My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 28

หลายวันต่อมา...

พ่อเลี้ยงออกไปประชุมกับระดับจัดการในรีสอร์ทคาวีวิลล่าโดยที่เขาพาขนมผิงไปด้วย ตอนนี้เธอเข้ามานั่งร่วมประชุมด้วยและทุกคนที่อยู่มานานเป็นอันทราบกันดีว่าหญิงสาวคนนี้อยู่ในฐานะอะไร

"ผิงว่าไง"

เขาเอ่ยถามหญิงสาวอย่างขอความเห็น ทุกอย่างมันดีและลงตัวหมดแล้วตั้งแต่ที่เขาคุยกับเธอเมื่อวานตอนเย็น แต่ยังอยากได้คำยืนยันอีกครั้งเพื่อให้ทุกคนรับทราบโดยทั่วกัน

"แบบนี้ก็ได้ค่ะ ส่วนบุฟเฟ่ต์ที่พ่อเลี้ยงอยากให้มีผิงว่าขายเป็นจานแยกด้วยก็ดีนะคะ แล้วก็เอาของที่ไร่มาวางขายด้วย ผิวว่าทำของที่ระลึกด้วยก็ดีนะคะ รับของขาวบ้านมาขายจะได้ช่วยงานพวกเขาด้วย"

"อืม น่าสนใจดี"

เขาพยักหน้ารับฟังก่อนจะหันไปสั่งให้ดินจดไว้ หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มากดดูก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่วางไว้ทุกอย่าง

ใช้เวลาประชุมกันอีกไม่เกินเที่ยงวันต่างฝ่ายต่างแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง พ่อเลี้ยงคาวีพาหญิงสาวไปทานข้าวกลางวันในห้องอาหารของรีสอร์ท ผิงมองเมนูอยู่นานก่อนจะชี้ไปยังสลัดเกรงว่าทานข้าวตอนนี้จะอยากอาเจียนอีก เดี๋ยวคนอื่นจะอดสนุกเอา

"ทำไมไม่กินข้าวหืม"

"ไม่หิวค่ะ ทานผักผลไม้ก็พอแล้วเดี๋ยวอ้วน"

หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงใส เขาก้มมองสำรวจครรักก่อนจะพยักหน้าอย่างสนับสนุนในคำพูดของเธอ

"อันนี้เห็นด้วย ผิงอ้วนขึ้นเยอะเลย"

ขนมผิงที่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้เขาคิดรู้สึกนอยขึ้นมาเสียอย่างนั้น เธอก้มมองสำรวจตัวเองก่อนจะทำหน้าหน้าเศร้าหมอง นี่เธออ้วนขึ้นจริงเหรอ...

"พ่อเลี้ยง! ผิงอ้วนขึ้นจริงเหรอคะ"

"อืม ไม่ถึงกับอ้วนมีน้ำมีนวล อารมณ์แบบว่าอวบขึ้นนะ"

หญิงสาวนิ่วหน้ามองชายหนุ่มอย่างน้อยใจ ถ้าเป็นแบบนี้กินเยอะไม่ได้แล้วสิ แล้วถ้าไม่กินลูกจะแข็งแรงได้ยังไงกันล่ะ โอ๊ยยย เครียดอีกแล้ว พ่อเลี้ยงคาวีเห็นหญิงสาวมีสีหน้ากังวลก็ยิ้มขำออกมา เขาดีดหน้าผากหญิงสาวอย่างหมั่นเขี้ยว แค่ทักว่าอ้วนมันต้องขนสดนี้เลยหรือไง

"ทักว่าอ้วนต้องเป็นหนักขนาดนี้เลยหรือไงกัน เอาเป็นว่ามีน้ำมีนวลขึ้นเท่ากับว่าสวยขึ้นจบนะ"

ขนมผิงมองพ่อเลี้ยงก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ ถือว่าเป็นคำชมแล้วกันเพราะฉะนั้นกินต่อได้สบายใจแล้ว

"ยิ้มเชียวนะเด็กดื้อ แซวนิดหน่อยเอง"

"พ่อเลี้ยงก็รู้ว่าผิงกลัวอ้วน ผิงกลัวพ่อเลี้ยงไม่รักนี่นา"

"รักเพราะผิงเป็นตัวของตัวเอง ไม่ใช่เพราะความผอมซักหน่อย อ่ะสลัดมาแล้วกินไปอย่าพูดเยอะ"

เขาส่งจานสลัดให้หญิงสาวตรงหน้า เธอค่อยๆลองชิมว่ามันพอไหวรึเปล่า ซึ่งถือว่ากินได้เพราะมีแอปเปิ้ล กีวี่ องุ่นผลไม้ที่ช่วยทำให้แก้เลี่ยนได้ดีจึงไม่มีอาการอยากอาเจียนเลย

"อร่อยจัง"

"ระดับห้าดาวเลยนะรีสอร์ทนี้ อาหารจะรสชาติแย่ได้ยังไงล่ะ"

"นั้นสิคะ ปกติกินแต่กับข้าวเพิ่งเคยกินสลัดค่ะอร่อยไม่แพ้กันเลย"

ขนมผิงเอ่ยชมก่อนจะตักทานอย่างเอร็ดอร่อย เธอพยายามเลี่ยงเมนูตรงหน้าเพราะกลิ่นมันไม่ค่อยอำนวยเท่าไหร่

"ทำไมทำหน้างั้น"

"เปล่าค่ะ ผิงแค่เริ่มอิ่ม"

เธอรีบแถสีข้างถลอกก่อนจะตักทานสลัดตรงหน้าต่ออย่างเร่งรีบจะได้เดินออกไปสูดอากาศหายใจจากภายนอก หลังจากกินไปได้ครึ่งเดียวหญิงสาวก็ขอตัวอออกมาเดินเล่น เพราะทนกลิ่นอาหารตรงหน้าไม่ไหวจริงๆ เธอรู้สึกอิจฉาคนอื่นมากที่ไม่แพ้ท้องเลยแถมยังกินได้ปกติ ส่วนเธอนิดหน่อยก็ไม่ได้แล้วแพ้หนักมากที่สุดเลยก็ว่าได้ เธอหันไปมองพ่อเลี้ยงเป็นพักๆเผื่อว่าเขาอิ่มแล้วจะได้เดินกลับเข้าไปหา เขาหันมามองก่อนจะกวักมือเรียก เธอรีบเดินเข้าไปหาก่อนจะนั่งลงข้างพร้อมกับเอ่ยถามเสียงใส

"อิ่มแล้วเหรอคะ"