มาเฟียพ่อลูกอ่อน นิยาย บท 74

"เพื่อฉันกับลูกหรือเพื่อตัวเองกันแน่คะคุณมาเฟียพ่อลูกอ่อน" อิงดาวเอียงคอถาม

"โอเค เพื่อตัวเองก็ได้ เพราะฉันคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอกับลูก มันไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะทำเพื่อตัวเอง" แน่นอนเขามีจุดประสงค์ในการปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น นั่นก็เพื่อให้เธอและลูกยังอยู่กับเขาตรงนี้ เขาไม่ได้สนใจว่าการเปลี่ยนแปลงมันจะต้องละทิ้งความเป็นตัวของตัวเองมากเท่าไร แต่เพื่อเธอกับลูกแล้วเขายอมรับการเปลี่ยนแปลง

"เวลานายทำตัวแบบนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย แต่ถ้าอ่อนโยนกว่านี้สักหน่อยก็จะดีมาก" ด้วยความมันเขี้ยวในความช่างพูดของเขาอิงดาวจึงยื่นมือเข้าไปบีบพวงแก้มสากเบาๆ ซึ่งคาเรนก็เอียงแก้มให้แทนการปัดมือเธอออก

"ถึงฉันจะไม่ค่อยอ่อนโยนกับเธอ แต่ฉันอ่อนโยนกับจุดซ่อนเร้นของเธอนะ"

"เหรออออออ" อิงดาวลากเสียงยาวอย่างล้อเลียน พวงแก้มนวลพลันเปลี่ยนสีเป็นแดงซ่านด้วยความเขินอาย "อย่างนายน่ะไม่ได้เรียกว่าอ่อนโยนกับจุดซ่อนเร้นหรอก เรียกว่าเป็นมิตรกับจุดซ่อนเร้นมากกว่า แถมยังเป็นมิตรกับจุดซ่อนเร้นของผู้หญิงทุกคนบนโลกด้วย"

"ฉันไม่เคยเป็นมิตรกับจุดซ่อนเร้นของผู้หญิงทุกคนเหมือนที่เธอว่านะ ถึงฉันจะเคยรักสนุกมาก่อนแต่ฉันก็เลือกกิน ฉันป้องกันทุกครั้งที่ทำเรื่องแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่น ยกเว้นเธอ แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วด้วย"

"นายจะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม" คาเรนอมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูกับสีหน้าเป็นกังวลของคนรัก อิงดาวคงกังวลว่าสักวันเขาจะอยากกลับไปใช้ชีวิตเสเพลแบบนั้นอีก แต่สำหรับเขาแล้วมันไม่มีทางเป็นไปได้

"เธอจำวันแรกที่เธอไปหาฉันที่ผับได้ไหม"

"วันที่ฉันไปบอกนายว่าฉันท้องน่ะเหรอ"

"ใช่ ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย ฉันไม่มีความต้องการแบบนั้นกับผู้หญิงคนอื่น เพราะมันเกิดขึ้นกับเธอคนเดียว" อิงดาวก้มหน้าหลบสายตา เธอพยายามกลั้นยิ้ม

"ต่อให้อะไรมันจะเปลี่ยนแปลงไป แต่เชื่อเถอะว่าความรู้สึกของฉันมันจะยังเหมือนเดิม"

"..." คงจะดีถ้ามันเป็นแบบนี้ตลอดไป

"ไม่ว่าเธอจะมองไปทางไหน แค่เธอหันหน้ากลับมาเธอจะมองเห็นฉันอยู่ตรงนี้ อยู่ที่เดิมของเรา" มือหนาเชยคางมนขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน

"เห็นไหมว่าฉันยังอยู่ตรงนี้"

"ไม่เห็นก็ตาบอดสิ"

"ปากดี ปากดีแบบนี้เดี๋ยวก็โดนจูบซะหรอก"

"หยุดเลยนะ" เธอรีบยกมือขึ้นมาปิดปากคาเรนเมื่อเขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้ "ที่นี่มันที่สาธารณะนะ ไม่ใช่บ้านของนายที่นายจะทำอะไรก็ได้"

"ไม่มีใครสนใจเราหรอก เพราะคนส่วนใหญ่มองว่าฉันเป็นฝรั่ง แล้วการกอดหอมคนรักในที่สาธารณะมันก็เป็นเรื่องปกติด้วย"

"ปกติสำหรับนายแต่ไม่ปกติสำหรับฉัน"

"แค่จูบเบาๆเอง ไม่ได้ใช้ลิ้นสักหน่อย มันไม่ได้น่าเกลียดอะไรเลยนะ" มาเฟียหนุ่มออดอ้อนด้วยสายตา ก่อนจะอาศัยจังหวะในช่วงที่อิงดาวเผลอฉกริมฝีปากเข้าไปประกบจูบเบาๆ

"ปากเธอยังนุ่มเหมือนครั้งแรกที่ฉันจูบเลยนะ"

"นายก็ยังหน้าด้านหน้ามึนเหมือนวันแรกที่เราอยู่ด้วยกันเลยนะ แล้วฉันก็นับถือนายจริงๆที่นายรักษาความปากหมาได้เสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ เหมือนวันแรกๆที่เจอกันเลย"

"ขอบคุณสำหรับคำชม" คาเรนก้มศีรษะเล็กน้อยเป็นเชิงล้อเลียน ก่อนจะปล่อยมือที่ประสานกันออก แล้วหันหลังให้อิงดาว

"ขี่หลังมา เดี๋ยวพาไปเดินเล่น"