ลูกเขยมังกร นิยาย บท 925

โจวฟ่างพูดออกมาปนเสียงหัวเราะ ： “คุณชายเฉิน การจะปล่อยคุณออกไปนั้นใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย ขอเพียงคุณบอกกับผมมาว่าแท้จริงแล้วคุณเป็นใครกันแน่ ？”

เฉินเฟิงผงะไปครู่หนึ่ง ภายในสมองของเขาวิ่งแล่นอย่างรวดเร็ว ถ้าเกิดว่าโจวฟ่างต้องการที่จะจัดการกับเขา อย่างนั้นเขาก็ไม่มีทางที่จะกลับมาที่นี่เพื่อพูดคุยกับเขาอีก แล้วปล่อยให้เขาอยู่ที่นี่ตามมีตามเกิดก็พอแล้ว

แต่ในเมื่อเขากลับมาที่นี่ ก็คงต้องมีคนจงใจให้เป็นแบบนั้น ซึ่งคนคนนั้นคงจะเป็นโจวจื่อเอ๋อแน่นอน

ถึงแม้ว่าเฉินเฟิงจะไม่รู้ว่าโจวจื่อเอ๋อใช้วิธีการไหนถึงทำให้โจวฟ่างมาที่นี่ แต่เขาก็รู้ได้เลยว่าในเหตุผลนั้นต้องมีบางอย่างที่ไม่ชัดเจนเป็นแน่ ดังนั้นโจวฟ่างถึงต้องมาถามเขา เขาจึงได้เพียงตอบกลับอย่างระมัดระวัง： “คุณจะถามเรื่องนี้ไปทำไม ผมเป็นใครคุณก็รู้แล้วไม่ใช่หรือไงครับ ？”

“แน่นอนว่าผมต้องรู้อยู่แล้วว่าคุณชายคือใคร แต่เรื่องบางอย่างคุณชายเฉินจะสามารถทำได้หรือเปล่านั้น ผมเองก็ไม่ค่อยจะมั่นใจแล้ว คุณชายเฉินต้องการที่จะต่อกรกับหมาป่าทะเลทรายจริงงั้นหรอ ？”

เฉินเฟิงแย้งกลับทันที： “นี่อย่าบอกนะว่าเป็นเพราะเรื่องที่จะกำจัดหมาป่าทะเลทรายคุณถึงได้เอาผมมาขังไว้แบบนี้ ？นี่คุณกำลังหักหลังตระกูลโจวอยู่งั้นหรอ ？”

โจวฟ่างไม่ได้ตอบคำถาม พลางพูดต่อ ： “ตอนนี้ผมกำลังถามคุณชายเฉินอยู่ ถ้าเกิดว่าคุณยังอยากที่จะออกมา อย่างนั้นทางที่ดีที่สุดคือตอบคำถามผมมาตามตรงจะดีกว่า”

เฉินเฟิงหัวเราะอย่างเฉยชา： “คุณกำลังยั้งเชิงผมอยู่หรือไง？ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าคุณไปได้ยินข่าวนี้มาจากไหน แต่ผมจะบอกคุณให้ว่าคุณน่ะคงต้องติดกับเข้าแล้ว”

ท่าทีแบบนี้ของเฉินเฟิงทำให้โจวฟ่างไม่เหลือท่าทีฮึกเหิมเมื่อสักครู่นี้อีกแล้ว ถ้าหากว่าเฉินเฟิงรีบยืนยันตัวตนของตัวเองในทันที อย่างนั้นจะทำให้เขาเกิดความลังเลขึ้นมาทันทีว่าแท้จริงแล้วเฉินเฟิงเป็นคนของหมาป่าทะเลทรายหรือไม่

แต่ว่าในสถานการณ์แบบนี้เฉินเฟิงกลับยังคงทิฐิของตัวเองเอาไว้แบบนี้ ทำราวกับตัวโจวเป็นนั้นกำลังทำการทดสอบเขาอยู่เท่านั้น อย่างนั้นถ้าเกิดเขาต้องการจะออกมาจากที่นี่จริงๆ ก็ควรที่จะยืนกรานความคิดเดิมทีที่ต้องการจะต่อกรกับหมาป่าทะเลทรายของตัวเองสิ

