มายาบรรณาการ นิยาย บท 33

เจ้าของมือเล็กเหนืออ่างล้างกำลังให้ความสนใจกับแก้วสองใบในมือมากกว่าคนที่เดินตาม ถ้าจะให้พูดตามความเป็นจริงคือเธอกำลังกลบอาการเขินประหม่า ระงับหัวใจไม่ให้เต้นรัว

“เธอจะล้างไอ้สองใบนี้อีกนานเท่าไร” เห็นหญิงสาวล้างแก้วอยู่นานชายหนุ่มก็อดถามไม่ได้

“คุณก็ขึ้นนอนสิคะ พลอยยังทำงานอยู่ ต้องเตรียมเครื่องทำอาหารเช้าให้น้องปะการังด้วย” ชายหนุ่มพยักหน้าตาม มองหญิงสาวที่หันไปให้ความสนใจกับตู้เย็นบานใหญ่ต่อจากแก้วสองใบ ที่จริงเธอตั้งใจหางานทำให้ยุ่งเลี่ยงจากเขามากกว่า

“ภูมิใจจังที่มีเมียอย่างเธอ”

“ขี้ตู่ ใครเป็นเมียคุณกัน” หญิงสาวบอกค้อนๆ เดินเลี่ยงเขาไปอีกทาง ชายหนุ่มเดินตามไปติดๆ

“จะให้พิสูจน์ตอนนี้ไหมล่ะ” ชายหนุ่มถามเสียงเข้ม พอเขาจริงจังหญิงสาวก็เริ่มกลัวตัวสั่นขึ้นมา ขึ้นชื่อความบ้าระห่ำ เขาเป็นเบอร์แรกที่เธอรู้จักมาเลย

“พลอยยังทำงานอยู่ คุณขึ้นนอนก่อนนะคะ” หญิงสาวบอกเสียงอ่อนลง ใช้น้ำเย็นดีกว่าสาดน้ำมันเข้าใส่

“ฉันจะรอเธอ” ไม่เพียงแค่คำพูด แต่สายตาเหยี่ยวยังหวานเชื่อม จับจ้องใบหน้าหวานลึกซึ้งสื่อความหมายสอดคล้องกับคำพูด

“พลอยว่ามันคงใช้เวลาอีกนาน”

“ฉันรู้ว่าเธอจงใจเลี่ยง พ่อม่ายลูกติดอย่างฉันใครเขาจะมาสนใจ” ชายหนุ่มบอกพร้อมกับหันหลังเดินออกจากห้องครัวไป คงเพราะความไม่ระวังทำให้เขาชนประตูอย่างจัง

“โป๊ก!โอ๊ย...” คนเจ็บล้มลงนอนกับพื้น ใช้มือกุมศีรษะเอาไว้

“นายหัว!” พลอยขวัญร้องเสียงดังรีบปรี่เข้ามาหาพลางย่อตัวลง จับศีรษะของเขาพลิกไปมาหาที่บาดเจ็บ “คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เธอถามชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง ไม่ทันสังเกตสายตาเจ้าเล่ห์ของเขาที่จ้องหน้าเธออยู่ ปากคมฉกหอมแก้มบางฟอดใหญ่

“ดีใจจังที่เมียยังเป็นห่วง สนใจมากกว่าผักหญ้าพวกนั้น” นายหัวหนุ่มบอกพร้อมกับกระหวัดร่างบางช้อนอุ้มอีกคนเข้าในอ้อมแขน ไม่ได้มีอาการเจ็บปวดเหมือนอย่างที่ร้องเสียงหลงสักนิด

“ปล่อยพลอยนะคะ เจ้าเล่ห์จริงเชียว...” พลอยขวัญบ่นหน้าง้ำ พยายามดันหน้าอกของชายหนุ่มออก แต่ทว่า...เธอยิ่งดิ้น ยิ่งออกแรงสะบัดให้หลุด เขาก็ยิ่งกระชับแน่นขึ้น

“ขอได้ไหม...ฉันแค่เห็นว่าเธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” ชายหนุ่มก้มลงถามเสียงนุ่มเว้าวอนด้วยสายตา

พลอยขวัญไม่ได้เอื้อนเอ่ยอะไรปล่อยให้เจ้าของร่างหนาอุ้มขึ้นห้อง เพราะเธอไม่เคยคัดค้านความต้องการของเขาได้สักครั้ง ภาพความสดใสเจือรอยยิ้มภาพใหม่...ที่ห่างหายไปจากเทวารักษ์มาหลายปี

ในเวลาที่หลายคนหลับใหล หากแต่สองหนุ่มสาวกลับไม่ได้รู้สึกง่วงงุนตามเวลาสักนิด ไม่ต้องถามถึงชายหนุ่มคนอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ทุกส่วนสัดในร่างกายหนุ่มลุกพรึ่บ เพียงกลิ่นกายต้องโสตก็ปลุกเร้าความรู้สึกเขาได้อย่างง่ายดาย

“แกรก!” เสียงเปิดประตูพร้อมกับขาอีกข้างของเขาดันประตูออก ไม่ให้คนบนอกได้ช่วยเหลืออะไรสักนิด เจ้าของฝีเท้าเบาเดินพาหญิงสาวเลยเข้าไปในห้องน้ำ เห็นอย่างนั้นพลอยขวัญจึงร้องต้านออกมา