ถึงแม้ลูกสาวของนางคนนี้จะเป็นเด็กดี แต่หากเรื่องพวกนี้นางไม่พูดออกมา เจ้าเด็กคนนี้คงคิดไม่ถึง
คำพูดเช่นนี้ ทำให้ในใจโจวกุ้ยหลานรู้สึกอบอุ่น
ไม่เสียแรงที่ไม่มีใครกล้ารังแกเหล่าไท่ไท่ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็คิดไว้หมดแล้ว
“ข้ารู้แล้วท่านแม่”
โจวกุ้ยหลานพูดตอบ
สีหน้าเหล่าไท่ไท่ค่อยดีขึ้นไม่น้อย พร้อมพูดขึ้นว่า “เด็กคนนี้เป็นไงบ้าง เลี้ยงง่ายไหม?”
เจ้าก้อนน้อยที่กำลังเอาลูกอมใส่ปากได้ยินเหล่าไท่ไท่ถามถึงเขา สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
คุณยายคนนี้ น่ากลัวจริง.....
โจวกุ้ยหลานเห็นถึงความหวาดกลัวของเขา จึงลูบหัวเขา พร้อมพูดกับเหล่าไท่ไท่อย่างยิ้มแย้มว่า “เขาว่าง่ายมาก ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วง”
เหล่าไท่ไท่พูดขึ้นมาอย่างไม่สนใจเรื่องพวกนี้ว่า “ว่าง่ายเจ้าก็จะสบายหน่อย ยังไงก็ต้องมีลูกชายของตนเอง”
พูดเสร็จก็หันไปมองท้องของโจวกุ้ยหลาน ดวงตาทั้งคู่เป็นประกาย พร้อมพูดขึ้นว่า “ปีนี้มีลูกเลยคนหนึ่ง”
โจวกุ้ยหลานรู้สึกผิดอีกแล้ว ยังไม่เข้าห้องหอ จะมีลูกได้ยังไง? และนางเพิ่งอายุแค่สิบแปด.....
“ทำไม ยังไม่อยากมีลูก? ไม่มีลูกใครจะคอยดูแลเจ้าตอนแก่?”เหล่าไท่ไท่พูดขึ้นมาด้วยเสียงสูงอีกครั้ง ตำหนิโจวกุ้ยหลาน แต่มือเคลื่อนไหวอยู่ พูดไปด้วยกับข้าวก็ทำเสร็จไปด้วยหนึ่งอย่าง
โจวกุ้ยหลานแทบเหงื่อไคลไหล
เหล่าไท่ไท่คนนี้เก่งจริงๆ ไม่ว่าเรื่องอะไรนางก็มองออก?
“เปล่า รอเรามั่นคงแล้วค่อยมีลูก”
“คลอดลูกชายสามคนก่อน แล้วค่อยคลอดลูกสาวสองคน ก็พอใช้แล้ว”เหล่าไท่ไท่พอใจกับคำตอบของโจวกุ้ยหลาน พร้อมพูดขึ้นมา
ในฐานะที่เป็นคนศตวรรษที่ 21 นางไม่มีแผนที่จะมีลูกมากมายเหมือนคนที่นี่ จึงรีบเปลี่ยนเรื่องพูดขึ้นมาว่า “ท่านแม่ ผ้าผืนนั้นท่านแม่เอาไว้ทำเสื้อผ้าให้ตัวเองนะ”
“คนแก่อย่างข้าจะต้องทำเสื้อผ้าอะไร ยังจะใส่ออกไปโชว์? พี่ชายของเจ้าอายุยี่สิบสี่แล้ว ยังหาภรรยาไม่ได้ ข้าต้องเก็บไว้ทำเสื้อใหม่ให้เขา”
เหล่าไท่ไท่เอาแครอทที่หั่นเสร็จแล้วใส่ลงไปในหม้อ ปากยังคงพูดคุยกับลูกสาวไม่หยุด
โจวกุ้ยหลานรู้สึกจนใจกับท่านแม่คนนี้จริงๆ ท่านแม่ที่รักลูกชายมากกว่าลูกสาวกลับสามารถพูดออกมาได้อย่างเต็มปากเต็มคำขนาดนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา
รอ บทต่อไปค่ะ...