ลูกเขยมังกร นิยาย บท 85

บทที่ 85 บุกบ้านไป๋

ทว่าหญิงวัยกลางคืนพูดขัดเธอ “ลูกรัก แม่รู้ว่าหนูอยากจะพูดอะไร ทว่าผู้ชายคนไหนที่ไม่ลามกบ้าง? พ่อของหนูที่ยังวัยรุ่นก็เป็นเหมือนคุณชายไป๋ที่ชอบแซวผู้หญิงไปทั่ว แต่พอแต่งงานกันแล้ว เขาก็กลายเป็นคนที่ซื่อสัตย์ขึ้นเยอะ คุณไป๋ก็คงจะเหมือนกัน ดูแลและคอยสอนเขาให้ดีๆ ก็พอ”

“ได้” ทั้งใบหน้าของหลิ่วอีอีดูอดทนไม่ไหว เธอเกิดในตระกูลที่ใหญ่ขนาดนี้ เรื่องที่สำคัญที่สุดในชีวิต แน่นอนว่าต้องไม่ใช่ตัวเองมาตัดสินใจแน่นอน

เฉียวเสี่ยวโย่วส่งเฉินเฟิงไปยังโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง

เฉินเฟิงก็ไม่ได้อยู่นาน พออาบน้ำแต่งงานอย่างรวดเร็วเสร็จ ก็พาอาเหาออกมา แล้วเรียกรถไปบ้านไป๋

วิลล่าตระกูลไป๋สร้างอยู่ริมทะเลสาบ รถแท็กซี่ถูกดักตรงหน้าประตูใหญ่

เฉินเฟิงและอาเหาลงรถ และก็มีบอดี้การ์ดหลายคนมาขวางทางพวกเขาไว้ทันที

“ที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนบุคคล พวกคุณสองคน ห้ามเข้าไป!” บอดี้การ์ดหนึ่งในนั้นที่มีรูปทรงดวงหน้าที่คล้ายสามเหลี่ยมกำลังจับจ้องเฉินเฟิงไว้อย่างเย็นชา แล้วมองการแต่งตัวของเฉินเฟิงและอาเหาไว้ ทำให้ดูไม่เหมือนแขกของตระกูลไป๋

“ฉันมาหาไป๋กว่างยี่” เฉินเฟิงขมวดคิ้วเอ่ยขึ้น

บอดี้การ์ดที่มีทรงตาสามเหลี่ยมกำลังมองเฉินเฟิง แล้วค่อยเอ่ยขึ้น “คุณรู้จักคุณชายไป๋？！”

“รู้จัก” เฉินเฟิงคลายยิ้ม

“งั้นคุณลองโทรหาคุณไป๋ดู ถ้าคุณชายไป๋ตกลง ผมจะปล่อยคุณเข้าไป” บอดี้การ์ดทรงตาสามเหลี่ยมพูดขึ้น

เฉินเฟิงถอนหายใจออกมา “ฉันไม่มีเบอร์ของ ไป๋กว่างยี่”

บอดี้การ์ดพึมพำด้วยอย่างเย็นชา แล้วพูดขึ้น “ไม่มีเบอร์ของคุณชายไป๋ ประตูบานนี้ คุณเข้าไม่ได้!”

“ถ้าฉันจะเข้าไปล่ะ?” เฉินเฟิงทำสีหน้าที่นิ่งเฉย

ชายทรงตาสามเหลี่ยมทำสีหน้าที่เปลี่ยนไป “คุณลองดูได้!”

พูดจบ ร่างของอาเหาจึงหลบไป แล้วกำลังจะลงไม้ลงมือ!

ผู้ชายดวงตาทรงสามเหลี่ยมรู้สึกเหมือนตรงหน้าดูมืดลง แล้วก็ถูกมือกำหมัดข้างหนึ่งกระแทกใส่

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

แล้วก็มีบอดี้การ์ดหลายสิบคนถือกระบองไฟฟ้าออกมาจากรอบทิศ เฉินเฟิงยืนกอดอกอยู่ข้างๆ จากนั้นก็ตัวผ่อนคลาย และนี่ยังไม่ถึงเวลาที่เขาจะต้องลงไม้ลงมือ

อาเหาโหดเหี้ยมเหมือนเสือเข้าฝูงแกะ เขาต่อยหนึ่งมัดต่อหนึ่งคน ไม่ถึงหนึ่งนาที บอดี้การ์ดที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดีก็ไปนอนอยู่บนพื้น

ความเคลื่อนไหวของที่นี่ แน่นอนว่าต้องทำให้คนที่อยู่ในวิลล่านั้นรู้ตัว

ไม่นาน ก็มีผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งที่สวมใส่เสื้อลำลองแล้วรีบวิ่งออกมา

พอเห็นบอดี้การ์ดสิบกว่าคนนอนอยู่บนพื้น แต่เฉินเฟิงกลับยืนอยู่นิ่งเฉยอยู่ข้างๆ ชายวัยกลางคนคนนี้จึงรู้สึกหม่นหมองขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“เพื่อน เพื่อนมีเรื่องเคียดแค้นใจกับตระกูลไป๋หรอ?” ชายวัยกลางคนถามขึ้นด้วยความเย็นชา เขาชื่อว่าไป๋ฝู เป็นพ่อบ้านของตระกูลไป๋

เฉินเฟิงหัวเราะขึ้น แล้วไม่ได้ตอบกลับ จากนั้นถามขึ้น ไป๋กว่างยี่อยู่ที่ไหน?”

“พวกคุณมาจากชางโจวหรอ?!” ได้ยินว่าเฉินเฟิงจะมาหาไป๋กว่างยี่ ไป๋ฝูจึงได้สติขึ้นมาทันที

“ฉันจะถามอีกรอบ ไป๋กว่างยี่อยู่ไหน!” น้ำเสียงของเฉินเฟิงอดทนไม่ไหวอีกต่อไป

“คุณชายไป๋เขาออกไปข้างนอก ไม่ได้อยู่บ้าน” ไป๋ฝูกำลังอดกลั้นความโมโหในใจ

“อาเหา เข้าไปค้นเร็วๆ” เฉินเฟิงขมวดคิ้วขึ้น คำพูดของชายวัยกลางคนคนนี้ เขาไม่ได้เชื่อทั้งหมด จึงต้องเข้าไปค้นเพื่อความแน่ใจ

“ห้ามเข้าไป!” พอเห็นเฉินเฟิงและอาเหาอยากจะเข้าไปบ้านไป๋ ไป๋ฝูรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที ในวิลล่ามีผู้หญิงที่อยู่ในบ้านเยอะ ถ้าปล่อยให้ผู้ชายสองคนนี้เข้าไป ถ้าเรื่องอะไรขึ้นภายหลังก็อาจจะไม่แน่นอน