เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 705

บทที่704 เลือดออกถือว่าเป็นลางไม่ดี

พอได้ยินเธอพูดแบบนี้ หานมู่จื่อถึงได้สำรวจชุดแต่งงานนั้น หลังจากดูเสร็จแล้ว เธอก็ถึงได้พบความประณีตที่อยู่ในนั้น แล้วก็อดไม่ได้ที่จะคลี่ยิ้มออกมา

“ดีไซเนอร์พวกคุณนี่เก่งจริงๆ เลย สามารถออกแบบสไตล์แบบนี้ออกมาได้ด้วย ช่วยขอบคุณฉันแทนเธอด้วยนะคะ การออกแบบแบบนี้สามารถช่วยฉันได้เยอะมากเลย”

“คุณหานจะเกรงใจเกินไปแล้วค่ะ การที่คุณพอใจกับชุดนี้ ก็ถือว่าเป็นผลตอบรับที่ดีที่สุดสำหรับพวกเราแล้ว”

หลังจากทั้งคู่ถ่อมตัวต่อกันและกันแล้ว พนักงานก็ทิ้งชุดแต่งงานไว้แล้วก็กลับไป

หานมู่จื่อรู้สึกได้ถึงเรื่องที่ตัวเองท้อง แต่ว่าตราบใดที่ยังไม่ได้ตรวจเธอก็ยังไม่สามารถยืนยันได้หรอก วันแต่งงานก็จะมาถึงในไม่ช้าแล้ว เพราะฉะนั้นเธอก็เลยตัดสินใจรอให้งานแต่งงานจบลงก่อนค่อยไปตรวจ

วันเวลาผ่านไปเร็วมาก สถานที่จัดงานแต่งก็ถูกจัดแต่งเรียบร้อยแล้ว

“วันมะรืนก็เป็นงานแต่งแล้ว มู่จื่อ เธอตื่นเต้นไหม? ” เสี่ยวเหยียนนั่งคุกเข่าอยู่บนเตียง แล้วก็ถูกมือตัวเองอย่างประหม่า

หานมู่จื่อ “ฉันต่างหากที่จะแต่งงาน ไม่ใช่เธอ แล้วเธอจะตื่นเต้นขนาดนี้เพื่ออะไรกัน? ”

รอยยิ้มของเสี่ยวเหยียนดูเก้อเขินเล็กน้อย “เพราะว่า……เดี๋ยววันมะรืนพี่ชายเธอก็จะมาไง แล้วอีกอย่าง……ฉันก็จะเป็นเพื่อนเจ้าสาวของเธอ จนถึงตอนนั้นเขาต้องเห็นฉันแน่ๆ ตื่นเต้นจังเลย……ฉันอยากจะแต่งตัวให้สวยๆ หน่อย แต่กลัวว่ามันจะแย่งซีนเธอน่ะสิ ทำไมยังไงดีล่ะมู่จื่อ？”

หานมู่จื่อ ：“……ที่แท้เธอก็ตื่นเต้นเพราะเรื่องของตัวเองสินะ”

เสี่ยวเหยียนตระหนักได้ว่าเมื่อกี้เธอพูดตรงเกินไป เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง แล้วก็ยิ้มอย่างเก้อเขินพร้อมกับพูดว่า “เอาเถอะมู่จื่อ เดี๋ยวเธอก็จะได้แต่งงานกับคนที่เธอรักแล้ว ส่วนฉัน……ยังไม่ได้เริ่มดูเป็นรูปเป็นร่างเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น……”

“เพราะฉะนั้น ก็เลยจะแย่งซีนฉันงั้นเหรอ? ”

เสี่ยวเหยียนรีบส่ายหัวทันที “ฉันไม่ได้หมายความว่าอยากจะแย่งซีนเธอนะ ฉันรู้ว่าปกติเพื่อนเจ้าสาวต้องแต่งตัวสีเขียวนิดหน่อยเพื่อขับให้เจ้าสาวเด่น ช่างเถอะๆ ฉันจะไม่แต่งหน้าเพื่อทำให้เธอเด่นขึ้นแล้วกัน”

