นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 42

มิคาดคิดว่าจะมาการเเสดงร่ายรำในศาลารับรองขนาดใหญ่ แน่นอนเซียวหยางเป็นคนสั่งให้เหล่าขันทีและนางกำนัล จัดเตรียมการให้เขา เพราะเขาต้องการให้หนิงเยียนผ่อนคลาย

หนิงเยียนนั่งข้างเวยอ๋อง ส่วนเซียวหยางนั่งโต๊ะถัดมา เสิ่นฮัวนั่งข้างเซียวหยาง

เหล่าสาวงามแคว้นหนานร่ายรำอย่างอ่อนช้อยงดงามยิ่งนัก หนิงเยียนมองอย่างเพลินเลยล่ะ

บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความสุข แต่ก็มีนางมารมาขัดจังหวะเสียก่อน เมื่อเหริงซิง กับเหรินเหมียวน้องสาวของนางย่างกรายเข้ามาในศาลารับรอง

"นี่เจ้า เหตุใดเจ้าถึงมาได้" เซียวหยางตกใจไม่น้อย เรื่องนี้มีเพียงเหนียงฮองเฮาที่รู้

เหรินซิงยิ้มขึ้นมา " ฝ่าบาทบอกข้าเองว่ารัชทายาทจะพาสหายต่างแคว้นมาชมดอกท้อบาน ข้าเลยพาน้องสาวเหรินเหมี่ยวมาด้วย"

"เจ้านี่มัน"

เหรินซิงยักคิ้วให้เซียงหยาง ทำให้เขาพลันโกรธจัด นางยังตามราวีมาถึงนี่

หนิงเยียนจึงลุกออกไปชมสวนดอกท้อด้านนอก เวยอ๋องตามนางไปไม่ห่าง

"ท่านจะตามพวกเขาไปรึรัชทายาท ฝ่าบาทสั่งว่าให้ท่านดูแลข้าให้ดี"

"เจ้านี่มัน" เซียวหยางรังเกียจ เหรินซิงยิ่งนัก เหรินซิงนั่งโต๊ะที่ว่าง พร้อมส่งสายตาไปทางเหรินเหมี่ยว

หนิงเยียนเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงต้นดอกท้อสีชมพู ที่บานสะพรั่งอย่างงดงาม ในใจยอมรับว่าเสียใจ

"เจ้าเสียใจรึ" เวยอ๋องถามนาง แต่เขาเสียใจกว่า ที่ทำร้ายนางที่ผ่านมา จนนางไม่สามารถอภัยให้เขาได้

ใบหน้างามเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา เวยอ๋องเช็ดน้ำตาให้นางอย่างอ่อนโยน แล้วโอบกอดนาง

"ข้า..." นางไม่รู้ว่าเหตุใดน้ำตาต้องไหลออกมาด้วยเล่า

ดอกท้อบานหล่นลงมา จากต้นใส่ทั้งสองคน เวยอ๋อง

"ระวัง!!!" จู่ ๆ มีงูเลื้อยลงมาจากต้นดอกท้อ จะฉกนาง แต่ทว่า เวยอ๋องกอดนางไว้ แล้วหมุนตัวไปทางนาง เขาจึงโดนงูฉก

เจ้างูตัวใหญ่สีดำมันจึงรีบเลื้อยหนี หนิงเยียนกรีดร้องอย่างตกใจ

"ช่วยด้วย!!!"

นางต้องรีบดูดพิษงู ออกจากตัวเขา เพราะงูฉกไปที่หัวไหล่ของเขา เวยอ๋องมองนางมารร้ายชั่วเขา

"อดทนอีกนิดนะ" นางดูดพิศออกจนหมด เวยอ๋องสลบไปแล้ว กล่องยาพร้อมเข็มพลันปรากฏขึ้น นางฉีดยาแก้พิษให้เขาอย่างเร่งด่วน เสียงฝีเท้าคนมาอย่างมาก กล่องยาพลันหายไปในพริบตา

เพียงไม่นานเสี่ยวอ้ายเดินมาพร้อมชามข้าวต้ม หนิงเยียนป้อนเวยอ๋องด้วยตัวเอง หนิงเยียนรู้สึกดีกับเวยอ๋องมาก แต่ไม่ถึงขั้นที่จะเรียกว่ารัก

จังหวะนั้นเซียวหยางเดินเข้ามาเงียบ ๆ เขาเห็นภาพนั้นเขาพอดี จึงค่อย ๆ เดินกลับไปอย่างช้า ๆ เมื่อคืนให้องครักษ์เงาไปสืบความแล้วพบว่ส เหรินเหมี่ยวเป็นคนปล่อยงูออกมา เรื่องนี้เขาต้องจัดการนางแน่นอน

ยามบ่ายคล้อยหนิงเยียนกับเสิ่นฮัวไปถวายการรักษาเหนียงฮองเฮา หลังจากที่ให้พระนางเสวยยา เหนียงฮองเฮาได้ข่าวมาว่า เวยอ๋องโดนงูฉกเพราะช่วยนางหนิงเยียน

เรื่องนี้เหนียงฮองเฮาแอบเสียใจเหมือนกัน คนที่เลี้ยงงูคือสกุลเหริน อีกทั้งยังทราบด้วยว่า

เหรินเหมี่ยวปล่อยงูให้ทำร้ายผู้อื่น รอดูว่าเซียวหยางจะจัดการคนสกุลเหริยอย่างไร ถ้าหนิงเยียนตาย บาดแผลที่เป็นผื่นของพระนางก็จะไม่หาย เพราะสามวันมานี้ ผดผื่นพระนางจางหายไปมาก หนิงเยียนช่างเป็นหมอเทวดาเหลือเกิน

ค่ำคืนนั้นจวนสกุลเหริน เหรินเหมี่ยวที่พลันนอนอยู่ที่เตียงอย่างสบาย นางพลันรู้สึกว่ามีตัวอันใดมิรู้อยู่ภายใต้ผ้าห่มของนาง

เหรินเหมี่ยวพลันเปิดผ้าห่มออกมา พบว่ากองทับหนอนสีขาวขจีไตยั้วเยี้ย ที่เตียงจำนวนมาก เสียงกรีดร้องพลันดังขึ้น

หนอนสีเขียวพลันไต่ตามตัวนาง ทำให้นางเต้นราวกับเจ้าเข้าสิง ข้ารับใช้จับหนานเขียวกันเป็นว่าเล่นทั้งคืน

เสียงหัวเราะบนหลังคาพลันดังขึ้น ภารกิจของของเสร็จเเล้ว จึงกลับไปรายงานเจ้านายเสียหน่อย

เหรินเหมี่ยวไม่ได้นอนทั้งคืนผื่นขึ้นเต็มตัวเพราะเจ้าหนอนเขียว ทำให้เซียวหยางสาแก่ใจนัก