Martial God Asura เทพสายฟ้าราชาสงคราม นิยาย บท 36

　　"หงเฟย เจ้ามั่นใจนะ?"ฉู่หยวนป้าถามและ มองไปที่ฉู่หงเฟยซึ่งนั่งอยู่ข้างกัน

　　"ท่านปู่ ข้าสามารถจัดการมันได้ในสิบกระบวนท่า" ฉู่หงเฟยกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ

　　"ดีมาก งั้นจงไปสั่งสอนให้พวกสกุลสวี่ได้รู้จักพลังของคนรุ่นเยาว์แห่งสกุลฉู่ของเราเสีย" ฉู่หยวนป้า ยิ้มพร้อมกับพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

　　"ขอรับ" ฉู่หงเฟยวิ่งด้วยความเร็วราวกับติดปีก แล้วมันก็กระโดดตีลังกากลางอากาศอย่างงดงามขึ้นไปยืนบนเวทีประลอง

　　"ขยะตระกูลสวี่ มาดูซิว่าเจ้าจะรับมือข้าได้ถึงสิบกระ บวนท่าหรือไม่" ฉู่หงเฟย โจมตีด้วยเคล็ดวิชาเพลงหมัดที่งด งามอย่างบ้าคลั่งเข้าใส่สวี่เทียนอีในทันที

　　ยังไงก็ตามสวี่เทียนอีมิได้ขยับหลบแม้เพียงก้าวเดียว สายตาของมันแฝงไปด้วยการดูถูก และเมื่อฉู่หงเฟยขยับเข้ามาใกล้ สวี่เทียนอีก็ก้าวไปข้างหน้า แล้วยกมือขึ้น ฟาดลง

　　"ปัง"

　　ด้วยพลังของฝ่ามือที่ฟาดเข้าใส่ บุปผาโลหิตปรากฏขึ้นกลางอากาศ ฉู่หงเฟยที่เคยแข็งกร้าวราวกับพยัคฆ์ร้าย ได้ กลับกลายไปเป็นว่าวที่เชือกขาดไร้การควบคุม ลอยถอยหลังไปในอากาศแล้วตกลงบนพื้น

　　กระบวนท่าเดียว มันลงมือเพียงกระบวนท่าเดียว!

　　อันดับหนึ่งแห่งชนรุ่นเยาว์ของของสกุลฉู่ ผู้มีพลังทิพย์ยุทธ์ห้วงที่หก ทำมิได้แม้แต่จะแตะต้องตัวชายหนุ่มจากสกุลสวี่เลยสักนิดเดียว การพ่ายแพ้ครั้งนี้เป็นโศกนาฏกรรมที่แท้จริง

　　"น่าประทับใจยิ่งนัก เด็กหนุ่มที่ชื่อสวี่เทียนอีผู้นั้นที่แท้ก็มีพลังทิพย์ยุทธ์ห้วงที่เจ็ด"

　　"ฝึกปรือมาได้ถึงระดับนี้ด้วยวัยเพียงเท่านี้ คิดดูถึงความสำเร็จในอนาคตของมันสิ มันจะไปได้ไกลแค่ไหนกัน แน่? มันคืออัจฉริยะที่แท้จริง"

　　ในตอนนั้นฝูงชนต่างลุกลี้ลนลาน เสียงตะโกนที่ฟังไม่ได้ศัพท์ดังกระหึ่มต่อเนื่องจากความตกใจที่มีต่อพลังของสวี่เทียนอี มันสามารถเอาชนะฉู่หงเฟย ได้ด้วยการลงมือแค่เพียงฝ่ามือเดียว นับว่ามันแข็งแกร่งอย่างมากจริง ๆ

　　"บุตรชายของสวี่เฉียงมีความสามารถจริง ๆ"

　　ใบหน้าของฉู่หยวนป้าซีดเผือด มุมปากทั้งสองข้างของมันล้วนกระตุก การพ่ายแพ้ของฉู่หงเฟยครั้งนี้ ก็เปรียบเสมือนการพ่ายแพ้ของมันด้วย สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนเห็นว่าชนรุ่นเยาว์ของสกุลฉู่มิอาจเอาชัยเหนือชนรุ่นเยาว์สกุลสวี่ได้ พวกมันทำไม่ได้แม้แต่จะลงมือสักกระบวนท่า

　　มันทำให้ฉู่หยวนป้าไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เขารู้สึกเสียหน้ามากแต่จะให้เขาทำอย่างไรได้?เขามิอาจโทษว่าหลาน ชายไร้ซึ่งความสามารถจริงหรือไม่? อย่างไรก็ตามสกุลฉู่ก็ไม่เคยมีบรรพชนรุ่นก่อนที่แข็งแกร่งเกินคนทั่วไป

　　"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ชนรุ่นเยาว์สกุลฉู่ก็งั้น ๆ นะ"

　　สวี่เฉียงหัวเราะเย้ยหยัน และสมาชิกคนอื่น ๆ ของสกุลสวี่ล้วนจับจ้องไปที่สวี่เทียนอีบนเวทีประลอง

　　"มีใครหน้าไหนในสกุลฉู่ที่กล้าจะประลองกับข้าอีกหรือไม่?" สวี่เทียนอีไม่ยอมรามือง่าย ๆ มันจับจ้องด้วยสายตาดูแคลนไปยังชนรุ่นเยาว์ของสกุลฉู่

　　ในตอนนั้น แม้ว่าทุกคนในสกุลฉู่ล้วนเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่มีใครกล้ารับคำท้า เพราะต่างล้วนรู้ว่าไม่มีใครสามารถเอาชนะสวี่เทียนอีได้เลย ถ้าพวกมันตัดสินใจขึ้นเวทีไปด้วยความโกรธ ก็จะเป็นเพียงการทำให้ตัวเองได้อับอายต่อหน้าผู้อื่นเท่านั้นเอง

　　"เทียนอีปล่อยพวกมันไปเถอะ คงไม่มีใครในชนรุ่นเยาว์ของสกุลฉู่ที่เอาชนะเจ้าได้ ดังนั้นละเว้นพวกมันไว้ละกัน" สวี่เฉียงหัวเราะขณะที่กล่าวเหยียดหยามล้อเลียน

　　"หึ" เห็นดังนั้น สวี่เทียนอีแค่นเสียงเยือกเย็นพร้อมเตรียมจากไปกับสวี่เฉียง

　　"ข้ารับคำท้า"

　　ในตอนนั้นมีเสียงดังประดุจฟ้าผ่าก็ตะโกนขึ้นมาพร้อม กับร่างของใครบางคนที่กระโดดขึ้นมาบนเวทีประลองด้วยท่วงท่างดงาม

　　"ฉู่เฟิง!" เมื่อเห็นคนที่อยู่บนเวที ทุกคนล้วนตกใจ

　　"ลูกเฟิงลงมา" ฉู่ยวนรีบตะโกนห้าม เพราะมันกลัวว่าฉู่เฟิงจะตกอยู่ในสภาพเดียวกับฉู่หงเฟย

　　"อับอายขายหน้า อับอายขายหน้าจริง ๆ" ใบหน้าของฉู่หยวนป้ากลายเป็นสีเขียวคล้ำ มันรู้สึกว่าการกระทำของฉู่เฟิงรังแต่จะทำให้สกุลฉู่อับอายขายหน้ายิ่งขึ้น

　　"เจ้าหนู เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถชนะข้าได้งั้นหรือ?" สวี่เทียนอีมองฉู่เฟิงด้วยสายตาที่ดูแคลน

　　"เดี๋ยวเจ้าได้ลองก็จะได้รู้ " ฉู่เฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม