ลูกเขยมังกร นิยาย บท 908

แน่นอนที่เฉินเฟิงก็ได้แต่ทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดนี้ แต่กลับถามSouthcoว่า “นายยังไม่ได้แนะนำให้พวกเรารู้จักกันเลย ถ้าหวงกันขนาดนี้ นายก็อย่าพาออกมาสิ!”

Southcoก็ยังทำหน้าไม่สบอารมณ์ “นี่คือหลานสาวของฉัน เธอมาครั้งนี้ก็อยากจะมาดูที่เมืองจีนหน่อย ดังนั้นฉันจึงพาเธอมาด้วย ฉันได้รับปากกับพี่น้องฉันแล้วนะ ว่าจะพาเธอกลับไปอย่างสมบูรณ์ครบถ้วนที่สุด”

เฉินเฟิงพูดอย่างเซอร์ไพรส์ว่า “หลานสาวของนาย คนเชื้อสายเอเชียเหรอ?”

Southcoพูดอย่างไม่แปลกใจอะไร “แล้วจะเป็นยังไงล่ะ ก็แม่เธอเป็นคนจีน ดังนั้นเธอก็ต้องเป็นลูกครึ่งสิ”

เฉินเฟิงก็มองดูLeonaอย่างละเอียดถี่ถ้วน ถึงแม้สีผิวและหน้าตาไม่แตกต่างอะไรกับคนจีนเลย แต่ถ้าสังเกตดีๆ ก็จะเห็นว่านัยน์ตาของเธอกลับเป็นสีฟ้าราวกับอัญมณี

เฉินเฟิงก็ยิ้มให้กับ Leona อีกครั้งหนึ่ง

Southcoก็ยังคงระแวงเฉินเฟิงอยู่ จ้องหน้าเฉินเฟิงอย่างไม่ละสายตา

เฉินเฟิงก็ไม่ใช่ว่าจะมองแต่Leonaตลอดเวลา วันนี้ที่เขามาเป็นเพราะเรื่องของไป๋ซิงตากหาก

เมื่อได้เวลาอาหารแล้ว สาวสวยทั้งสี่คนนั้นก็ยกอาหารออกมาเสิร์ฟ ทุกท่วงท่าลีลาก็ได้มาตรฐานมาก ราวกับเป็นนางแบบที่เดินอยู่บนเวทีก็ไม่ปาน โชว์สัดส่วนรูปร่างของตัวเองออกมาให้เห็นเด่นชัดทุกกระเบียดนิ้ว

แต่ว่า นั่นก็เพียงเป็นเพียงแค่น้ำจิ้มชูรสเล็กน้อยก่อนที่จะพูดคุยเจรจาเรื่องธุรกิจอย่างจริงจังเท่านั้นเอง

หลังจากที่ได้รับประทานอาหารและดื่มเหล้าไปบ้างเล็กน้อยแล้ว เขาจึงพูดกับSouthcoว่า “ความจริงแล้วคราวนี้ฉันพาไป๋ซิงมาที่นี่ ก็ไม่ใช่เพราะว่าเพียงแค่กินข้าวมื้อหนึ่งเท่านั้นนะ นายก็รู้ว่าโครงการอะไรของนายนั้นตระกูลไป๋ก็มีส่วนร่วมด้วย แล้วเขาก็เป็นคนของตระกูลไป๋เหมือนกัน”

เฉินเฟิงยังไม่ได้พูดชัดเจนมากนัก แต่ก็ดูเหมือนว่าเข้าใจกันดีแล้ว

ไป๋ซิงก็วางตะเกียบในมือลง มองไปยังSouthco

“ฉันไม่ค่อยเข้าใจการแย่งชิงอะไรกันระหว่างพวกคุณหรอกนะ แต่ว่าฉันกับไป๋ซูชาวจีนคนนั้นร่วมมือกันได้อย่างดีทีเดียว ส่วนฉันก็ไม่มีความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรในสถานการณ์เช่นนี้”

Southcoก็พูดอย่างตรงไปตรงมา นี่ก็เท่ากับว่าเป็นการปฏิเสธไป๋ซิงไปแล้ว

แต่ไป๋ซิงก็ยังอยากจะลองอีกสักครั้งหนึ่งจึงพูดว่า “ผมทราบว่าคุณSouthcoให้ความเมตตากับน้องชายของผมเป็นอย่างดี เขาก็เป็นคนที่มีความสามารถคนหนึ่ง แต่การทำโครงการคราวนี้ กลับไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณSouthcoคิดเลย”

Southcoมองไปยังไป๋ซิงด้วยความอยากรู้ “นี่คุณหมายความว่าอย่างไรเหรอ?”

