บท 838
แล้วคำพูดแบบนี้จะทำให้ชิงจือพึงพอใจได้อย่างไร ตอนนี้เธอมองไปยังชายชราหยางด้วยความโมโห แต่อาจเป็นเพราะความสนิทชิดเชื้อ ทำให้เธอไม่ได้ลงมือทำอะไร
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าทำไมคุณถึงได้ทำแบบนี้ แต่นับตั้งแต่เริ่มสิบสองเม็ดบัวพระพุทธเจ้าไม่ใช่ของที่พวกเราควรจะไปแตะต้องอยู่แล้ว คุณทำมันหายไป คุณก็รู้ดีว่าหากคนอื่นๆ รู้เข้า พวกเขาจะทำอย่างไรกับคุณ ？”
“ฉันรู้ตั้งนานแล้วหล่ะ” ชายชราหยางยิ้มออกมาด้วยความเศร้าหมอง
“แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่เคยคิดเสียใจที่ทำแบบนี้”
ทันใดนั้นสีหน้าโกรธเคืองของชิงจือก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าปกติอย่างไม่ทราบสาเหตุ เธอเพียงแต่ตอบกลับอย่างเรียบเฉย
“ฉันจะไม่พูดเรื่องที่ฉันได้รู้ออกไป แต่ข่าวนี้ก็คงจะปิดบังได้อีกไม่นานเท่านั้น มีคนในกลุ่มพวกเขาสามารถตรวจสอบทิศการเคลื่อนไหวของสิบสองเม็ดบัวได้ และส่วนที่คุณทำหายไปยังไงพวกเขาก็ต้องรู้อยู่ดี เมื่อถึงเวลานั้นทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณคนเดียวแล้ว”
ในตอนที่ชิงจือพูดจบ เฉินเฟิงสามารถรับรู้ได้ทันทีเลยว่าเธอสะกดอารมณ์ไม่พอใจของเธอเอาไว้จนมิด โดยที่น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความผิดหวัง
แต่สิ่งที่ทำให้เฉินเฟิงเกิดความอยากรู้อยากเห็นมากที่สุดก็คือสิบสองเม็ดบัวพระพุทธเจ้าที่ชิงจือพูดถึงนั้น
เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่จากตัวเลขสิบสองจำนวนเขาเคยได้ยินชิงชิวพูดถึงจำนวนของเหล่ามหาปรมาจารย์ก่อนหน้านี้ และหากนำมาเปรียบเทียบกันแล้วสิบสองเม็ดบัวนั่นคงจะเป็นของที่เหล่ามหปรมาจารย์ทั้งสิบสองคนได้ครอบครองเอาไว้
แต่ว่าของแบบนั้นมันมีประโยชน์ในการใช้งานอย่างไรกันแน่ เฉินเฟิงหันไปจ้องชิงจือ เขาไม่กล้าถาม เพราะต่อให้ถามไปก็คงจะไม่ได้คำตอบอะไรตามเดิม
และในเมื่อตอนนี้ชายชราหยางได้ปฏิเสธคำขอของชิงจือไปแล้ว เช่นนั้นพวกเขาก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อ
แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางกลับ หยางสิงอี้กลับดึงตัวเฉินเฟิงเอาไว้
เฉินเฟิงที่ถูกเขาพาไปอีกทางกล่าวถามขึ้นอย่างสงสัย
“มีเรื่องอะไรถึงต้องคุยกับผมเพียงลำพังแบบนี้？”
หยางสิงอี้ตอบกลับอย่างจริงจัง “เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้？”
เฉินเฟิงตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ
“เรื่องที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับผม ปกติแล้วผมจะไม่เข้าไปยุ่งด้วยหรอกนะ”
