ลูกเขยมังกร นิยาย บท 909

เมื่อเฉินเฟิงกลับมานั่งที่เดิมอีกครั้ง เรื่องราวการสนทนาระหว่างไป๋ซิงกับSouthcoดูเหมือนใกล้จะจบลงแล้ว ส่วนสีหน้าท่าทีของSouthcoดูเหมือนพอใจเป็นอย่างมาก

เฉินเฟิงเพิ่งจะนั่งลง Southcoก็ตะโกนพูดกับเฉินเฟิงว่า “เฉินเฟิง เพื่อนนายคนนี้เป็นเพื่อนที่สุดยอดมากจริงๆเลย ฉันตัดสินใจแล้วว่าหลังจากกลับไปคราวนี้ ฉันก็จะเปลี่ยนตัวแทนของฉันเลย”

เฉินเฟิงก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะตัดสินใจได้เร็วขนาดนี้ แต่ก็พูดแสดงความยินดีว่า “นั่นก็เป็นเพราะนายนั่นแหละที่มีความสามารถในการเลือกใช้คน ถ้านายไม่เห็นด้วยละก็ งั้นก็ไม่มีทางที่จะเป็นไปได้เลย”

Southcoส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ก็นั่นน่ะสิ นี่ต้องขอบคุณนายมากเลยนะ ถ้าไม่ใช่นายแล้วละก็ ฉันคงไม่มีทางที่จะหาตัวแทนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ได้หรอก”

เฉินเฟิงก็ได้แต่ยิ้ม

แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาเชิญชวนทุกคนให้ดื่มหมดแก้ว

ส่วนเขาก็ยังจงใจมองไปยังLeona อยู่บนโต๊ะอาหารเธอดูเหมือนค่อนข้างสำรวมตัวมากขึ้น เพียงแต่แอบขยิบตาให้กับเฉินเฟิงเท่านั้น ก็ไม่มีท่าทีอะไรอย่างอื่นอีกเลย

เมื่อคุยธุระเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่งานเลี้ยงก็ยังไม่เลิกรา แต่เรื่องราวหลังจากนี้ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องให้เฉินเฟิงอยู่เป็นเพื่อนอีกแล้ว เขาหาข้ออ้างว่าตัวเองยังมีเรื่องธุระอื่น จึงจะต้องรีบไปก่อน และให้ไป๋ซิงพาSouthcoไปทัวร์รอบๆเมืองหลานในยามราตรี

สำหรับเรื่องพวกนี้แล้วไป๋ซิงก็ย่อมช่ำชองเป็นธรรมดา เมื่อเฉินเฟิงกำลังจะจากไป เขาก็ยังพูดขอบคุณเฉินเฟิงอย่างเกรงใจ

เฉินเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันก็บอกแล้วไง แกช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันก็ต้องตอบแทนบุญคุณแน่นอน แต่ครั้งนี้ก็ไม่สามารถทดแทนขอบคุณที่ช่วยชีวิตไว้ทั้งหมดหรอก ถ้าแกยังจะมีปัญหาอะไรอีก ก็ยังมาหาฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ”

แต่ว่าไป๋ซิงส่ายหน้าแล้วพูดว่า “คุณชายเฉิน เรื่องที่ช่วยชีวิตคุณวันนั้นก็อย่าเก็บใส่ใจอีกเลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าพี่น้องสองสาวตระกูลฉางแล้ว อาศัยฉันคนเดียวคงทำอะไรไม่ได้หรอก คนที่ช่วยชีวิตแกจริงๆแล้ว ก็ยังคงเป็นพี่น้องสองคนนั้นมากกว่า”

เมื่อพูดถึงพวกเธอทั้งสองแล้ว เฉินเฟิงก็ไม่มีอารมณ์ที่จะพูดต่อไปอีกแล้ว

จึงได้ร่ำลากับSouthco จากนั้นเขาก็เดินจากไป

ส่วนเรื่องที่จะต้องทำต่อไปของเฉินเฟิงนั้นก็คือจะต้องไปตามที่อยู่ที่เขียนไว้ในกระดาษโน๊ตนั้น