ไป๋ซิงพูดว่า “ในเมื่อคุณSouthcoลงทุนโครงการนี้แล้ว ก็จำเป็นจะต้องให้เหมือนกับเมื่อครั้งที่ไปลงทุนโครงการไมโครที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้คราวนั้นด้วย ทั้งสองโครงการนี้ล้วนต้องการก้าวขึ้นเป็นผู้นำระดับโลก แม้กระทั่งมุ่งไปสู่ตำแหน่งอันดับหนึ่งของโลกทั้งนั้น แต่ถ้าหากเหลือให้กับน้องชายของผมเพียงคนเดียวละก็ งั้นเขาอย่างมากก็แค่ทำได้ในระดับที่ดีที่สุดของเมืองจีนเท่านั้น ไม่มีทางที่จะก้าวไปสู่ระดับโลกได้เลย”

Southcoพูดว่า “ความหมายของคุณคือคุณสามารถทำได้ แต่ว่าฉันไม่คิดว่าเรื่องอย่างนี้อาศัยแค่ความมั่นใจอย่างเดียวก็สามารถทำได้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องมีวิถีทางเดินของตัวเขาเอง ก็เหมือนกับฉันที่ไม่สามารถมั่นใจว่าการลงทุนครั้งนี้จะต้องสำเร็จลุล่วงไปทุกอย่าง หนำซ้ำเขายังไม่รู้ว่าเดินอยู่ที่ไหนเลยก็ล้มเหลวไปเสียแล้ว คุณเข้าใจความหมายของฉันไหม?”

เฉินเฟิงกลับยิ้มแล้วพูดว่า “นายนี่ช่างถ่อมตัวเสียจริงเลยนะ นายไปลงทุนตั้งมากมายหลายครั้งขนาดนี้แล้ว มีครั้งไหนบ้างที่ไม่ใช่เตรียมพร้อมทุกอย่างจึงจะลงมือล่ะ เพียงแค่ดูประวัติของนายเองแล้ว ก็ไม่เคยล้มเหลวจริงๆสักครั้งหนึ่งเลย”

Southcoพูดกับเฉินเฟิงว่า “มันเป็นเพราะว่าตอนสมัยหนุ่มๆเคยล้มเหลวมาก่อนแล้ว ดังนั้นตอนนี้ฉันก็ต้องระวังตัวมากขึ้นเท่านั้นเอง แต่ฉันก็ยังไม่เคยฟันธงว่าตัวเองจะต้องประสบความสำเร็จทุกครั้งเลย เฉินเฟิง นายก็ย่อมรู้ดีสินะ”

เฉินเฟิงยิ้มๆ เขาย่อมรู้ดีว่าในโลกนี้ไม่มีความสำเร็จอะไรที่เต็มร้อยทั้งนั้น

ส่วนไป๋ซิงก็พูดว่า “คุณSouthcoครับ ผมเข้าใจความหมายของคุณดี เมื่อเปรียบเทียบกับน้องชายของผมแล้ว ผมเองก็ยิ่งมีข้อดีที่มากกว่าเขาอีกมาก ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามถ้าไม่มีความกล้าหาญในการคิดริเริ่มแล้ว ลำพังมองแค่ความสำเร็จตรงหน้าหรือไม่ก็ความล้มเหลวเพียงครั้งเดียว งั้นความสามารถในการก้าวกระโดดออกไปของเขาก็ย่อมก้าวไปไม่ได้ไกลเท่าไรนัก ผมคิดว่านี่ก็คือคำตอบของผมครับ”

ดูเหมือนว่าSouthco รู้สึกอยากจะรู้จักไป๋ซิงมากขึ้นแล้ว

เขาพูดว่า “ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันอยากจะฟังความคิดเห็นของคุณบ้างแล้ว ถ้าคุณสามารถทำให้ฉันคล้อยตามละก็ ฉันก็จะยอมเปลี่ยนตัวแทนทางฝ่ายเมืองจีนให้เลย”

เฉินเฟิงจึงลุกขึ้นขอตัวไปห้องสุขา เดิมทีก็คิดอยู่แล้วว่าจะส่งต่อทุกอย่างให้กับไป๋ซิง ส่วนจะสำเร็จหรือล้มเหลวก็ต้องดูที่ตัวไป๋ซิงเองแล้ว แต่ถ้าเฉินเฟิงเองยังปรากฏตัวอยู่ด้วยแล้ว กลับทำให้Southcoคิดเขากำลังบีบบังคับเขาอยู่ ถึงแม้จะไม่ทำให้Southcoมีความรู้สึกไม่ดีต่อเฉินเฟิงก็ตาม แต่ก็ต้องรู้สึกอึดอัดบ้างไม่มากก็น้อย

ดังนั้นเฉินเฟิงจึงเลือกที่จะลุกออกจากที่นั่นไปเอง

กลับคิดไม่ถึงเลยว่าเพิ่งจะเดินมาออกมาจากห้องสุขา ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาห้องสุขาผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง

