นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 31

เฉียนต้ายานี่เป็นคนร้ายกาจในหมู่บ้านนี้ ปกติแล้วมักเป็นนางรังแกคนอื่น ไม่เคยเห็นนางแล่นมาขอให้ตนช่วยสักครั้ง ครั้งนี้เสียเปรียบถึงคิดถึงเขา นี่เอาเขาเป็นโล่กำบังล่ะสิ?

ถึงสายตาโจวกุ้ยหลานจะเพ่งมองไปที่เฉียนต้ายา แต่หางตากลับเหล่มองสีหน้าผู้ใหญ่บ้าน และเห็นการเปลี่ยนแปลของสีหน้าเขา เธอยิ้มมุมปากเล็กน้อย

ดูคำพูดของเธอเมื่อครู่ ผู้ใหญ่บ้านรับรู้ได้ทั้งหมดเลยนี่

โจวต้าไห่ที่ยืนอยู่ข้างๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นความเก่งกาจของน้องสาวตนเอง เขาตกใจจนตาแทบถลนออกมา

ก่อนหน้านี้เขายังเตรียมจะออกหน้าให้น้องสาวทุกเมื่ออยู่เลย น้องเขยเขาเป็นคนซื่อสัตย์ น้องสาวเขาก็เป็นพวกพูดไม่เก่ง ไม่คิดว่าน้องสาวจะข่มเฉียนต้ายาลงไปได้!

ดวงตาเฉียนต้ายากลอกกลิ้งไปมา อยากจะพูดอะไรต่อ

นังเด็กนี่ รับมือยากเหมือนแม่มัน!

“พูดเรื่องพวกนั้นไม่มีประโยชน์! นกเขาของข้าถูกเจ้าทำร้ายแล้ว เจ้าจะชดใช้ยังไง?” เฉินโหยวซวนเห็นแม่ตนเองไม่พูดอะไรแล้ว ก็หาเรื่องต่อเลย

โจวกุ้ยหลานยิ้มมุมปากออกมาอย่างอดไม่ได้ นั่นไง สีหน้าผู้ใหญ่บ้านที่เห็นจากหางตาหม่นลงอีกหลายส่วน

ยังไงซะก็เป็นผู้ใหญ่บ้าน สิ่งที่สนใจมากที่สุดคือการให้ความสำคัญจากคนอื่น คำพูดเมื่อครู่ของเฉินโหยวซวนมิเท่ากับบอกว่าผู้ใหญ่บ้านไม่มีประโยชน์รึ?

เฉียนต้ายาเห็นลูกชายตนเองพูดแล้ว ก็ตามน้ำตามทันที “ใช่ เจ้าบอกสิ เจ้าทำร้ายนกเขาของลูกชายข้าหรือไม่?”

“ใช่ ก่อนหน้านี้ข้ายอมรับเองแล้ว” โจวกุ้ยหลานไม่ลังเลเลยสักนิด

“ผู้ใหญ่บ้านท่านได้ยินแล้วกระมัง นางยอมรับแล้ว ให้นางชดใช้เงินมาเลย!” เฉียนต้ายาดีใจมาก และไม่สนใจการเสแสร้งของตนเองแล้ว หันไปพูดรัวๆใส่ผู้ใหญ่บ้านทันที

“ทำไมเจ้าไม่ถามล่ะว่าเพราะอะไร?” โจวต้าไห่ทนไม่ไหวแทรกขึ้น

เฉียนต้ายาพูดอย่างกร่างมีหลักการ “จะเหตุผลอะไรก็เป็นนางที่ทำร้ายคนอื่น ฆ่าคนยังต้องชดใช้ด้วยชีวิตและติดหนี้ก็เอาเงินทองมาเลย! บอกว่าลูกชายข้าไปขโมย เจ้ามีหลักฐานอะไรล่ะ?”

โจวต้าไห่โดนนางถามจนพูดไม่ออก เขาไม่รู้เรื่องนี้เลยสักนิด ก่อนหน้านี้แค่ได้ยินแม่เขาบอกมาเล็กน้อย

แต่ในใจลึกๆแล้ว เขารู้สึกว่าน้องสาวตนต้องไม่ผิดแน่ๆ

สวีฉางหลินที่ยืนข้างๆเอ่ยปากขึ้นว่า “น้องสาวเจ้าไม่ต้องการคนช่วย”

โจวกุ้ยหลานเบ้ปาก คนนี้สบายใจจริงนะ เรื่องพวกนี้โยนใส่หัวเธอหมดเลย! ถึงแม้ว่าเธอไม่ต้องการการช่วยเหลือจริงๆก็เถอะ...

“พอได้แล้ว หยุดทะเลาะกัน!” ผู้ใหญ่บ้านตะคอกใส่เฉียนต้ายาอย่างรำคาญ ขมวดคิ้วขึ้นมา

ยัยแก่นี่น่ารำคาญเสียจริง

เฉียนต้ายาโดนผู้ใหญ่บ้านตะคอกใส่ไปก็ตกใจ กลัวจะทำให้ผู้ใหญ่บ้านไม่พอใจจริงๆ เลยเก็บเงียบไม่ปริปากอะไร

พอเห็นในห้องเงียบลงมา ผู้ใหญ่บ้านถึงหันไปหากุ้ยหลาน “นังหนูบ้านโจว เจ้าว่ามาสิว่ามันเรื่องอะไรกัน”

ในที่สุดก็ถึงเธอพูดบ้างแล้ว โจวกุ้ยหลานเผยอปากเริ่มพูด “ก่อนแม่ข้าให้ข้าแต่งงานก็ไปถอนหมั้นกับบ้านเฉินแล้ว ยังเอาข้าวโพดไปคืนแล้ว แม่ข้าก็ไม่อยากข้าโดนตีจึงถอนหมั้น ตอนนี้ดูแล้ว โชคดีที่แม่ข้าถอนหมั้นทัน”

“เจ้าพูดอะไรน่ะ? บ้านเจ้ามาถอนหมั้นนี่ทำถูกแล้วรึ?” ทนไม่ไหวสอดขึ้นมา โจวกุ้ยหลานยิ้มบอก “หากเป็นบ้านอื่นโดนถอนหมั้น ย่อมเป็นเพราะบ้านข้าทำมิถูก แต่ถอนหมั้นกับบ้านเจ้าน่ะ เป็นเรื่องดียิ่งแล้ว เมียคนแรกของเฉินโหยวซวนโดนเขาตบตีจนทนไม่ไหวกินยาตาย พวกเจ้ายังคิดจะให้ร้ายคนอื่นอีก? ต่อไปคนในหมู่บ้านนี้ยังคิดอยากจะแต่งเมียจากข้างนอกมารึ?”

พอได้ยินดังนั้น สีหน้าผู้ใหญ่บ้านเปลี่ยนสีทันที

ลูกชายสองคนของเขาโตเป็นหนุ่มแล้ว สองปีนี้ต้องหาเมียแล้ว หากหาเมียไม่ได้เพราะเฉินโหยวซวน มันเรื่องใหญ่แล้ว!