The king of War นิยาย บท 913

“เดิมฉันไม่เคยคิดร้ายกับตระกูลคิงกวนแต่พวกนายไม่ยอมปล่อยฉัน”

“ถึงพวกนายจ้างนักฆ่า มาฆ่าฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องคิดอาฆาตพวกนาย”

“ชาติหน้า ไปเกิดในครอบครัวคนธรรดา และเป็นคนดีซะเถอะ!”

คำพูดของหยางเฉินนิ่งสงบเป็นอย่างมาก ราวกับไม่ได้แค้นเคืองกวนหงเหว่ยเลยสักนิด กลับกัน เหมือนเพื่อนคุยกันอย่างไรอย่างนั้น

แต่ทำให้กวนหงเหว่ยขนลุกไปทั้งตัว ความหวาดกลัวทำให้เขาสิ้นหวัง

“หยางเฉิน ฉันผิดไปแล้ว ฉันสำนึกผิดจริงๆ นายอย่าฆ่าฉันเลยนะ ฉันรับรองเลย แค่นายปล่อยฉันไป ต่อไปคนของตระกูลคิงกวนจะไม่ไปก่อกวนนายอีก”

กวนหงเหว่ยพูดจบ ก็คุกเข่าทั้งสองข้างลงบนพื้น “ขอร้องล่ะ นายไว้ชีวิตฉันเถอะนะ!”

กวนซินก็คุกเข่าลงเช่นกัน “ใช่ๆๆ เรารับรองเลย ต่อไปคนของตระกูลคิงกวน จะไม่ไปก่อกวนนายอีก”

หยางเฉินแสยะยิ้ม “พวกนายคิดว่า แค่ตระกูลคิงกวนธรรมดาๆ จะทำอะไรฉันได้จริงๆ เหรอ”

เมื่อได้ยินดังนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของกวนหงเหว่ยกับกวนซินชะงักลงทันที

ใช่ ขนาดผู้แข็งแกร่งแดนราชายังรับมือไม่ได้เลย ตระกูลใหญ่ตระกูลคิงกวน จะมีสักกี่คน ที่จะทำอะไรหยางเฉินได้

“คุณหยาง กวนหงเหว่ยเป็นลูกชายของกษัตริย์กวน คุณจะฆ่าเขาไม่ได้!”

ขณะนั้น ลุงเต๋อที่เพิ่งโดนหยางเฉินตบจนปลิว วิ่งเข้ามา

สีหน้าของเขาซีดเป็นอย่างมาก ท่าทางก็ผิดปกติ เห็นได้ชัดว่าฝ่ามือของหยางเฉินเมื่อครู่ ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส

ตอนนี้ สรรพนามที่ลุงเต๋อเรียกหยางเฉินก็เปลี่ยนไปด้วย

คนหนุ่มที่สามารถตบเขาจนปลิวด้วยฝ่ามือเดียว พละกำลังจะเป็นเพียงแค่แดนราชางั้นเหรอ

เขาไม่กล้าคิดจริงๆ คนหนุ่มที่อายุยังไม่ถึงสามสิบ จะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชา

สิ่งสำคัญก็คือ พละกำลังของหยางเฉินอยู่ในระดับแดนราชาสูงสุด

ในจิ่วโจว พวกตาเฒ่าที่อยู่มาเป็นร้อยปี มีสักกี่คนที่พละกำลังอยู่ในระดับแดนราชาสูงสุด

เรียกได้ว่านี่เป็นหนึ่งในแดนผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดนับไม่ถ้วนใฝ่ฝัน ทั้งชีวิตของคนจำนวนมาก ก็ไม่สามารถไปถึง

หยางเฉินยังหนุ่มขนาดนี้ ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าศักยภาพของเขาน่าหวาดกลัวแค่ไหน

บางที ในชีวิตนี้ เขาอาจไปถึงแดนเทพก็ได้ เป็นแดนที่ผู้แข็งแกร่งทุกคนใฝ่ฝัน

คิดไม่ดีกับคนหนุ่มแบบนี้ เป็นการกระทำที่รนหาความตาย

“นายหมายความว่า เขาเป็นลูกชายของกษัตริย์กวน ดังนั้นฉันจึงฆ่าเขาไม่ได้เหรอ”

หยางเฉินแสยะยิ้ม มองลุงเต๋อและถามขึ้น

ลุงเต๋อส่ายหน้าทันที “ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ดูจากแดนพละกำลังของคุณ ขยี้กวนหงเหว่ยให้ตาย ง่ายดายเหมือนขยี้มดตัวหนึ่งเท่านั้น”

“แต่ถ้าคุณทำแบบนี้จริงๆ ก็จะทำให้เสียฐานะไม่ใช่เหรอ”

“ฉันรับรองกับคุณได้เลย ถ้าคุณปล่อยพวกเขาไป ต่อไปตระกูลคิงกวนจะไม่มาเหยียบเมืองเยี่ยนตูอีก!”

เมืองเยี่ยนตูมีผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดอยู่ จะไปสนใจเรื่องตระกูลอื่นทำไม

ลุงเต๋อไม่ได้อวยหยางเฉิน แต่กำลังพูดความจริง

หยางเฉินที่อยู่ตรงหน้า ทำให้ในหัวของเขา ปรากฏภาพบุคคลในตำนานคนหนึ่ง

คนๆ นั้นที่มีข่าวลือ เมื่อร้อยปีก่อน เคยใช้พละกำลังของคนๆ เดียว ทำลายพันธมิตรรางวงศ์ทั้งห้า

และเพราะเรื่องนี้ รางวงศ์ทั้งห้าถูกลดขั้นเหลือเพียงตระกูลเดอะคิง ในแผ่นดินเมืองเยี่ยนตู ห้ามคนของราชวงศ์และตระกูลเดอะคิง เข้ามาเหยียบอีก

คนหนุ่มตรงหน้า ยังหนุ่มยังแน่น ก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดแล้ว ใช่คนๆ นั้นหรือเปล่า

ลุงเต๋อรู้ดี ขอแค่หยางเฉินอยู่ในเมืองเยี่ยนตู ราชวงศ์กับตระกูลเดอะคิงทุกคน ล้วนไม่สามารถควบคุมเมืองเยี่ยนตูได้

แววตาหยางเฉินยิ่งเฉยชาขึ้น “ตอนตระกูลคิงกวนลงมือกับผู้หญิงธรรมดา ทำไมไม่คิดบ้างล่ะ การทำแบบนี้ก็เสียฐานะของตระกูลคิงกวนเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

“ตอนนี้ใช้คุณธรรมผูกมัดฉัน ใช้ข้ออ้างเน่าๆ แบบนี้ มาขวางฉันไม่ให้ทำร้ายคนตระกูลคิงกวน นี่เป็นไปได้เหรอ”

หน้าผากลุงเต๋อเต็มไปด้วยเหงื่อ เขารีบพูดว่า “เรื่องนี้เป็นความผิดของพวกเขาจริง แต่เรื่องเกิดขึ้นแล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”

“คุณว่าอย่างนี้ดีไหม ตระกูลคิงกวนใช้เงินแสนล้าน แลกกับความเมตตาจากคุณหยาง เป็นไง”

หยางเฉินมองลุงเต๋ออย่างเฉยชา “ฉันให้ตระกูลคิงกวนล้านล้าน แลกกับชีวิตของตระกูลคิงกวน ตระกูลคิงกวนยอมไหม”

สีหน้าของลุงเต๋อชะงักไป เขารู้ หยางเฉินต้องการชีวิตของกวนหงเหว่ยกับกวนซิน