นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 12

"เด็ก ๆ นำตัวชายาเวยอ๋องไปขังคุกหลวง โทษฐานลบหลู่เรา" อวี้ฮองเฮาออกคำสั่ง โดยเร็ว นางอุตส่าห์วางแผนเพื่อให้นังแพศยานี่ติดกับ

ทันใดนั้นแผ่นป้ายทองคำชูขึ้นต่อหน้าทุกคน ทำให้เหล่าทหารหยุดชะงักกะทันหัน

"ผู้ใดกล้า เข้ามาสิ ถ้าจับข้าเท่ากับว่าลบหลู่ไท่ชางหวง"

"นี่เจ้า" อวี้ฮองเฮาและทุกคนถึงกับพูดไม่ออก หนิงเยียนคิดว่าการเข้ามาในวังหลวงไม่ปลอดภัยยังหยิบป้ายทองคำเข้ามาด้วย

"เรื่องราวยังไม่ทันได้ตรวจสอบ พระนางก็จะส่งหม่อมฉันเข้าคุกหลวงเสียเเล้ว บางครั้งอาจจะมีคนกลั่นแกล้งหม่อมฉันก็ได้ ถ้าหม่อมฉันผิดจริง หม่อมฉันจะเดินเข้าคุกหลวงเอง"

หนิงเยียนจะต้องหาตัวการที่กลั่นแกล้งนางให้ได้

เสียงฝีเท้าคนหมู่มากเข้ามาในตำหนักคุณหนิง เวยอ๋องเดินนำหน้าพี่ชายทั้งสองอย่างรีบร้อน เพียงเเค่ได้ข่าวว่าตำหนักคุณหนิงเกิดเรื่อง ใจเวยอ๋องอยู่ไม่เป็นสุขเอาเสียเลย

"ถวายพระพรฮองเฮา" เวยอ๋องคำนับอวี้ฮองเฮา ตามด้วยหนานอ๋อง ชูอ๋อง

"เรื่องนี้กระหม่อมว่า พระองค์ทรงตรวจสอบ บางทีอาจจะมีคนกลั่นแกล้งนาง" มิคาดคิดว่าคำพูดนี้จะออกจากปากเวยอ๋อง หนิงเยียนงุนงง เวยอ๋องแก้ต่างให้นาง

หยวนเหมย หยวนเซียงตกใจไม่น้อย นี่ท่านอ๋องกินยาผิดขวดรึ ถึงได้ช่วยนังสารเลวหนิงเยียน

"นี่พวกเจ้าคิดว่าตำหนักของเรา คิดจะวางแผนใส่ร้ายชายาของเจ้าอย่างนั้นรึ เจ้าแหกตาดูสิ ของขวัญที่นางนำมาให้เรา มีเพียงแค่หินก้อนเดียว" ทุกสายตาจ้องที่ถาดแดงมีหินหนึ่งก้อนวางอยู่

"ขอถามพระนาง ผู้ใดจะเป็นบ้าเอาหินมาถวายพระนาง มิเท่ากับว่า นำความเดือดร้อนมาใส่หัวตัวเองรึเพคะ" หนิงเยียนอธิบายอย่างเนิบช้า

สายตางามมองนางกำนัลถือถาดเเดง นางกำนัลคนนั้นมีพิรุธยิ่งนัก

สิ่งที่หนิงเยียนกล่าวมาก็ถูกต้อง

"เจ้ากล้าเถียงเรา" อวี้ฮองเฮาไม่คิดว่าหนิงเยียนจะเถียงพระนาง

"หม่อมฉันมิได้เถียง ขอเวลาให้หม่อมฉันสามวัน ให้หาตัวคนร้ายให้เจอ ถ้าไม่เจอหม่อมฉันจะยอมไปอยู่ในคุกหลวง"

หนิงเยียนกล่าวเยี่ยงนี้นางต้องมีแผนรับมือแน่นนอน

"ดี สามวันจากนี้ ถ้าเจ้าไม่มีหลักฐาน เจ้าต้องเข้าคุกหลวง" อวี้ฮองเฮาดีพระทัยไว้รอ ต่อให้หลักฐานอย่างไรก็หามิเจอ

"ทูลลาเพคะ" หนิงเยียนยอบกายคำนับเเล้วเดินออกไป เวยอ๋องเดินตามหลังมา

"เจ้าจะหาหลักฐานยังไง" ในใจลึก ๆ เวยอ๋องนึกเป็นห่วงนางเหมือนกัน

"ท่านมิต้องห่วงข้าหรอก ข้าจะไปหาไท่ชางหวง จะไปด้วยรึไม่"

"ข้ากำลังจะชวนเจ้าพอดี"

ที่ตำหนักหรงไท่ชางหวงนั่งจิบน้ำชารอหลานสะใภ้กับหลานชายมามอบของขวัญปีใหม่

"ถวายพระพรไท่ชางหวงเพคะ"

"ถวายพระพรเสด็จปู่"

"เวยอ๋องเจ้ากลับไปก่อนเถอะ ข้ามีธุระจะคุยกับหลานสะใภ้"

"เสด็จปู่" ยังไม่ทันจะได้อวยพรให้เสด็จปู่ เวยอ๋องก็ต้องออกจากตำหนักหรงไปเสียเเล้ว

"ท่านนี่พูดไม่รู้เรื่อง เลิกวุ่นวายกับข้าเถอะ เมื่อถึงสามวันทุกอย่างจะกระจ่างเอง"

"ก็ได้" เวยอ๋องจึงเดินออกไป หนิงเยียนเรียกเสี่ยวอ้าสเข้ามารินน้ำชาให้นาง

สามวันผ่านไปในจวนอ๋องหนิงเยียนใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตบตาผู้คน นางปิดโรงหมอทั้งสามวัน ให้เหตุผลว่านางไม่สบาย แต่ที่จริงกำลังเตรียมหลักฐานให้ฮองเฮา

หญิงสาวในอาภรณ์สีชมพูอ่อนลายบุปผา ถักด้วยดิ้นทองอย่างดี วันนี้ม้วนผมเป็นทรงสตรีออกเรือนปักปิ่นธรรมดา

"เสี่ยวอ้าย คนพร้อมรึยัง"

"เจ้าค่ะ"

สองนายบ่าวเดินออกมาหน้าเรือนพบว่าหยวนเซียงแต่กายมารอเเล้ว วันนี้หนิงเยียนชวนหยวนเซียงไปตำหนักคุณหนิงด้วย เพื่อดูหน้าคนร้ายตัวจริง หยวนเซียงจึงไม่พลาดการชมละครปาหี่

ช่างไม่รู้อะไรเลย หยวนเซียง

ทั้งสามเดินมาที่หน้าจวน พบว่าเวยอ๋องยืนรอพวกนาง

"ข้าจะไปด้วย"

หนิงเยียนขึ้นรถม้าก่อน ตามด้วยเวยอ๋อง หยวนเซียงยื่นมือให้เวยอ๋องจับ ปรากฏว่าเวยอ๋องอยู่ด้านในรถม้าเเล้ว ทำให้หยวนเซียงโกรธ แต่ต้องเก็บอาการ

รถม้าจวนเวยอ๋องมาถึงหน้าวังหลวงเเล้ว หนิงเยียนลงรถม้าก่อนเเล้วเดินมุ่งหน้าไปที่ตำหนักคุณหนิง

ทางด้านอวี้ฮองเฮากับชายาหนานอ๋องรอชมความพินาศของหนิงเยียน ถ้าหาคนผิดมิได้ นางจะต้องโดนหวดด้วยหวายโทษฐานดูหมิ่นเบื้องสูง