เธอคือLeonaนี่เอง เฉินเฟิงยิ้มให้กับเธอแล้วพูดว่า “คุณเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆเลยนะ ความสวยของคุณเหมือนเป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานมาให้ ทำให้คนอยากจะเข้าไปสัมผัส แต่กลับไม่กล้าคิดที่จะไปทำให้แปดเปื้อน ได้แต่ใช้จิตใจอันบริสุทธิ์ในการเข้าหา”

Leonaดูเหมือนว่าก็คิดไม่ถึงว่าเฉินเฟิงจะพูดจาเช่นนี้ออกมา แต่ดูไปแล้วเธอก็ไม่มีท่าทีหวั่นไหวอะไรเลย น่าจะเป็นเพราะว่าคำชมพวกนี้เคยฟังมามากแล้ว

“ขอบคุณค่ะ คุณเฉินเฟิง” สำเนียงภาษาจีนกลางของLeonaพูดได้มาตรฐานดีมาก ดูไม่ออกเลยว่าเธอเป็นคนที่เติบโตอยู่ที่เมืองนอกจริงๆ

เฉินเฟิงพูดชมเชยว่า “คุณพูดภาษาจีนกลางได้ดีมากเลยนะ”

Leonaยิ้มแล้วพูดว่า “แม่ของฉันสอนฉันพูดภาษาจีนกลางมาโดยตลอด ดังนั้นฉันก็พูดเป็นตั้งแต่เด็กแล้ว มันก็พูดคล่องเหมือนภาษาอังกฤษของฉันนั่นแหละ”

เฉินเฟิงพูดว่า “งั้นไม่ทราบว่าคุณLeonaมาถึงเมืองจีนแล้วคิดอยากจะไปดูอะไรเป็นพิเศษไหมล่ะ ไม่ทราบว่าผมพอจะได้รับเกียรติอันสูงส่งที่จะพาคุณไปเดินชมบ้างรึเปล่า?”

แต่พอเพิ่งพูดจบ Leonaก็ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ตัวเฉินเฟิง

เธอกะพริบตาที่ดูราวกับอัญมณีคู่นั้น ยิ้มอย่างเย้ายวนแล้วพูดว่า “คุณเฉินเฟิงกำลังนัดเดทฉันเหรอคะ?”

“แล้วถ้าใช่ล่ะ?” เฉินเฟิงถูกท่าทีของเธอสะกดจิตเอาไว้แล้ว

“ถ้าหากเป็นคำพูดของคุณเฉินเฟิงละก็ ฉันคิดว่าฉันยอมตกลงนะ” Leonaเดินเข้ามาใกล้ชิดมากยิ่งขึ้น ใบหน้าที่สะสวยห่างจากเฉินเฟิงเพียงแค่คืบเดียว ใกล้กันถึงขนาดนี้ เฉินเฟิงสามารถได้กลิ่นน้ำหอมในตัวของLeonaได้เลย

“Quiet Violet”

Leonaพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจว่า “คิดไม่ถึงว่าแม้แต่น้ำหอมนี้คุณเฉินเฟิงก็ยังดมกลิ่นออกมาได้เลย หรือว่าคุณเฉินเฟิงคุ้นเคยกับน้ำหอมของผู้หญิงมากเหรอ?”

เฉินเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “หรือว่าคุณไม่ชอบเหรอ? ผมกลับชอบกลิ่นนี้ของคุณนะ”

จะต้องไม่มีการพูดถึงผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างเด็ดขาด นี่คือกฎเหล็ก แล้วเฉินเฟิงจะไปแหกกฎข้อนี้ได้อย่างไรกัน

Leonaเป่าลมหายใจเบาๆใส่หน้าของเฉินเฟิง ยิ้มหวานให้แล้วพูดว่า “ฉันจะชอบหรือเปล่าไม่ใช่จะตัดสินกันง่ายดายแบบนี้ค่ะ นี่เป็นเบอร์ห้องของฉัน ฉันคิดว่าคุณเฉินเฟิงคงจะยินดีมากกว่าที่จะมาคุยเรื่องน้ำหอมกับฉันนะคะ”

เฉินเฟิงก็รับกระดาษโน้ตจากมือของเธอมา นั่นย่อมไม่ใช่เพิ่งเขียนขึ้นเมื่อครู่นี้อย่างแน่นอน

มองดูเงาร่างLeonaที่เดินจากไป รูปร่างทรวดทรงในชุดกี่เพ้าดูอรชรอ้อนแอ้น เพรียวบางพลิ้วไหวมีเสน่ห์เย้ายวน แต่ละย่างก้าวเหมือนกระชากหัวใจของเฉินเฟิงไปด้วย

แต่ว่าไม่ใช่เพียงแค่ภายนอกของเธอที่มองเห็นได้ชัดเจนเช่นนั้น ภายในก็กลับดูเหมือนเป็นแม่มดเจ้าเสน่ห์อีกด้วย