นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 41

ยามบ่ายวันนั้นหลังจากที่หนิงเยียนกับเสิ่นฮัวถวายการรักษาเหนียงฮองเฮาแห่งแคว้นหนานเเล้ว พระนางได้บอกว่า วันพรุ่งนี้มีการเทศกาลชมดอกท้อนอกเมือง ให้พวกนางทั้งสองไม่ต้องมาถวายการรักษา ให้พวกนางทั้งสองหยุดหนึ่งวัน เพื่อที่จะไปงานชมดอกท้อ

ทั้งสองคนคิดว่าการอยู่ในวังหลวงหนิงเยียนเบื่อหน่ายยิ่งนัก ในระหว่างที่กำลังก้าวออกจากตำหนักรับรอง

เซียวหยางเดินเข้ามาพร้อมถือดอกเหมยกุ้ยมาหนึ่งดอก มอบให้หนิงเยียน

"ข้ากำลังจะถอนหมั้นกับนางในไม่ช้า" เซียวหยางเอ่ยขึ้น ด้วยเเววตาใสซื่อ

หนิงเยียนมองดอกเหมยกุ้ยในมือของเขา ตอนนี้นางยังไม่หย่าสามี อีกทั้งเซียวหยางยังมีคู่หมาย เมื่อคืนนางร่ำสุรากับเวยอ๋อง ทำให้นางคิดได้หลายอย่าง

"รัชทายาท ข้าเป็นหญิงยังไม่หย่าสามี ส่วนท่านมีคู่หมายอยู่เเล้ว ข้าว่าเรื่องนี้ ให้ข้าไม่พันธะ และท่านไม่มีพันธะ พวกเราทั้งสองค่อยมากลับมาคบกันดีรึไม่"

หนิงเยียนจูงมือเสิ่นฮัวออกจากตำหนักรับรองโดยไม่หันมามองเซียวหยาง ดอกเหมยกุ้ยในมือเซียวหยางล่วงลงกับพื้นทันที

นางโกรธเขารึ

เวยอ๋องที่หลบอยู่ด้านนอกย่างกรายเข้ามาพอดี

"ให้เวลานางหน่อย ถ้าเจ้ารักนางจริง" เวยอ๋องยอมถอยออกมาแล้ว เขาขอให้หนิงเยียนมีความสุขก็พอ เเต่ดูเหมือนเส้นทางความรักของหนิงเยียนกับเซียวยางจะไม่ราบรื่นเอาเสียเลย เพราะเซียวหยางมีคู่หมายเเล้ว

หนิงเยียนลากเสิ่นฮัวออกมากลางตลาด เสิ่นฮัวนึกสงสารพี่หญิงของนางเสียจริง

"พี่หญิงเยียน ท่านชอบรัชทายาทจริง ๆ รึ" เสิ่นฮัวอยากรู้จริง ๆ

"ตอนแรกเขามารักษาโรคเรื้อนกวางกับข้า ข้ามีน้ำใจมาก ข้าไม่รู้ว่าเขาเป็นรัชทายาทแคว้นหนาน ก่อนจากกันในครั้งนั้น เขามอบปิ่นหยกให้ข้า ข้าอยากหย่ากับเวยอ๋องมานาน ในตอนนั้น แต่พอตอนนี้เวยอ๋องไม่ข่มเหงข้า อีกทั้งยังรับปากเมื่อถึงแคว้นต้าโจวจะหย่าให้ข้า"

เสิ่นฮัวพอจะเข้าใจเเล้ว เพราะหนิงเยียนรักษาโรคของรัชทายาทได้ เซียวหยางจึงมีความรู้สึกดี ๆ ให้หนิงเยียน

"พี่หญิงจะแต่งกับรัชทายาทรึ" เสิ่นฮัวยังคงถามต่อ

"เขามีคู่หมายเเล้ว ข้าไม่แต่งกับเขาหรอก แต่ข้ายังอยากหย่ากับเวยอ๋องอยู่ดี"

เสิ่นฮัวเคยได้ยินเรื่องไม่ดีของหนิงเยียนมาว่า หนิงเยียนชอบเวยอ๋องจะตาย เหตุใดนางถึงจะหย่าง่าย ๆ เล่า

"พี่หญิงไม่รักเวยอ๋องรึ"

รักอย่างนั้นรึ รักไม่ลงจริง ๆ ข่มเหงรังแก แต่ช่วงหลังเขาดีกับนางมาก แต่นางก็ไม่ลืมเรื่องชั่วอยู่ดี

หนิงเยียนเลือกที่จะไม่ตอบเสิ่นฮัว นางเดินไปแผงร้านเครื่องประดับ ที่มีปิ่นหยก เงิน เรียงรายกันอย่างงดงาม

หนิงเยียนหยิบปิ่นเงิน แต่ทว่ามีสตรีนางหนึ่งแย่งจากมือหนิงเยียนอย่างหน้าตาเฉย

นางจำได้สตรีนางนั้นคือคู่หมายของเซียวหยาง เสิ่นฮัวหลบอยู่ด้านหลังหนิงเยียน

"ข้าชอบนัก ขออภัยด้วย" เหรินซิงเอ่ยขึ้นอย่างหน้าตาเฉย พร้อมมองปิ่นเงินในมือ