มายาบรรณาการ นิยาย บท 36

นายหัวหนุ่มยอมหยุดมือซุกซน เลื่อนลงมาพาดที่เอวคอดของเธอแทน ไม่ใช่เพราะกลัวเธอโกรธอย่างที่ขู่ แต่เพราะเมื่อคืนเขารังแกเธอหนักมากไป อยากให้เธอได้พักผ่อนบ้าง

“วันนี้เราไปในเมืองกันนะ”

“ไปทำไมคะ”

“ผมมีรางวัลจะให้คุณ” หญิงสาวหรี่ตามองชายหนุ่มอย่างแปลกใจ

“รางวัลอะไรคะ พลอยไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

“ไม่บอกหรอก แต่ตอนนี้คุณต้องพานายหัวไปอาบน้ำก่อน ไม่ต้องห่วงปะการังด้วย เพราะเมื่อคืนตอนคุณหลับผมไปตามป้านอมมาอยู่เป็นเพื่อนแกแล้ว ตอนนี้ก็คงกำลังตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยวในเมือง”

“ขี้โกงตลอด” พลอยขวัญโอด เธอตามเขาไม่ทันสักทีสิน่า

“ถ้ายังไม่ทำตามที่บอกดีๆ คุณจะได้ผู้ชายหื่นกามไปอาบน้ำด้วยอีกคนนะ บทนี้ผมชอบด้วยสิ” คนตัวโตขู่อีกครั้ง

“เจ้าค่ะ” หญิงสาวประชด ชายหนุ่มดึงจมูกรั้นอย่างนึกหมั่นไส้ พลิกตัวคร่อมหญิงสาวอีกครั้ง

“อืม...จะประชดน่ารักน่าชังอย่างนี้ วันนี้ก็ไม่ต้องลุกจากเตียงก็แล้วกัน ไม่ปงไม่ไปมันแล้วในเมืองน่ะ บรรเลงรักทั้งวันให้เอวสึกกันไปเลย” หญิงสาวแก้มแดงระเรื่อซับเลือดฝาดด้วยความอาย ถึงแม้จะแพ้กลลวงชายหนุ่มและเคยมาหลายครั้งแต่เธอก็ยังไม่คุ้นชินอยู่ดี

“ยอมแล้วค่ะนายหัวสุดสวาท ปล่อยให้ทาสสวาทนางนี้ได้พักบ้างนะคะ ไม่ไหวจริงๆ” หญิงสาวบอกอู้อี้ในอก ชายหนุ่มร่างสูงแทบหลุดขำกับคำเปรียบเปรย เขาเป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆ

“คุณจะไม่ส่งบรรณาการสวาทก่อนจริงๆ น่ะหรือ ข้าศึกตีกรอบล้อมเมืองเอาไว้ทุกด้านแล้วนะ พม่ารามัญเล็งปืนใหญ่มาแล้วด้วย” ชายหนุ่มยังเย้าต่ออย่างมีความสุข

“ไม่พูดด้วยแล้ว ยิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุ” หญิงสาวค้อนวงใหญ่กลับมาพร้อมเจ้าของร่างบางที่ชายหนุ่มนอนกอดทั้งคืนลุกพรวดวิ่งเข้าห้องน้ำไป

คนบนเตียงหัวเราะตามอย่างมีความสุข...

นายหัวกรินขับรถออกจากไร่โดยที่ไม่ได้บอกรายละเอียดใดๆ กับหญิงสาวอีก จนกระทั่งรถคันหรูที่สุดของไร่มาจอดที่หน้าที่ว่าการอำเภอ

“คุณพาพลอยมาทำอะไรที่นี่”

“ลงมาก่อนแล้วคุณก็รู้เอง” ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ ป่วยการที่จะถามต่อพลอยขวัญจำต้องเดินตามหลังนายหัวหนุ่มเข้าไปข้างใน

โต๊ะนายอำเภอทะเบียนสมรสถูกวางตรงหน้า นายหัวกรินยื่นบัตรประชาชนของเขากับพลอยขวัญที่หยิบมาก่อนยื่นให้นายอำเภอ ขณะที่นายอำเภอกำลังเขียนพลอยขวัญกระซิบถามชายหนุ่ม

“คุณจะทำอะไร”

“ผมก็กำลังให้เกียรติคนที่จะมาเป็นภรรยาของผม และกำลังอ้าแขนรับเป็นคนของเทวารักษ์ สมิธ อย่างสมบูรณ์ ผมบอกคุณแล้วยังไงครับ ว่าผมเป็นคนพูดจริงทำจริง สิ่งนี้จะเป็นการการันตีได้เป็นอย่างดีว่าผมจะไม่มีวันไล่คุณออกจากไร่เด็ดขาด” คำพูดหนักแน่นของเขาทำให้น้ำตาของความปีติเอ่อนอง เขาพูดจริงทำจริง

แต่เธอล่ะ…

สิ่งที่ชายหนุ่มทำยิ่งสร้างความหนักอึ้งในใจของพลอยขวัญ กับเรื่องราวที่ถูกปิดบังเอาไว้ ทั้งเรื่องของศยามลนายหัวหนุ่มไม่เคยพูดถึงอีกสักครั้ง เขาคงจะเชื่อว่าเธอเป็นคู่หมั้นของเขา และเจ้านายที่เธอกล่าวอ้างไม่มีอยู่จริง