ลูกเขยมังกร นิยาย บท 920
และในเมื่อโจวสุนออกไปแล้ว อย่างนั้นทางด้านคนตระกูลไป๋ก็ไม่มีความจำเป็นที่ต้องอยู่ในนี้ต่อไป
พวกเขาพากันแยกย้ายไปคนละที่ ในขณะที่เฉินเฟิงนั้นมาอยู่ที่สวนดอกไม้ แล้วนั่งอยู่ตรงนั้นจ้องมองทิวทัศน์ด้วยความเบื่อหน่าย
พอผ่านไปได้ไม่นาน เขาก็มองเห็นร่างขาวๆ หนึ่ง ซึ่งร่างนั้นกำลังเดินตรงมายังเขา
“คุณโจว ทำไมคุณถึงไม่อยู่กับคุณชายรอง แต่กลับเดินออกมาที่นี่คนเดียวแบบนี้ล่ะครับ ”
บริเวณโดยรอบไร้ผู้คน เพราะพวกเขาน่าจะไปรวมตัวกันอยู่ที่ห้องโถงใหญ่กันหมดแล้ว ซึ่งการที่โจวจื่อเอ๋อเดินตรงมาที่นี่ นอกจากจะมาหาเฉินเฟิงแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่มีเหตุผลอื่นอีก
โจวจื่อเอ๋อดึงกระโปรงขึ้นเดินก้าวขึ้นบันได แล้วตรงไปนั่งยังเก้าอี้ยาวที่อยู่ข้างเฉินเฟิง
“ถ้าหากฉันบอกคุณชายเฉินว่าฉันมาหาคุณ ไม่ทราบว่าคุณชายเฉินจะเชื่อหรือเปล่าคะ ” โจวจื่อเอ๋อตอบกลับอย่างเฉยชา ซึ่งดูเป็นคนละคนกับตัวเธอในก่อนหน้านี้เลย
เฉินเฟิงถามกลับด้วยความประหลาดใจ： “คุณมาหาผม เพราะเหตุอะไรกัน？อีกอย่างคุณควรจะมีความสนใจต่อคุณชายรองไป๋คนนั้นถึงจะถูกสิครับ ”
โจวจื่อเอ๋อตอบกลับ： “สนใจหรือไม่สนใจ คนอื่นคงจะไม่สามารถมองออกได้ง่ายดายขนาดนั้นหรอกค่ะ มีเพียงแค่ตัวฉันเท่านั้นที่รู้ได้”
เฉินเฟิงถามกลับอีกครั้งด้วยความแปลกใจ： “ความหมายของคุณก็คือเมื่อสักครู่นั้นคุณแค่แสร้งแสดงออกมาต่อหน้าคนอื่นเท่านั้นงั้นหรอ ？”
โจวจื่อเอ๋อไม่ได้ยอมรับ แต่ก็ไม่ได้กล่าวปฏิเสธ： “เรื่องบางอย่างก็จำเป็นจะต้องทำ แบบนั้นถึงจะทำให้ทุกคนเกิดความพอใจ ซึ่งสำหรับตัวฉันแล้วขอแค่พวกเขาพึงพอใจก็เพียงพอแล้ว ”
ภายในแววตาของเธอนั้นมีความมัวหมองแฝงอยู่ และคำพูดก็แฝงด้วยความไร้หนทางเช่นกัน
เฉินเฟิงที่ได้ยินจึงถามอย่างสงสัย： “คุณมาที่นี่ เพื่อจะมาบอกเรื่องแค่นี้กับผมงั้นหรอ ？”
“คุณชายเฉิน ตัวฉันนั้นไม่ได้มีความเข้าใจเกี่ยวกับตัวคุณมากนัก แต่เมื่อสักครู่นี้ได้ยินความคิดของคุณลุงที่มีต่อคุณแล้ว ฉันเองก็พอจะคาดเดาได้แล้วว่าคุณเป็นคนแบบไหน” โจวจื่อเอ๋อพูดออกมาอย่างผ่อนคลาย
“หืม？” เฉินเฟิงวางขาที่พาดอยู่บนเก้าอี้ของตัวเองลงมา แล้วมองไปยังโจวจื่อเอ๋ออย่างจริงจัง ： “ถ้าอย่างนั้นคุณคิดว่าผมเป็นคนแบบไหนกัน ？”
โจวจื่อเอ๋อนั่งยืดตัวตรงขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับยืดอกตรง ： “คุณชายเฉินคุณเป็นคนเดียวที่จะสามารถช่วยเหลือฉันได้ และก็เป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถช่วยเหลือฉันได้ ”
เฉินเฟิงถูกคำตอบนี้ของเธอทำให้งุนงงทันที
“ฉันรู้ดีว่าคุณชายเฉินต้องคิดว่าฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ และตัวคุณก็อาจจะคิดด้วยว่าพวกเราเพิ่งจะเคยเจอกันเป็นครั้งแรก ดังนั้นคุณเลยต้องการที่จะปฏิเสธฉันด้วย ”
ซึ่งทางด้านเฉินเฟิงก็กำลังคิดแบบนั้นจริงๆ
ถึงแม้โจวจื่อเอ๋อจะดูหน้าตาสะสวย แต่เฉินเฟิงก็รู้ดีว่าไม่ใช่คนสวยทุกคนที่จะชอบเขา และอีกอย่างเขาก็ไม่สามารถที่จะไปช่วยเหลือผู้หญิงเหล่าทุกคนด้วย
ทันใดนั้นสีหน้าขอเฉินเฟิงที่มองไปยังโจวจื่อเอ๋อก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมา แม้แต่น้ำเสียงก็เย็นชาขึ้นมาด้วยเช่นกัน ： “ผมขอปฏิเสธคุณ”
โจวจื่อเอ๋อนิ่งอึ่ง มองไปยังเฉินเฟิงด้วยความไม่เข้าใจ พร้อมคำถาม： “ทำไมคะ？คุณชายเฉินยังไม่ทันได้ฟังข้อเสนอของฉันเลย บางทีนี่อาจจะเป็นข้อตกลงที่ไม่เลวเลยก็ได้นะคะ ”
แต่เฉินเฟิงกลับส่ายหน้า： “ไม่ว่ายังไง การช่วยเหลือคุณ อย่างน้อยก็คงต้องสร้างความขัดแย้งกับตระกูลโจว และถ้าหากผมเดาไม่ผิด บางทีก็อาจจะสร้างความบาดหมางกับตระกูลไป๋ด้วย แต่ว่าทั้งสองตระกูลนี้ล้วนเป็นตัวเลือกที่ผมต้องการใช้ต่อกรกับหมาป่าทะเลทราย เพราะฉะนั้นผมไม่มีทางตัดพวกเขาทิ้งในเวลาแบบนี้เด็ดขาด ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...