ตอนนี้ดูเหมือนว่าโจวฟ่างจะเริ่มเชื่อคำพูดของโจวจื่อเอ๋อแล้ว

ทว่าเขายังคงมีความสับสนอยู่เล็กน้อย

“แต่ถ้าเกิดว่าคุณชายเฉินเป็นคนของหมาป่าทะเลทราย สิ่งที่พวกคุณต้องการจะทำก็คือการทำลายล้างตระกูลต่างๆ ที่ต้องการต่อกรกับหมาป่าทะเลทรายให้ราบคาบ เมื่อเป็นอย่างนั้นจริงผมก็ยิ่งไม่สามารถปล่อยคุณชายเฉินไป”

“จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงครับ คุณไปฟังใครพูดมากันแน่ โจวจื่อเอ๋อผู้หญิงคนนั้นหรอครับ ？ผมก็แค่พูดหยอกล้อกับเธอเท่านั้น นี่คุณคิดจริงจังเลยหรอครับ เธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง อะไรก็ไม่เข้าใจทั้งนั้น” เฉินเฟิงกล่าวถามอย่างเคร่งขรึม

โจวฟ่างที่ได้ยินเฉินเฟิงกล่าวยอมรับว่าได้พูดเรื่องนี้กับโจวจื่อเอ๋อด้วยตัวเองแบบนี้ เขาจึงยิ่งเชื่อในตัวโจวจื่อเอ๋อมากขึ้นไปอีก

“คุณชายเฉิน นี่จะไม่ให้ผมเชื่อในตัวหลานสาวของตัวเอง แต่ต้องเชื่อคุณแทนงั้นหรอครับ ？เธอได้บอกกับผมอย่างละเอียดเชียว และดูเหมือนว่าคำพูดนั้นของคุณจะไม่เหมือนกำลังหลอกคนอื่นด้วย”

เฉินเฟิงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม： “ช่างเถอะครับ ถ้าคุณคิดแบบนั้นจริงๆ ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้”

จนกระทั่งเฉินเฟิงพูดจบ ตรงนั้นก็ไม่มีเสียงใดๆ ออกมาอีก

หลังจากผ่านไปได้สักพักใหญ่ก็ยังไม่มีเสียงใดๆ ดังขึ้นมา

แต่ไม่นานจากนั้นนัก ประตูเหล็กนั้นกลับมีเสียงขยับเกิดขึ้น ราวกับว่าตัวล็อกภายในได้ถูกขยับอีกครั้ง และหลังจากนั้นประตูเหล็กก็เปิดออกอย่างช้าๆ

เฉินเฟิงที่ได้เห็นอย่างนั้นก็ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น

แต่เมื่อหันไปเห็นเงาดำที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตู เฉินเฟิงก็รู้ได้ทันทีเลยว่าโจวฟ่างได้เปิดประตูออกแล้ว

“แต่ว่าผมกลับคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าอันที่จริงผมไม่ควรที่ไปเชื่อคำพูดของคนๆ เดียวแล้วขังคุณชายเฉินเอาไว้แบบนี้ เรื่องบางอย่างก็ควรที่จะพูดคุยให้ชัดเจนก่อนแล้วถึงจะเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง”

แต่ทันทีที่คำพูดของเขาเพิ่งออกมา เฉินเฟิงก็เริ่มลงมือใช้ความรุนแรงทันที

หมัดหนึ่งตวาดออกไปด้วยความหนักแน่นและรุนแรง

ทางด้านโจวฟ่างที่ไม่ได้มีการเตรียมตัว  อีกทั้งอยู่ใต้ความมืดมิดอีก เขาจึงไม่คิดว่าจะถูกเฉินเฟิงต่อยเข้าใส่แบบนี้

ด้วยเสียงที่ได้ยินเมื่อสักครู่นี้จึงทำให้เฉินเฟิงสามารถเล็งตรงใบหน้าของโจวฟ่างได้อย่างแม่นยำ