มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 71

"เอารถจอดไว้ที่นี่แหละ มึงไม่มีงานต้องทำใช่ไหม" คาเรนออกคำสั่งพร้อมตั้งคำถามในประโยคเดียวกัน เขาปรายตามองลูกสาวตัวน้อยที่กำลังนอนออเซาะอยู่ในอ้อมแขนของชานนท์เพียงนิด เมื่อเห็นสีหน้าชอบใจของเฟรย่าจึงยอมให้เธอทำตัวสนิทสนมกับนายแพทย์หนุ่มได้

"วันนี้ผมว่างครับ" ชานนท์ตอบ "แต่อยากมาเยี่ยมน้องอิงกับตัวเล็กเฉยๆ ไม่ได้อยากไปเที่ยวสวนสนุก"

"ไหนๆก็เสียเวลาขับรถมาแล้วก็ไปด้วยกันดิ" เป็นอีกครั้งที่อิงดาวทำหน้ามึนงงกับสิ่งที่คาเรนเอื้อนเอ่ยออกมา นั่นมันไม่ใช่เขาเลย คนอย่างคาเรนไม่เคยเป็นมิตรกับผู้ชายคนไหนที่สนิทสนมกับเธอ หรือเขากำลังเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอกับลูกงั้นเหรอ? อิงดาวหรี่ตามองอย่างจับผิด

"มึงเลี้ยงเด็กเป็นไหม" คำถามของคาเรนยิ่งสร้างความมึนงงให้อิงดาวเข้าไปใหญ่ นี่เขาจะให้ชานนท์เป็นพี่เลี้ยงชั่วคราวของเฟรย่าจริงๆเหรอ บ้าไปแล้ว! นี่เขาโดนเธอด่าจนบ้าไปแล้วเหรอ

"ผมเป็นหมอนะครับ ถ้าเลี้ยงเด็กไม่เป็นแล้วจะมาเป็นหมอสูตินรีฯได้ยังไง"

"เหมือนเฟรย่าจะชอบมึงนะ วันนี้ฝากมึงดูแลเฟรย่าด้วย" คาเรนรวบรัดตัดตอนโดยไม่เปิดโอกาสให้ชานนท์ปฏิเสธ ก่อนจะเบนสายตาไปหาลูกสาวที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหม่ "ตกลงไหมครับคนเก่ง วันนี้อยู่กับหมอชานนท์ก่อนนะครับ"

"แอ๊ะ~" นอกจากเฟรย่าจะไม่งอแงแล้ว เธอยังใช้ท่อนแขนน้อยๆกอดรัดลำคอหนาของชานนท์ไว้แน่น ซึ่งชานนท์เองก็เหมือนจะประทับใจในความฉลาดเกินเด็กของเธอ เขาอมยิ้มเล็กน้อยอย่างนึกเอ็นดู พร้อมกอดกระชับเธอให้แน่นขึ้น

"พอดีรถกูนั่งได้แค่สองคน มึงต้องไปนั่งรถอีกคนนึงนะไอ้หมอ เดี๋ยวลูกน้องกูจะเป็นคนขับรถ ดูแลเฟรย่าดีๆด้วย เจอกันที่สวนสนุกเลย"

"ทำไมต้องแยกรถด้วย" อิงดาวขมวดคิ้วถามพลางหรี่ตามองคาเรนอย่างจับผิด แต่เขากลับยื่นมือเข้ามาประสานมือเธอแน่น แล้วกระตุกแขนเธอเบาๆให้เดินตามไป เมื่อลูกน้องขับรถยุโรปคันหรูเข้ามาจอดเทียบตรงหน้า

"คาเรนปล่อยนะ ฉันจะไปกับลูก"

"ให้ลูกไปกับไอ้หมอเถอะน่า ไม่ต้องห่วงลูกหรอก มีลูกน้องของฉันไปด้วยไอ้หมอมันไม่กล้าทำอะไรเฟรย่าหรอก เพราะถ้ามันทำแบบนั้นมันได้ตายคาตีนลูกน้องฉันก่อนแน่"

"ฉันบอกว่าฉันจะไปกับลูก ปล่อย!"

"ค่อยปล่อยได้ไหม ตรงนี้ลูกน้องฉันเยอะ" คาเรนยกยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ แล้วผลักอิงดาวเข้าไปก่อนโดยไม่เปิดโอกาสให้เธอได้โวยวาย จากนั้นจึงเดินอ้อมไปอีกทาง

หญิงสาวเหลือบมองมาเฟียหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ คำพูดสองแง่สองง่ามของเขามันทำให้เธออยากกระโดดลงจากรถตอนนี้เลย แต่เขาก็เอี้ยวตัวเข้ามารัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอเสร็จสรรพ

ฟอดดดดดดด~

"นี่! อย่ามาทำหน้ามึนกับฉันนะคาเรน!" อิงดาวแหวใส่อย่างหงุดหงิดเมื่อโดนคนหน้ามึนขโมยหอมแก้มฟอดใหญ่ เขาคิดว่าการทำแบบนี้แล้วจะเปลี่ยนใจเธอให้กลับไปใช้สถานะเดิมกับเขาได้งั้นเหรอ เหอะ! คาเรนคงคิดผิดแล้ว

"ใช้ครีมอะไรครับแก้มถึงนุ่มนิ่มขนาดนี้"

"เลิกกวนตีนฉันสักทีได้ไหม ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนเอาตีนฟาดปากนาย" มาเฟียหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆ เขามองว่าท่าทางน่าเกรงขามของเธอมันช่างน่ารักน่าเอ็นดู

"ได้ยินเธอพูดอะไรแบบนี้แล้วนึกถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกันใหม่ๆนะ ตอนนั้นเธอเกรี้ยวกราดใส่ฉันแทบทุกวัน ส่วนฉันก็ต้องเป็นฝ่ายยอมเธอ"

"จะฟื้นฝอยหาตะเข็บเพื่ออะไร"

"แค่อยากรำลึกความหลัง กว่าเราจะเดินมาถึงจุดนี้ได้มันไม่ง่ายเลยนะ"

"ใช่ ขนาดมันไม่ง่ายนายยังทำมันพังเลย"