นางเอกหลบไป นางร้ายมาเเล้ว นิยาย บท 9

หนิงเยียนคิดว่าถ้าปากดีเยี่ยงนี้เมื่อคืนน่าจะปล่อยให้เลือดไหลหมดตัวตายเสียเลย

"พระชายาเวยอ๋องไม่สบายรึ" หยวนเหมยแสร้งถามด้วยท่าทีเป็นมิตร หนิงเยียนคิดว่างูพิษชัด ๆ บุรุษต่างโง่เขลาเหตุใดต้องหลงกลสตรีเยี่ยงหยวนเหมยด้วยเล่า

หนิงเยียนทำเมินไม่ตอบหยวนเหมย

"ท่านอ๋องมีคนดูแลเเล้วข้าไม่กวนความสำราญของท่านกับอนุคนโปรดแล้วกัน ขอตัว"

"หนิงเยียน หยุดเดี๋ยวนี้ ชายาหนานอ๋องมีมารยาทกับเจ้า เหตุใดเจ้าไม่ตอบคำถามนาง" เวยอ๋องไม่ต้องการให้คนเมินหยวนเหมย แม้นางจะแต่งเป็นชายาผู้อื่นเเล้วก็ตาม

หนิงเยียนยิ้มเย็น "ท่านอ๋อง ท่านกล้าขึ้นเสียงกับคนที่ช่วยชีวิตท่านรึ ท่านอย่าได้เนรคุณสิ" จากนั้นเดินทอดน่องออกไปด้วยความสำราญใจ

เรื่องที่เวยอ๋องได้รับบาดเจ็บนังสารเลวหนิงเยียนมันรักษาเวยอ๋องรึ หยวนเหมยเก็บอาการไม่อยู่ หนานอ๋องยังคงใจกว้าง ไม่ถือสาอันใด กุมมือชายารักแล้วขอตัวกลับจวนหนานอ๋อง

หยวนเซียงที่กำลังจะป้อนยาให้เวยอ๋อง

"ออกไปพักผ่อนเถอะ"

"เจ้าค่ะ" หยวนเซียงรีบออกไปตามคำสั่งของเวยอ๋อง

เขาต้องสั่งสอนหนิงเยียนให้รู้จักหลาบจำ ทำให้เสียหน้าต่อหน้าหนานอ๋อง แม้แต่ชายาคนเดียวยังอบรมมิได้ ผู้คนไม่หัวเราะเยาะเขารึ

หนิงเยียนนั่งแทะเมล็ดแตงโม วันนี้นางใช้เสี่ยวอ้าย ให้ไปดำเนินการเปิดร้านตกแต่งโรงหมอแทนนาง

เสียงปิดประตูตังตึง !!!

เกิดอันใดขึ้น คนงามละสายตาจากเมล็ดแตงโมพบว่า

เวยอ๋องค่อย ๆสาวเท้ามาหานางที่ตั่งเตี้ย เหตุใดเจ้าคนถ่อยถึงต้อง

ล็อกประตูด้วย

"ท่านมาหาข้าด้วยอันใด" หนิงเยียนรับรู้ได้ถึงไอสังหารภายในห้อง ทำให้นางถึงกับขนลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว

เวยอ๋องมองคนงามที่กลัวเขาอย่างหัวหด นางรักษาเขา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่านางต้องการอันใด

"เจ้าอยากได้ข้าจนตัวสั่นไม่ใช่รึ รักษาข้าจากนักฆ่าพวกนั้น เจ้าต้องการให้ข้าตอบแทนเจ้าด้วยเรือนร่างมิใช่รึ"

สมองขี้เลื่อยคิดได้แค่นี้รึ

"บ้าไปแล้ว ท่านเข้าใจผิด ออกไปจากห้องของข้าเดี๋ยวนี้นะ"

เวยอ๋องบีบแก้มหนิงเยียนจนนางเจ็บ

"อย่าเล่นตัวไปเลย ข้าไม่อยากติดค้างบุญคุณเจ้า เจ้าอยากให้ข้าทำเรื่องผัวเมียกับเจ้ามิใช่รึ"

เวยอ๋องทำอันใดไม่ถูกรีบสาวเท้าออกจากเรือนของหนิงเยียน สมองขบคิดถึงเรื่องราวเมื่อเดือนก่อน ในตอนนั้นเขาตื่นขึ้นมาก็พบว่านางนอนเปลื้องผ้ากับเขา เวยอ๋องจึงต้องจำใจแต่งกับนาง

มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่

ด้านหนิงเยียนนางแช่น้ำในอ่างไม้ ด้วยความเจ็บปวด อยากจะถามเจ้าของร่างเดิมจริง ๆ หนึ่งเดือนก่อนมันเกิดอะไร ทำไมถึงได้ตาบอดไปชอบคนอย่างเวยอ๋อง

เสี่ยวอ้ายเดินเข้ามาในห้องน้ำ นางเก็บผ้าปูทีาเปื้อนเลือดไปทิ้งเรียบร้อย

"เสี่ยวอ้าย เจ้าตอบข้าได้รึไม่ หนึ่งเดือนก่อนงานวันเกิดท่านพ่อ มันเกิดอะไรขึ้น" หนิงเยียนคิดว่า เสี่ยวอ้ายน่าจะรู้อะไรบางอย่าง

หนึ่งเดือนก่อนนางวันคล้ายวันเกิดใต้ทเากรมโยธา หนิงเสิ่น เวยอ๋องและอ๋องคนอื่น ๆ ได้ไปร่วมงานด้วย เสี่ยวอ้ายเล่าว่า หนิงเยียนชื่นชอบในตัวเวยอ๋องมาก ก่อนเกิดเรื่องวันนั้นเวยอ๋องเมาหนักมาก จำได้ว่า เวยอ๋องกำลังจะไปเรือนพักรับรองแขก แต่สุดท้ายไปโผล่ในเรือนนอนของหนิงเยียน

"แล้วตอนนั้นเจ้าไม่อยู่กับข้ารึ"

"พระชายา ในตอนนั้นท่านไล่บ่าวไม่ให้มายุ่ง บ่าวจำได้ว่าวันนั้น ท่านพูดดีกับคุณหนูรองกับคุณหนูสามมากจนผิดปกติ"

หรือว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับหนิงชิงและหนิงซิน

"พระชายาเพคะ เวยอ๋องสั่งให้ท่านรีบแต่งงกายไปที่วังหลวง วังหลวงเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น" ข้ารับใช้จากเรือนใหญ่ตะโกนขึ้นหน้าประตู

แม้จะเจ็บปวดและไม่อยากพบว่าหน้าเจ้าคนเลว แต่ก็หลีกเลี่ยงมิได้ หนิงเยียนให้เสี่ยวอ้ายแต่งงกายให้ อาภรณ์ที่สวมใส่วันนี้ เป็นสีชมพูอ่อนเข้ากับปิ่นหยกที่งดงาม ใบหน้าไร้เครื่องประทินโฉม ดวงตางามมองไปที่รถม้าแล้วก้าวขึ้นรถม้า