My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 8

เมื่อมาถึงที่ห้างสรรพสินค้าขนมผิงก็เลือกชุดลุยๆตามที่พ่อเลี้ยงแนะนำ และแน่นอนว่าต้องเป็นเสื้อที่ไม่รัดรูปและต้องเป็นกางเกงขายาวเท่านั้น ส่วนรองเท้าต้องซื้อใหม่เป็นผ้าใบสวมใส่สบายเท้า เธอเลือกยี่ห้อเดียวกับเขาซึ่งจะเรียกว่าแบบเดียวกันเหมือนกันเป๊ะเลยก็ได้

"แบบนี้สวยอ่ะผิงชอบจังเลย"

หญิงสาวชี้นิ้วไปยังเอี้ยมขาสั้นสีน่ารัก พ่อเลี้ยงคาวีหันไปมองก่อนจะส่ายหน้าทันที

"ไม่เอา"

"แบบขายาวก็มีนะคะคุณลูกค้า ชุดนี้ออกแบบมาขาสั้นและขายาวค่ะ ลวดลายต่างๆเหมือนกันเลย"

พนักงานเดินไปหยิบมาให้ดู เขาพยักหน้าอย่างพอใจก่อนจะส่งไปให้ขนมผิงที่นั่งหน้างออยู่ตรงโซฟา

"เอาชุดนี้นะ"

"พ่อเลี้ยงอ่ะ"

เธอบ่นออกมาไม่จริงจังนักก่อนจะยอมซื้อขายาวไปแต่โดยดี ตอนนี้เต็มไม้เต็มมือแล้วอาจจะขาดแค่หมวก แล้วก็เสื้อโค้ทกันความหนาวเผื่อไว้

"เอาเสื้อกันหนาวมั้ยผิง"

"ผิงมีเยอะแล้วค่ะ เอาที่บ้านไปก็ได้"

เขาไม่ว่าอะไรตามใจหญิงสาวเช่นเคย ตอนนี้ทั้งสองคนเดินเอาของมาเก็บที่รถ พ่อเลี้ยงพาเธอมาที่ท่าเรือเพราะทำการจองไว้ดินเนอร์มื้อค่ำในวันนี้ นี่เป็นครั้งแรกของขนมผิงที่ได้มาล่องเรือริมแม่น้ำแบบนี้ หรูหรามากจริงๆ

"ว้าวววว... ผิงไม่เคยมาเลยค่ะพ่อเลี้ยง"

"ชอบเหรอ ไว้พามาอีกนะ รีบลงไปเถอะถึงเวลาแล้ว"

พ่อเลี้ยงคาวีกุมมือหญิงสาวไว้ก่อนจะพาเดินลงไปบนเรือ ตอนนี้เชฟกำลังเตรียมอาหารญี่ปุ่นระดับมิชลินสองดาว เขาจองก่อนหน้าจะมาไม่นานตอนแรกเขาไม่รับจองแล้วแต่ด้วยเงินถึงก็เลยเปิดพิเศษให้

"อาหารญี่ปุ่นด้วย ผิงชอบกินมากเลยค่ะ"

"ก็เพราะผิงชอบไงถึงจอง ปกติเขาไม่ทำอาหารญี่ปุ่นมีแต่อาหารไทย แต่นี่เป็นกรณีพิเศษทางเรือเขาพาเชฟอาหารญี่ปุ่นมาเองนะ"

"พ่อเลี้ยงใจดีกับผิงที่สุดเลยค่ะ"

หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มอย่างออดอ้อน เวลานี้เขาจะเอาอะไรเธอก็ยอมทั้งนั้นแหละ เล่นเอาใจเอาแต่ของที่ชอบมาประเคนให้ขนาดนี้มีหรือใครจะไม่รักไม่หลงไม่อยากอยู่ด้วยบ้าง

"ไปกินข้าวก่อนเดี๋ยวจะพาไปดูบรรยากาศข้างนอก สวยนะกลางคืนอ่ะ"

เขาพาหญิงสาวมานั่งลงที่โต๊ะก่อนจะให้เชฟเปิดเมนูแรกมาประเดิมก่อน ขนมผิงมองอย่างตื่นเต้นนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้มาเห็นเชฟทำเมนูสดๆตรงหน้า แล้วก็ไม่ผิดหวังรสชาติดีกว่าทานที่ห้างปกติไม่รู้ตั้งกี่เท่า

"อร่อยมากเลยค่ะ งื้อออ"

ขนมผิงยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดีที่ได้ทานของอร่อยอย่างที่ชอบ พ่อเลี้ยงคาวีมองเธอก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู เขารู้ว่าเธอชอบไม่ชอบอะไร และโดยปกติเขาจะทำเซอร์ไพรส์แบบนี้ตลอดแต่ส่วนใหญ่เซอร์ไพรส์กินมากกว่าเพราะขนมผิงชอบของอร่อย

"ดีใจนะที่ผิงชอบ"

"ชอบที่สุดเลยค่ะ แต่ผิงว่าแพงคราวหน้าไม่มาแล้วนะเปลืองเงิน"

หญิงสาวกระซิบชายหนุ่มทั้งถูกใจและเกรงใจที่เขาต้องมาจ่ายอะไรแบบนี้ มันดูสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์

"แสนกว่าเอง ไม่แพงนะ"

"ห๊ะ! แสนกว่า มันแพงมากเลยเลยนะคะ"

ขนมผิงเอ่ยอย่างตกใจ เธอมองเมนูตรงหน้าก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แสนกว่าเลยเหรอตายๆเธอต้องทำงานกี่เดือนถึงจะได้แบบนี้

"ก็นานๆจะพาผิงออกมานี่ คิดมากทำไมฉันต้องการให้ผิงได้ทานของอร่อยและนั่งมองบรรยากาศดีๆ ไม่ใช่มาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องเงินนะ"

พ่อเลี้ยงคาวีลูบผมหญิงสาวอย่างเอาใจ ชายหนุ่มไม่อยากให้เธอคิดว่ามันเปลือง แค่อยากให้เธอคิดว่าสิ่งที่เขาทำเพราะอยากให้เธอมีความสุข

"แค่ผิงมีความสุขก็พอแล้ว"

"ขอบคุณนะคะพ่อเลี้ยงที่ทำให้ทุกอย่างขนาดนี้ ไม่รู้ว่าชาตินี้ผิงจะเจอใครที่ทำให้มากขนาดนี้มั้ย"

"ไม่มีโอกาสได้เจอหรอก..."