มาเฟียคลั่งรัก นิยาย บท 7

Episode [06] ช่วยตัวเอง

19:30. AM

ด้านแพรวาที่อาบนํ้าแต่งตัวเสร็จบนเรีอนร่างขาวใสเรียบเนียนมีเพียงเสื้อยืดสีขาวตัวโตที่ปกลงมาถึงครึ่งขาอ่อนของผู้เป็นอาเพียงตัวเดียว..

เธอเหลือบมองนาฬิกาที่ติดในห้องครัวก่อนจะถือจานสปาร์เก็ตตี้ของโปรดที่พึ่งทำเสร็จไหม่ๆออกมาจากห้องครัว..

ปึก!?

"อ่ะ!?" หญิงสาวชะงักทันทีเมื่อมีร่างของใครบางคนมายืนขวางทางเอาไว้กลิ่นคละคลุ้งของเหล้าอ่อนๆทำให้เธอต้องเบือนหน้าหนีแล้วเลี่ยงไปอีกทางแต่ก็ถูกคนตัวโตดักทางไว้อีกครั้ง..

"ขอทางด้วยค่ะ" เสียงเย็นชาของเด็กสาวหลุดออกมาจากริมฝีปากน่าจูบ ทำให้ภีรวัฒที่กำลังไล่มองเรือนร่างที่น่าอกน่าใจทะลุดันเนื้อผ้าสีขาวบางๆจนเห็นยอดประทุมถันที่โตกว่าเด็กทั่วไปอย่างเห็นได้ชัดเจน

ชายหนุ่มเริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจเมื่อเธอถือวิสาสะมาสวมเสื้อตัวที่เขาหวงที่สุดโดยไม่ขออนุญาติ ความหงุดหงิดทำให้ภีรวัฒคุมตัวเองไม่อยู่..

"ไร้มารยาท" แพรวาไม่สนใจคำพูดของเขาเธอเดินดันร่างหนาสุดแรงเพื่อให้เขาหลีก แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อคนตัวโตช้อนร่างเล็กขึ่นอย่างรวดเร็ว..

เพล้ง!!!

"อาภามปล่อยหนู!" จานสปาเก็ตตี้ร่วงลงพื้นจนจานแตกกระจายร่างที่โดนอุ้มอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้เสื้อยืดล้นขึ่นมาจนจะเห็นจุดลับของเธอเรียวขาคู่สวยพยายามหนีบเข้าหากันมากที่สุดมือเล็กดึงเสื้อลงมาปกจุดลับอยู่ตลอดเวลา..

ไม่นานชายหนุ่มก็ดันประตูเข้าไปในห้องนอนที่มีไว้ให้เธอแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังเตียงนอนขนาดคิงไซต์กลางห้อง..

พรึบ!!!

"โอ้ยย.." เด็กสาวร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดมือเล็กกอบกุมเอวบางของตัวเองไว้ สายตาไร้ความรู้สึกใดๆมองว่าที่หลานสาวในใจอยากจะต่อว่าแต่ก็ต้องระงับอารมณ์ไว้..

"ถอดเสื้อออก"

"ไม่ค่ะ..หนูไม่ถอดเด็ดขาด" แพรวาปฏิเสธอย่างรวดเร็วท่อนแขนทั้งสองข้างยกขึ่นมาเกาะอกตัวเองไว้พร้อมกับสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาก่อนที่เธอจะพลิกร่างม้วนผ้าห่มไว้เพื่อป้องกันร่างกายตัวเอง..

"จะถอดออกดีๆหรือจะให้อาถอดให้?"

"อาภามจะทำอะไร..หนูไม่มีชุดใส่" มือหนายกขึ่นลูบหน้าตัวเองกับคนตัวเล็กที่ไม่ยอมทำตามคำสั้งเขาดีๆยิ่งเธอดื้อในใจก็ร้อนลุ่มขึ่นมาเรื่อยๆท่อนขาคู่ยาวเดินดุ่มๆไปหาแพรวาอยู่เตียงก่อนมือหนาจะล็อคตัวเธอไว้แล้วดึงเสื้อยืดออกจากร่างเธออย่างง่ายดาย..

เด็กสาวควํ้าปากอย่างไม่พอใจลำคอระหงลงมาจนถึงช่วงไหล่เปลือยเปล่าเผยให้เห็นผิวขาวผ่องเรียบเนียนสู่สายตาคนตัวโตที่กำลังพยายามละสายตาไปทางอื่น..บนตัวเธอมีเพียงผ้าห่มผืนหนาที่พันร่างไว้..

"ทำไมต้องทำกับหนูแบบนี้ด้วย:("

"..."

"อาภามใจร้าย" เมื่อเห็นผู้เป็นอาเงียบพร้อมกับกำลังจะพลิกตัวเดินออกจากห้อง แพรวาไม่ยอมแพ้ง่ายๆเธอไม่ละความยายามกระชับผ้าห่มหนาแล้วรีบวิ่งไปขวางประตูห้องไว้