มายาบรรณาการ นิยาย บท 1

โปรย

เธอถูกหลอกให้มานอนอยู่บนเตียงนายหัวหนุ่มและถูกเจ้าของเตียงยัดเยียดตำแหน่งเมียบรรณาการให้

แรกเริ่มจำยอม...ก่อเกิดรักจนตั้งท้อง...แต่ตัวจริงก็มาทวงคืน เขาเฉดหัวเธอออกจากบ้านพร้อมกับลูกในท้อง!!!

นายหัวกริน เทวารักษ์ สมิธ(Smith) ผู้ชายที่เกลียดผู้หญิงในสังคมเมือง แต่เขากลับต้องตกกระไดพลอยโจนรับเมียบรรณาการที่มารดาส่งมาให้จากกรุงเทพอย่างไม่ทันตั้งตัว สาวแรกแย้มที่สามารถแย้มหัวใจด้านชาให้กลับมาชุ่มฉ่ำอีกครั้ง

พลอยขวัญ เพียงเกตุ สาวสวยลูกกำพร้าที่ถูกกดทับด้วยหน้าที่คนรับใช้ เธอมีโอกาสได้เรียนจบปริญญาตรีแต่เธอก็ถูกศยามลกดขี่และลำเลิกบุญคุณตลอดเวลา จนเกิดจับพลัดจับผลูได้เดินแบบเฉิดฉายบนแคทวอร์ก สาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด

เมื่อพลอยขวัญต้องมานอนอยู่บนเตียงนายหัวหนุ่มเมืองใต้ และถูกเจ้าของเตียงยัดเยียดตำแหน่งเมียบรรณาการอย่างไม่ทันตั้งตัว

แรกเริ่มเกิดจากความจำยอม...ผ่านมารัก...ทว่าตัวจริงของเขากลับมาทวงคืน

เธอจะทำอย่างไรเมื่อจะต้องเลือก...ระหว่าง “กตัญญู” กับ “หัวใจ”

“มือสั่นเชียว...กลัวหรือ” ชายหนุ่มครางเสียงพร่า มอบจุมพิตอบอุ่นปลอบโยน

“มันจะไม่เสร็จ”

“ให้อย่างอื่นเสร็จก่อนก็ได้” ชายหนุ่มแกล้งครางเสียงกระเส่า พูดสองแง่ให้อีกคนอายเล่น

“อะไร” หญิงสาวถามกลับทันควัน

“คุณอยากให้อะไรเสร็จล่ะยาหยี...ทูนหัวของผม”

“อย่ามาทะลึ่งนะคุณ ฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยนะ”

“ไม่เล่น...เอาจริง จับดูสิ!” ชายหนุ่มบอกเสียงโหย คว้ามือหญิงสาวกดลง สิ่งที่สัมผัสไม่ทันตั้งตัวทำให้คนไม่เคยร้องออกมาเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาถอดกางเกงออกเป็นชีเปลือยตั้งแต่ตอนไหน

“กรี๊....” เสียงกรี๊ดถูกปิดด้วยริมฝีปากเร็วรี่ทันการ ก่อนที่ใครในบ้านจะแห่มาตามเสียงตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง

“ขอผมนะ” ชายหนุ่มครางงึมงำลอดไรฟันออกมา

สนามบินดอนเมือง

ประตูกระจกเลื่อนเปิดอัตโนมัติ เมื่อมีผู้ก้าวผ่านตำแหน่งเซนเซอร์ ชายหนุ่มร่างสูงผมยาวกรุยท้ายทอย ไรหนวดบนใบหน้าหนาเข้มจนเกือบมองไม่เห็นใบหน้าหล่อที่ซ่อนไว้ข้างในของคนเป็นเจ้าของ

เสื้อแจ็คเก็ตที่ติดตัวมาถูกถอดออกและใช้มือเหวี่ยงมันพาดกับหัวไหล่กับเป้ใบย่อม มือข้างหนึ่งของเขาถูกยกขึ้นพร้อมกับเจ้าของก้มลงดูเวลาท่าทางเร่งรีบ ทำให้เขาไม่ทันเห็นหญิงที่เดินสวนทางเข้ามา

โคร้ม! เจ้าของร่างสูงชนโครมกับสิ่งมีชีวิตบางอย่าง

กริ๊ง! เสียงของในมือของคนถูกชนหล่นลงพื้นกระจายไปคนละทิศคนละทาง ในขณะที่หญิงสาวที่ถูกชนซวนเซจะล้ม แต่ดีที่เธอยังสามารถทรงตัวไว้ได้ แต่กระเป๋าในมือของเธอกลับไม่ได้ทรงตัวอยู่กับเธอด้วย มันร่วงกระจายตั้งแต่โดนกระแทก

“อุ้ย!” หญิงสาวร้องอุทาน ยกสองมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจ มองตามของในกระเป๋าที่ตกกระจาย