มายาบรรณาการ นิยาย บท 34

หญิงสาวลืมตากะพริบปรับให้เข้ากับความมืด ยกสองมือที่เหลือแรงเพียงน้อยนิดดันหน้าอกแกร่งของเขาออก ทั้งที่ร่างกายไม่สามารถต้านทานความต้องการภายในของตัวเองได้สักนิดหากแต่ไม่ทันได้ตั้งตัวเขาก็ใช้สองมือยกตัวเธอลอยขึ้นจากน้ำราวกับไร้น้ำหนัก ขยับตัวเองในท่วงท่าที่ถนัดถนี่ วางร่างอ้อนแอ้นของเธอเกยลงบนอกของตัวเอง วางสะโพกของเธอลงระหว่างบั้นเอวสอบอย่างตั้งใจ ความตื่นตัวของปลาดิ้นดุ๊กดิ๊กในน้ำทำให้พลอยขวัญส่งค้อนอายๆ ให้เขา

“เมียจ๋า...ถอดกระดุมเสื้อให้หน่อยสิ” ชายหนุ่มบอกเสียงพร่า มือของเขายังหมุนวนอยู่ที่สะโพกผายของเธอ กับปลายนิ้วที่ซอกซอนกลีบกุหลาบ ราวหนอนตัวเขื่องที่อยากฉกชิมความหวานของเกสร

ร่างกายสาวบิดเร้ากับสัมผัสด้านล่าง เนื้อตัวอ่อนแรงราวร่างกายไร้กระดูก เหมือนโดนสูบเลือดเนื้อออกจากร่าง ไม่มีแรงแม้แต่จะทรงตัว หญิงสาวขยับตัวโน้มลง ลำแขนเรียวเล็กตกลู่ลงใต้แขนหนากำยำ เหมือนเธอกำลังโอบรอบตัวของเขาเอาไว้ ซุกใบหน้าลงบนแผ่นอกแข็งแกร่งอุดมด้วยกล้ามเนื้อแน่นตึง

ชายหนุ่มยกสะโพกของหญิงสาวขึ้นอีกครั้ง เผยสัดส่วนอวบอัด กางเกงชั้นในบางเบาเลื่อนหลุดลงข้อเข่าในเวลาต่อมา อาการปลุกเร้าอารมณ์พิศวาสที่เธอได้รับจากเขาทำให้ทั้งร่างกายและสติกระเจิดกระเจิง พร้อมกับแรงกดสะโพกของเธอจากมือสองข้างของเขาให้จมดิ่งแนบชิด

“อ่า...ชอบมั้ยยาหยี” ชายหนุ่มครางเสียงพร่า มือหนาของเขาจับสะโพกของหญิงสาวขยับไปตามจังหวะความต้องการของร่างกาย ยิ่งอยู่ในน้ำความถนัดถนี่ยิ่งง่ายกับความต้องการ

“เจ้าเล่ห์ ขี้โกง”

“ขี้โกงยังไง เมื่อกี้ฉันก็บอกว่าจะปั๊มลูกให้เป็นเพื่อนปะการังคลายเหงา เธอเป็นคนบอกฉันเองไม่ใช่หรือ” ชายหนุ่มยกคอขึ้นกระซิบถามข้างติ่งหู

“คุณบอกให้พลอยพัก...แต่นี่มันไม่ใช่” หญิงสาวตอบกลับหน้าแดงระเรื่อ แต่ทว่าเธอก็ไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม

“ฉันก็ไม่ได้ให้เธอออกแรงนี่” ชายหนุ่มหยอกเย้าให้หญิงสาวได้อาย ขยับเอวสอบเด้งรับสะโพกของเธอด้านบนตัวเร็ว ถี่ และย้ำๆ

“แค่นี้พอไหมทูนหัว...”

“อ่า...” หญิงสาวปล่อยเสียงที่ไม่อาจข่มกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไปออกมา ความเสียวซ่านตอดรับดึงดูด ธรรมชาติช่างปั้นแต่งให้ชายหญิงได้อย่างลงตัว

“ร้องออกมาสิที่รัก...ร้องออกมาเท่าที่เธอต้องการ ฉันจะหามาบรรณาการให้เธอทุกท่วงท่า ทุกลีลา”

“พะ...พลอ...พลอย หายใจไม่ทัน ซี้ดด” หญิงสาวหอบกระเส่าตามจังหวะเร่งเร้าของเขา หากแต่ชายหนุ่มก็ไม่หยุด แต่เขากลับเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ

“แล้วอย่างนี้ล่ะ”

“พ...พลอ...พลอยไม่ไหวแล้วนะคะ คุณหยุดก่อนได้ไหม” หญิงสาวเว้าวอนเสียงหวาน ชายหนุ่มหยุดจังหวะเร่ง หากเอวสอบของเขาก็ยังคงขยับเนิบนาบใต้ผิวน้ำ

มือชุ่มน้ำลูบไล้แก่นกลางแผ่นหลังเนียนนุ่ม วนกลับมาหยอกเอินทรวงอกอวบเบ่งบานตื่นรับสัมผัสจากปลายนิ้วมือที่ขยับเลื่อนไล้ไปตามผิวเนียน หญิงสาวขนลุกซู่สะดุ้งตัวตื่นรับอยู่หลายครั้ง ทว่า...นั่นก็เป็นการปลุกเร้าอารมณ์คนข้างล่าง เมื่อเธอเด้ง เกิดประกายความคิดอีกอย่าง

“พลอยลองทำดูมั้ย”

“เอ่อ...พลอยทำไม่เป็น”

“ก็เหมือนที่เธอทำเมื่อครู่ แค่ขยับตัวโยกอย่างนี้ ไม่ยากสักนิด” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับจับเอวสอบของเธอขยับเป็นจังหวะประกอบคำพูด แต่เขาก็ยังไม่หยุดจังหวะเนิบนาบส่งรับกับร่างกายหญิงสาว มือใหญ่สองข้างยังคงกอบกุมอยู่ที่สะโพกกลมกลึงได้รูปสวยราวสลัก

วินาทีต่อมาหลังจากหยอกยั่วอยู่นาน หญิงสาวยอมขยับกายตามที่เขาบอกเป็นจังหวะ

สองมือใหญ่ของเขาละจากสะโพกผายเลื่อนไล้ขึ้นไปกอบกุมสองเต้าสล้างอย่างตั้งใจ พร้อมกับยกคอขึ้นโฉบริมฝีปากอุ่นดูดกลืนความหวานจากริมฝีปากฉ่ำที่เผยอออกมาน้อยๆ

“ที่รัก...เร่งอีกนิด...” ชายหนุ่มครางเสียงพร่าลอดไรฟันที่ขบเม้มริมฝีปากบาง หญิงสาวทำตามอย่างไม่อิดออด