นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 39

ยามเช้ารถม้าทั้งสามคันออกจากหมู่บ้านทะเลทรายแต่เช้า หนิงเยียนมองเวยอ๋องเขามีท่าทีที่เปลี่ยนไปมาสามสี่วันมานี้

"เจ้าเป็นอันใด"

"ข้าจะหย่ากับเจ้า ดีรึไม่"

"ดี" มิคาดคิดว่าจะได้ยินเรื่องราวดี ๆ เช่นนี้ หนิงเยียนดวงตาลุกวาวขึ้นมาทันที

"เมื่อกลับถึงแคว้นต้าโจว ข้าจะมอบใบหย่าให้เจ้าทันที"

หนิงเยียนได้ฟังเเล้วเหมือนยกภูเขาทั้งลูกออกจากอกมาก นางไม่คิดจริง ๆ ว่าจะได้ยินคำหย่าจากเจ้าคนถ่อย

รถม้าทั้งสามคันมุ่งหน้ามาที่เมืองหลวงหนาน หนิงเยียนเปิดม่านดูเมืองหลวงหนาน ประตูสีแดงเปิดต้อนรับพวกนาง ใหญ่ไม่แพ้แคว้นต้าโจวจริง ๆ

เซียวหยางลงจากรถม้า ขันทีข้างกายพระบิดาของเขาออกมาต้อนรับ

"เชิญรัชทยาทเสด็จพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาททรงรอท่านห้องพระอักษร" ขันทีเฒ่าเอ่ยขึ้นนามว่าฉู่กงกง แล้วผายมือ ทุกคนต่างเดินตาม

ห้องทรงพระอักษรยามนี้ ฝ่าบาทแคว้นหนาน เซียวจิ้ง ทอดพระเนตรมองคนกลุ่มนี้ย่างกรายเข้ามา รัชทายาทของเขาเซียวหยาง กล่าวไว้ว่า มีสหายแคว้นต้าโจว ที่เป็นหมอเทวดารักษาโรคเรื้อนกวางของรัชทายาทหายได้สนิท ต้องรักษาฮองเฮาได้เช่นกัน

ทุกคนต่างถวายพระพรฝ่าบาทแคว้นหนาน เซียวจิ้งทอดพระเนตรมองกลุ่มคนที่มาจากแคว้นต้าโจว

"ไม่ต้องมากพิธีกับเรา เราจะให้ฉู่กงกงพาพวกเจ้าไปตำหนักรับรอง"

กลุ่มคนจากแคว้นต้าโจวเดินตามฉู่กงกงออกไป ส่วนเซียวหยางยังคงอยู่ในห้องอักษรกับพระบิดา

"นางรักษามารดาของเจ้าได้แน่นะ"

"พ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ"

"ดี"

เซียวหยางอยากจะบอกเหลือเกินว่า เขามีความรู้สึกที่ดีให้กับนางมาก

"อันใดอีก" เซียวจิ้งทอดมองรัชทายาท ใบหน้าเยี่ยงนี้ของเซียวหยางทำให้คนเป็นพระบิดารู้เลยว่า รัชทายาทกำลังกังวล

"หมอเยียนคือชายาเวยอ๋อง พวกเขากลับไปถึงแคว้นต้าโจวเมื่อไร พวกเขาจะหย่ากัน ข้าชอบหมอเยียน"

"เซียวหยาง ในตอนนี้เจ้าเป็นรัชทายาท นางยังไม่หย่าสามี เจ้าห่าง ๆ นางก่อน นางหย่าเมื่อใดค่อยว่ากันอีกที"

ใบหน้าเซียวหยางมีความหวัง

"แสดงว่าเสด็จพ่อยอมรับนางเเล้ว"

"เซียวหยาง ถึงนางแต่งเข้ามา นางเป็นได้แค่สนม ตำแหน่งฮองเฮาไม่เหมาะกับนาง"

"เสด็จพ่อ" รัชทายาทเซียวหยางถึงกับหน้าถอดสี

"เจ้าอย่าลืมนะ บุตรธิดาอัครเสนาบดีเหรินเฟิง หรือคุณเหรินซิง เป็นคู่หมายเจ้า"

"ไม่ ข้าไม่แต่งนางเสด็จพ่อ"

"ได้อย่างไร สกุลเหรินของนางมีรากฐานมั่นคงกับราชวงศ์เรามาหลายรุ่น เจ้าเป็นผู้ครองแคว้น ต้องลำดับอันใดมาก่อน มาหลังสิ จำไว้ ใต้หล้ามาก่อน สตรีเป็นรอง"

เซียวหยางแค่นยิ้ม หึ ในตอนที่เขาเป็นโรคเรื้อนกวาง ในสายตาคนพวกนั้นเขาคือตัวเชื้อโรค คิดจะปลดเขาออกจากตำแหน่งรัชทายาทเสียด้วยซ้ำ

จะให้สกุลเหรินเป็นชายารึ ฝันไปเถอะ