หานมู่จื่อ “โอเคๆ ฉันรู้ว่าเธอหมายความว่ายังไง ก็แค่หานชิงไม่ใช่เหรอ? ดูเธอไม่มีอนาคตแล้ว เดี๋ยวถึงเวลาฉันจะให้ช่างแต่งหน้าฉันแต่งหน้าให้เธอเอง ส่วนชุดแต่งงานเธอก็เลือกเอาเองแล้วกัน”

“จริงเหรอ? ” พอเสี่ยวเหยียนได้ยินดังนั้น ดวงตาของเธอก็แดงก่ำขึ้นมาทันที กอดเธอไว้อย่างซึ้งใจ “มู่จื่อ เธอนี่ช่างดีกับฉันจริงๆ เลย วางใจเถอะนะ ฉันจะต้องจับพี่ชายเธอและกลายมาเป็นพี่สะใภ้เธอให้ได้! รอให้ฉันได้กลายเป็นพี่สะใภ้เธอเมื่อไหร่ ฉันจะดีกับเธอมากกว่าพี่ชายของเธออีกอย่างแน่นอน”

พอได้ยินแบบนี้ หานมู่จื่อก็อดไม่ได้ที่จะล้อเธอเล่น “ความหมายของเธอก็คือ ตอนนี้ไม่ได้เป็นพี่สะใภ้ฉันก็เลยไม่ดีกับฉันงั้นเหรอ? ”

เสี่ยวเหยียนร้องเอ้ะออกมา เช็ดน้ำตาที่ขอบตาของตัวเอง รู้สึกรับคำพูดของเธอไม่ได้เท่าไหร่

“โอเค ฉันแค่ล้อเล่นเอง ไม่ต้องร้องไห้แล้ว รีบไปเตรียมตัวเถอะ”

เพราะว่าใกล้จะถึงวันงานแต่งแล้ว ตามประเพณีของพวกเธอก็คือไม่ให้เจอกันหนึ่งวันก่อนถึงงานแต่ง พอดีกับที่เย่โม่เซินมีธุระต้องบินกลับประเทศ หานมู่จื่อได้ยินว่าเขาจะกลับประเทศ ตอนแรกก็อยากจะกลับไปกับเขาด้วย แต่ว่าก็โดนหานชิงห้ามไว้

“ใกล้จะได้เป็นเจ้าสาวแล้ว จะวิ่งไปกับเขาเพื่ออะไรกัน? ในงานแต่งงานวันพรุ่งนี้ เขาก็กลับมาเองแหละ”

หานมู่จื่อ “…… แต่ว่า พรุ่งนี้เขาจะมาทันงานแต่งใช่ไหม? นั่งเครื่องบินตั้งนานเลยนะ”

หานชิงมองหน้าเธอด้วยสายตาเรียบเฉย “เขาจัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอคิดเขาจะกลับมาไม่ทันงั้นเหรอ? ”

พูดไปก็จริง ช่วงนี้เย่โม่เซินจัดการอะไรอย่างเหมาะสมและเรียบร้อยจริงๆ แต่ว่าเขารับผิดชอบทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่ให้หานมู่จื่อต้องเหนื่อยเลยแม้แต่นิดเดียว

ที่จริงที่เขาเป็นแบบนี้ หานมู่จื่อก็รู้ว่าเพราะอะไร เย่โม่เซินน่าจะรู้สึกว่าเป็นหนี้เธอ ก็เลยอยากจะชดใช้โดยการจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้เธอ แถมยังจัดแจงอะไรต่างๆ ด้วยตัวเองอีกด้วย

ที่จริงเรื่องนี้ในสายตาของหานชิงนั้น เขาพอใจอย่างมาก เดิมทีเขาคิดว่าก็ถือว่าเป็นแค่การจัดการแต่งเพื่อชดเชย เขาก็คงจะให้คนอื่นเป็นคนจัดการให้ แต่ไม่คิดเลยว่าในหลายๆ เรื่องเขาจะเป็นคนทำด้วยตัวเอง

เรื่องนี้มันทำให้หานชิงสั่นสะเทือนยิ่งกว่าเรื่องสัญญาเรื่องทรัพย์สินอะไรนั่นอีก

“เอาเถอะ รีบพักผ่อน พรุ่งนี้ตอนงานแต่งจะได้ดูดีหน่อย”