และก็เป็นจริงเช่นนั้น เพียงแค่ไปนั่งรอในล็อบบี้ของโรงแรมไม่นานนัก Leonaก็เดินตามหลังเข้ามาแล้ว

เมื่อเห็นเฉินเฟิงแล้ว Leonaก็ยิ้มให้

“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันจะต้องกลับมาในเวลานี้ ถ้าฉันกลับมาดึกกว่านี้ล่ะ งั้นคุณก็จะต้องรออย่างนี้ต่อไปเหรอ?”

เฉินเฟิงก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ผู้หญิงก็มีสัญชาตญาณของผู้หญิง ส่วนผมก็มีสัญชาตญาณของผมเอง อีกอย่างสัญชาตญาณของผมมักจะแม่นยำเสมอ”

Leonaใช้นิ้วมือจิ้มไปตรงหน้าผากของเฉินเฟิง แล้วค่อยๆเอียงตัวเข้าใกล้เฉินเฟิง ยิ้มแล้วพูดว่า “งั้นฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าสัญชาตญาณของคุณจะแม่นยำขนาดไหน คุณลองทายดูซิว่าฉันใส่ชุดชั้นในสีอะไรอยู่ ถ้าหากทายถูกละก็จะมีรางวัลให้นะ”

เฉินเฟิงกลับไม่ตอบอะไรเลย ตรงเข้าไปจุมพิตริมฝีปากที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมทันที อาหารอร่อยเลิศรสเช่นนี้ป้อนถึงปากแล้ว ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่รับประทานแล้ว

ริมฝีปากแดงนุ่มนั้นแทรกซึมไปด้วยกลิ่นหอมหวานชื่นใจ อมเข้าในปากทำให้รู้สึกดื่มด่ำน่าหลงใหล

Leonaก็เหมือนรู้สึกตกใจบ้างเล็กน้อยเมื่อถูกจู่โจมกะทันหันเช่นนี้ แต่ก็สงบนิ่งลงในทันที แล้วเป็นฝ่ายรุกไปจุมพิตกับเฉินเฟิงด้วยตัวเอง

ภายในระหว่างปากและลิ้นนั้น เกิดสารคัดหลั่งที่ลื่นไหลออกมา แต่ละคำนั้นแทรกซึมไปด้วยกลิ่นอายของอีกฝ่ายหนึ่ง ได้แต่จุมพิตซึ่งกันและกัน ดวงตาของLeonaนั้นเต็มไปด้วยความเร่าร้อนที่เปล่งประกายออกมา ดูเหมือนแทบจะจมปลักลงไปอยู่ภายในนั้น

แต่ยังดีที่จิตใต้สำนึกของเธอรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาบ้าง จึงผลักให้เฉินเฟิงออกไป

แล้วพูดตำหนิเสียงเบาๆว่า “คนผีทะเล คิดจะกินคนอื่นเข้าไปตรงนี้เลยเหรอ? ที่นี่ยังมีคนเยอะแยะขนาดนี้เลยนะ”

เฉินเฟิงยิ้มอย่างยังไม่เต็มอิ่มแล้วพูดว่า “แต่ก็คุณรู้สึกมีความสุขดีไม่ใช่เหรอ? ยังไม่อยากจะปล่อยเลย”

“เป็นจริงอย่างที่คุณลุงSouthcoพูดไว้ไม่มีผิดเลย คุณนี่เป็นคนเลวสุดๆเลยจริงๆ”

พูดจบ Leonaก็หันหลังกลับแล้วเดินจากไป มุ่งหน้าไปยังลิฟต์ของโรงแรม

เฉินเฟิงยิ้มแล้วก็รีบวิ่งไล่ตามไป