แต่ทันใดนั้นสีหน้าของหยางสิงอี้ก็หมองลง ก่อนที่เขาจะพูดออกมาด้วยความหดหู่
“ที่แท้คุณก็เดาได้แล้วสินะ หึ ผมกำลังคิดอยู่พอดีเลยว่าจะทำอย่างไงให้คุณ …… แต่ช่างมันเถอะ”
เฉินเฟิงมองเขา สิ่งที่หยางสิงอี้พูดมาทั้งหมดนี้ต่อให้เป็นเรื่องเมื่อคืนนี้หรือเป็นเรื่องที่มีคนตายในเช้าตรู่วันนี้ แต่หลังจากที่รู้เรื่องว่าไอ้ผมแดงตายไป เฉินเฟิงก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นฝีมือของหยางสิงอี้เลย แต่พอสังเกตเห็นหยางสิงอี้ที่พยายามหลบสายตาเวลาที่มองเขา เขาถึงได้คิดว่าอาจจะมีความเป็นไปได้ที่เขาจะทำ
แต่อย่างที่เฉินเฟิงเคยบอกเอาไว้ เรื่องที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขา เขาจะไม่เข้าไปยุ่งด้วยเด็ดขาด และยิ่งไปกว่านั้นไอ้ผมแดงก็ไม่ใช่คนดีอะไรด้วย
ตอนนี้หยางสิงอี้ยังคงไม่เชื่อใจในคำพูดของเฉินเฟิง จนเขานิ่งเงียบไปนานหลายวิ
“ผมจะบอกกับคุณเรื่องที่อยู่ของสิบสองเม็ดบัวพระพุทธเจ้า แลกกับการที่คุณจะเก็บความลับเรื่องนี้เอาไว้”
เฉินเฟิงมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ เดิมทีเขาไม่ได้คิดจะทำอะไรอยู่แล้ว แต่ในเมื่อตอนนี้หยางสิงอี้เป็นฝ่ายเสนอมา เขาก็ไม่อาจที่จะเสียมารยาทได้ ฉะนั้นเขาเลยยักไหล่เป็นการรับข้อเสนอ
“ข้อเสนอนี้ถือว่ามีความสมเหตุสมผล แต่ผมจะเชื่อได้อย่างไรว่าสิ่งที่คุณพูดมาคือความจริง ในเมื่อชายชราหยางพ่อของคุณยังไม่ยอมที่จะพูดเรื่องนี้ออกมา คุณก็ไม่ควรที่จะทำแบบนี้นี่หน่ะ”
ถึงแม้ว่าเฉินเฟิงจะพูดแบบนั้น แต่หยางสิงอี้กลับตอบเขาอย่างไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง
“ที่ผมบอกคุณก็เพื่อพ่อของผมเอง เดิมทีเรื่องนี้ไม่ควรจะเป็นความรับผิดชอบของเขาด้วยซ้ำ และเพียงแค่เพราะความรับผิดชอบในคำมั่นสัญญา เขาถึงต้องทำหน้าที่นั้นตราบจนวันสุดท้ายกว่าชีวิตจะดับหายไป”
เฉินเฟิงนิ่งเงียบ ตอนนี้เขาเพียงไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงของมัน เขาจึงไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี
“แต่ว่าหลังจากที่ผมบอกคุณไปแล้ว สิ่งแรกเลยคุณอย่าพูดเรื่องของผมออกไปให้ใครรู้ และสิ่งที่สองคือทางที่ดีคุณและผู้หญิงคนนั้นอย่าคิดที่จะไปตามหามันเด็ดขาด เพราะพ่อเคยบอกเอาไว้ว่าคนที่ดูแลเม็ดบัวนั้นเป็นคนที่ร้ายกาจอย่างมาก”
เฉินเฟิงพยักหน้ารับคำของเขา สำหรับเรื่องของหยางสิงอี้เดิมทีเขาไม่เคยคิดมากอะไรอยู่แล้ว แต่เรื่องของเม็ดบัวนั่นจะตัดสินใจอย่างไร เขาอาจจะต้องพูดคุยกับชิงจือให้ชัดเจนก่อน หรืออาจจะเก็บเอาไว้คนเดียว แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ผิด
“ผมเข้าใจแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...