นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 32

เฉินโหยวซวนเองก็ร้อนใจมาก “นางแค่พูดจาซี้ซั้ว ใส่ร้ายป้ายสีข้าเท่านั้น!”

“พอได้แล้ว!” ผู้ใหญ่บ้านตบโต๊ะผ่าง ลุกขึ้นยืนด้วยขมวดคิ้วมุ่น ถลึงตาใส่เฉียนต้ายากับเฉินโหยวซวนว่า “สตรีผู้หนึ่งอย่างนางจะกล้าเอาเรื่องเช่นนี้มาทำให้ชื่อเสียงตนเองเสียหายรึ?”

ตะคอกครั้งนี้ทำให้สองแม่ลูกตกใจไปตามๆกัน

ไฟโกรธของผู้ใหญ่บ้านยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้น พลันพูดอย่างรำคาญว่า “พวกเจ้ากลับไปรักษากันเองเถอะ ต่อไปอย่ามาแหกปากตะโกนต่อหน้าข้าอีก เรื่องนี้ห้ามแพร่ออกไปเด็ดขาด! หากข้าได้ยินเรื่องนี้แม้เพียงนิด บ้านเฉินของพวกเจ้าก็อย่าหวังจะได้อยู่ในหมู่บ้านต้าสืออีกต่อไป!”

พอได้ยินว่าจะถูกขับออกจากหมู่บ้านต้าสือ เฉินโหยวซวนกับเฉียนต้ายาก็ไม่กล้าหืออีก

โจวกุ้ยหลานก้มหน้านิ่ง แต่ในใจสะใจนัก

เรื่องนี้จบสิ้นสักที ต่อไปเฉียนต้ายากับเฉินโหยวซวนน่าจะไม่กล้าเอาเรื่องนี้มากวนเธออีกแล้ว แบบนี้ก็ดี

เธอจะหาเงินสร้างครอบครัวให้ร่ำรวย ไม่มีเวลามาวุ่นวายกับคนพวกนี้

ผู้ใหญ่บ้านหันมองโจวกุ้ยหลาน เห็นนางก้มหน้า รู้ว่านางคงรู้สึกไม่ดีนัก อยากจะปลอบสักสองคำ แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี ได้แต่หันไปมองโจวต้าไห่พลางว่า “พาน้องสาวเจ้ากลับไป ปลอบนางดีๆล่ะ...”

โจวต้าไห่รีบพยักหน้า จะลุกขึ้น สวีฉางหลินที่อยู่ข้างๆก็ยืนขึ้นและยื่นมือไปหาโจวกุ้ยหลาน และโอบไหล่โจวกุ้ยหลานเดินออกไปข้างนอก

รับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่หัวไหล่ โจวกุ้ยหลานรู้สึกกระดากเล็กน้อย แต่ก็ยอมตามเขาออกไป

โจวต้าไห่รีบเดินตามไป หลังออกเรือนของผู้ใหญ่บ้าน เขาเห็นน้องสาวตนเอาแต่ก้มหน้าตลอด ก็รีบเดินขึ้นไปหลายก้าว อยากจะปลอบนางสักสองคำ กลับได้ยินเสียงโจวกุ้ยหลานลอยมาว่า “ไอ้หยา ทำข้าเหนื่อยเลยนะ!”

และเห็นโจวกุ้ยหลานเงยหน้าขึ้น สลัดมือสวีฉางหลินออก หอบหายใจเสียงดังด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า “ไม่เป็นไรแล้ว!”

โจวต้าไห่อ้าปากกว้างอย่างตกใจ คิดตามไม่ทัน

โจวกุ้ยหลานเอาสองมือนวดหน้าตนเอง ถึงสบายแล้ว นั่นไง แกล้งทำเป็นน่าสงสารมันเหนื่อยมากนะ

“กุ้ยหลาน เจ้า...เจ้ามิได้เสียใจหรือ?” โจวต้าไห่ถามตะกุกตะกัก

“ทำไมต้องเสียใจ เขาโดนจัดการแล้วมิใช่รึ?”

“แต่เมื่อครู่เจ้า...” โจวต้าไห่พูดได้ครึ่งเดียวก็โดนตัดบท

โจวกุ้ยหลานโบกมือไม่ยี่หระ “แสดงละครเท่านั้นเอง ผู้ใดทำไม่เป็น? อีกอย่างข้าเป็นลูกสาวของแม่เรานะ!”

พอคิดถึงแม่ตน โจวต้าไห่เงียบไปทันที

“เอาล่ะท่านพี่ พวกเรารีบกลับไปกันเถอะ อีกเดี๋ยวเสี่ยวเทียนจะร้องไห้แล้ว” ระหว่างพูด โจวกุ้ยหลานก็ก้าวเท้ายาวไปทางตระกูลโจว สองคนที่เหลือรีบตามไป

รอจนกลับถึงบ้าน โจวเหล่าไท่ไท่ยังไม่กลับมา คงจะไปนั่งคุยที่บ้านใคร

โจวกุ้ยหลานสามีและลูก หลังจากบอกลาโจวต้าไห่แล้วก็กลับขึ้นเขาไป

พอกลับไป โจวกุ้ยหลานก็ไปรีดนมแพะ บังคับให้เสี่ยวไน่เป่าดื่ม

เธอเองก็ดื่ม มันไม่อร่อยจริงๆ รอพรุ่งนี้เวลาพอแล้ว ค่อยทำพุดดิ้ง

สวีฉางหลินกลับดื่มหมดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เขาดื่มหมด ก็ไปทำงานที่หลังบ้านอีก

โจวกุ้ยหลานล้างกระดูกหมูจนสะอาด วางลงในหม้อ ใส่น้ำลงไปค่อยๆตุ๋น ตนเองออกไปเลี้ยงไก่ต่อ จากนั้นยังเก็บไข่ไก่มาหนึ่งฟองและไข่นกกระทาสามฟอง

โจวกุ้ยหลานใส่ไข่นกกระทายัดเข้าไปในรังนกกระทา ให้นกกระทาหลายตัวนั้นฟักไข่

พอเสร็จงานทางนี้ เธอถึงมีเวลาไปดูไส้เดือน

ขยายพันธุ์ของไส้เดือนนี้ทำมาหลายวันแล้ว ดูท่าแล้วไม่เลว

ตอนเย็นเธอต้มซุปกระดูก ตุ๋นเนื้อกวางที่เหลือลงไปทั้งหมด ไม่เช่นนั้นจะเสียหมด