นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 144

โจวกุ้ยหลานยื่นมือออกไปโอบเจ้าก้อนน้อยที่อยู่ด้านหลังนาง และตอบด้วยรอยยิ้มว่า “พวกเราไม่มีเสื้อคลุมไม่ใช่หรือ อากาศหนาวแล้ว หากไม่สวมเสื้อคลุมก็คงหนาวจนตัวแข็ง”

แน่นอนว่านางรู้ว่าตอนนี้อากาศหนาวแล้ว ต้องสวมเสื้อคลุมใหม่ แต่เพียงแค่อยากถามว่าพวกเขาไปเอาเสื้อคลุมใหม่มาจากไหน!

จางเสี่ยวจุ๋ยรู้สึกไม่พอใจ แต่ใบหน้ายังคงยิ้มและกล่าวว่า “พักนี้พวกเจ้ามีชีวิตที่ค่อนข้างดี ยังเป็นครอบครัวที่พอจะมองเห็นหนทางข้างหน้า...... ”

ในขณะพูด นางดูเหมือนจะร้องไห้แต่ก็ไม่ร้อง และมองไปที่โจวกุ้ยหลานอย่างปวดหัว

แม้ว่านางจะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แต่นางไม่รู้จริงๆ ว่าจะจัดการกับผู้หญิงเช่นจางเสี่ยวจุ๋ยได้อย่างไร!

“อาสะใภ้สามมาที่นี่ มีอะไรหรือไม่? ท่านแม่ของข้าอยู่ในห้องของนาง มิฉะนั้นท่านก็ไปหานาง?”

ในขณะพูด เนางก็พาเจ้าก้อนน้อยเดินถอยหลังไปหลายก้าว และหลีกทางที่ให้จางเสี่ยวจุ๋ย

จางเสี่ยวจุ๋ยเช็ดหน้า ฝืนยิ้มและกล่าวว่า “เช่นนั้นข้าไปหาท่านแม่เจ้าก่อนนะ”

“อืมๆ!” โจวกุ้ยหลานพยักหน้าซ้ำๆ

จางเสี่ยวจุ๋ยจึงถือตะกร้าและเดินเข้าไปในบ้าน

นี่มันวันอะไรกัน ถึงมีคนมาที่บ้านเยอะเช่นนี้

ในขณะคิดก็เงยหน้าขึ้น นางเห็นโจวชิวเซียงเดินมาอยู่ไม่ไกล ดูจากท่าทางของนาง เห็นได้ชัดว่านางมุ่งหน้ามายังบ้านของนาง

นางยังจะพูดอะไรได้อีก?

วันนี้ไม่ได้ดูปฏิทินโหราศาสตร์ มิเช่นนั้นนางคงจะออกไปข้างนอกแล้ว!

โจวชิวเซียงก็เห็นโจวกุ้ยหลานแล้วเช่นกัน และเร่งฝีเท้าในทันที เมื่อเดินมาถึงข้างหน้าโจวกุ้ยหลาน นางก็ส่งเสียงหึอย่างเย็นชา “พี่ฉางหลินเล่า?”

“เขาไปหาเงินมาให้ข้าใช้” โจวกุ้ยหลานตอบ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวชิวเซียงก็โมโห และรู้สึกว่าตนเองกำลังโกรธมาก

“โจวกุ้ยหลาน เจ้ามันโหดเหี้ยม!” โจวชิวเซียงกล่าวอย่างดุดันอีกครั้ง

“อา ข้าสบายดี ขอบคุณที่เป็นห่วง” โจวกุ้ยหลานตอบอีกครั้ง

เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่แยแสของโจวกุ้ยหลาน โจวชิวเซียงก็โกรธจนกระทืบเท้า “โจวกุ้ยหลาน เจ้าพูดอะไร? เห็นได้ชัดว่าคนที่พี่ฉางหลินชอบคือข้า เจ้ายังต้องการให้พวกเราเลิกรากัน! เจ้ามันเป็นหญิงชั่วร้าย!"

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าสวีฉางหลินคิดอะไรอยู่? หรือว่าเขาบอกเจ้าว่าเขาชอบเจ้า?”

โจวกุ้ยหลานถามกลับ โดยไม่สนใจแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น

คนผู้นี้ติดเป็นนิสัยแล้ว ไม่จบไม่สิ้น?

ประโยคนี้ทำให้โจวชิวเซียงสะอึกอีกครั้ง หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็ตอบสนอง และกล่าวในทันทีว่า “แน่นอนว่าข้ารู้ สายตาที่เขามองข้าแตกต่างออกไป ในใจของเขามีเพียงข้า!”

“อ้อ แล้วอย่างไร?” โจวกุ้ยหลานถามอีกครั้ง

“เจ้ารีบหย่ากับพี่ฉางหลิน พี่ฉางหลินเป็นของข้า!”

แน่นอนว่าโจวชิวเซียงต้องนำเสนอความคิดของเขาตนเอง

พี่ฉางหลินไม่ชอบโจวกุ้ยหลาน และยังต้องจำใจใช้ชีวิตอยู่กับโจวกุ้ยหลาน

“หลังจากนั้นเจ้าก็จะแต่งงานกับสวีฉางหลิน?” โจวกุ้ยหลานอยากจะหัวเราะ

โจวชิวเซียงสะอึกอีกครั้ง นางจะแต่งงานกับพี่ฉางหลินได้อย่างไร? นางต้องไปแต่งงานในเมือง จะทุกข์ยากอยู่กับพี่ฉางหลินที่ชนบทหรือ? พี่ฉางหลินชอบนางมากขนาดนี้ คงทำใจไม่ได้ที่จะให้นางทุกข์ยากไปกับเขา

ดูจากการตอบสนองของนาง โจวกุ้ยหลานก็รู้ว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ และในตอนนี้ก็ไม่อยากพูดอะไรมากนัก จึงดึงเจ้าก้อนน้อยไปนั่งบนเก้าอี้ “เสี่ยวเทียน พวกเรามาเล่นกันต่อเถอะ”

เจ้าก้อนน้อยพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และเดินตามโจวกุ้ยหลานไปหมุนเชือกอย่างตั้งใจ