The king of War นิยาย บท 912

ตอนนี้ โดนเด็กอายุยี่สิบกว่าปีตำหนิไม่หยุด นี่ทำให้ความโกรธในใจเขา พลุ่งพล่านขึ้นเรื่อยๆ

“ถ้านายกล้าก้าวเข้ามาอีกก้าวเดียว ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ!”

ลุงเต๋อก้าวขึ้นมาข้างหน้า บังกวนหงเหว่ยกับกวนซินเอาไว้

ขณะเดียวกัน พลานุภาพอันทรงพลัง แผ่ออกมาจากตัวเขา กวนหงเหว่ยกับกวนซิน จึงพอสบายใจขึ้นเยอะ ทั้งสองรีบลุกขึ้นยืน

ตอนมองไปที่หยางเฉินอีกครั้ง ใบหน้าของทั้งสองมีเพียงความหวาดผวา แต่ใบหน้ากวนซินยังมีความโกรธอยู่บ้าง

เธอกลัวหยางเฉิน แต่ถ้าเทียบกับความกลัว เธอหวังว่าจะได้ฆ่าหยางเฉินด้วยมือตัวเอง

“ลุงเต๋อไอ้เลวนี่ ไม่เห็นตระกูลคิงกวนของเรา อยู่ในสายตาสักนิด ฆ่าคนของตระกูลเรามากมายขนาดนี้ ตอนนี้ขนาดฉันกับพ่อ เขาก็จะฆ่าด้วยเหมือนกัน”

กวนซินกัดฟันพูด “คุณต้องฆ่าเขาให้ได้ ไม่งั้นคนของเรามากมาย จะตายเปล่า”

“หุบปาก!”

ลุงเต๋อตวาดออกมา

ถึงเขาโดนหยางเฉินยั่วโมโห แต่เขาสัมผัสถึงพลานุภาพที่ไม่ด้อยไปกว่าเขา จากตัวของหยางเฉิน

จะรักษาชีวิตของสองพ่อลูกกวนหงเหว่ยกับกวนซินได้หรือไม่ ขนาดเขายังไม่รับประกัน กวนซินยังกล้าพูดออกมาแบบไม่คิด ไม่รู้จักความเป็นความตายจริงๆ

กวนซินเพิ่งเคยเห็นลุงเต๋อโกรธเป็นครั้งแรก เธออดตัวสั่นไม่ได้ และรีบหุบปากทันที แต่เมื่อมองไปยังหยางเฉิน แววตาก็ยังคงเต็มไปด้วยความอาฆาต

“กรรมเกิดจากเหตุ มีเหตุจึงมีผลตามมา คนทำเรื่องผิดคือพวกเขา ฉันแค่ต้องการชีวิตของสองพ่อลูกเท่านั้น”

หยางเฉินมองลุงเต๋อด้วยสีหน้าราบเรียบ และเอ่ยขึ้น “ถ้านายจะขวางฉัน งั้นฉันก็ต้องเอาชีวิตนายด้วย!”

“ฮ่าๆ”

ลุงเต๋อหัวเราะเสียงดังไม่กี่ครั้ง ความโกรธบนใบหน้ายิ่งมากขึ้น “พ่อหนุ่ม ข้ายอมรับว่านายแข็งแกร่งมาก ในบรรดาคนหนุ่ม ฉันยังไม่เคยเจอคนที่แข็งแกร่งเหมือนนาย”

“แต่ถ้านายคิดว่าข้าอ่อนแอ นายจะเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้”

“เห็นแก่ที่นายอายุน้อยขนาดนี้ กว่าจะได้พละกำลังวิถีบู๊มา ไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันจะไว้ชีวิตนาย รีบออกไปซะ ฉันรับรอง ต่อไปคนของตระกูลคิงกวน จะไม่มีใครไปหาเรื่องนายอีก”

เมื่อได้ยินคำพูดของลุงเต๋อ กวนซินร้อนใจขึ้นทันที “ลุงเต๋อ ไอ้เลวนี่ฆ่าคนของเรามากมาย แถมยังบังคับให้ฉันกับพ่อคุกเข่า เป็นการดูหมิ่นอำนาจคิงชัดๆ”

“คุณจะปล่อยเขาไปไม่ได้ ขืนปล่อยเขาไป ก็เหมือนปล่อยเสือเข้าป่า ต่อไปต้องพาความวุ่นวาย มาให้ตระกูลเราแน่นอน”

ลุงเต๋อมีสีหน้าโกรธ เขาเข้าใจเหตุผลนี้ดี แต่สิ่งสำคัญคือเขาไม่สามารถรับประกันได้ ว่าจะรักษาชีวิตของกวนหงเหว่ยกับกวนซินจากเงื้อมมือหยางเฉินได้หรือไม่

ตอนนี้กวนหงเหว่ยก็ตั้งสติได้ และรีบพูดว่า “ใช่ๆๆ ลุงเต๋อ คุณห้ามปล่อยเสือเข้าป่าเด็ดขาด ไอ้เด็กนี่ต้องตายเท่านั้น!”

“หุบปากให้หมด!”

ลุงเต๋อพูดอย่างโมโห “ถ้าพวกนายยังพูดไร้สาระอีกประโยคเดียว ฉันจะไม่สนใจพวกนายแล้ว”

ประโยคนี้มีความรุนแรงมาก กวนหงเหว่ยกับกวนซินหุบปากทันที

หยางเฉินแสยะยิ้ม “ตาเฒ่า อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายมีแผนอะไร อยากให้ฉันใจเย็น เพื่อรักษาชีวิตสองคนนี้งั้นเหรอ”

ลุงเต๋อขมวดคิ้ว “พ่อหนุ่ม อภัยคนได้พึงให้อภัย พละกำลังของตระกูลคิงกวน นายไม่สามารถจินตนาการได้หรอก”

“แค่นายปล่อยสองคนนี้ไป ฉันจะขอร้องกษัตริย์กวน ให้โอกาสนายได้เข้ามาในตระกูลคิงกวน”

“จากพละกำลังของนาย แค่นายยินยอม กษัตริย์กวนถึงขนาดที่จะยอมมอบแซ่กวนให้นายด้วย ให้นายได้รับอำนาจของเจ้าชาย เจ้าหญิง”

เมื่อได้ยินคำพูดของลุงเต๋อ กวนหงเหว่ยกับกวนซินช็อกไป

“ลุงเต๋อ......”

กวนซินกำลังจะพูดขัดทันที แต่เมื่อเธอพูดชื่อลุงเต๋อออกมา ก็โดนลุงเต๋อถลึงตาใส่ เธอจึงต้องหุบปาก

ผู้แข็งแกร่งแดนราชาคนหนึ่ง มีความสำคัญกับตระกูลคิงกวนมาก ถึงเธอเป็นสายเลือดโดยตรงของตระกูล ก็ไม่กล้าล่วงเกินผู้แข็งแกร่งแดนราชา

“ไสหัวไป!”

หยางเฉินตวาดออกมา “ชีวิตไร้ค่าของพวกเขา วันนี้ฉันต้องเอามาให้ได้!”

เมื่อพูดจบ เขาขยับเท้า และพุ่งเข้าไปหากวนซินทันที