นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 146

อือ เป็นความผิดของนาง หน้าตานางเหมือนคนอายุสามสิบ

โจวกุ้ยหลานสูดหายใจลึก ไม่คิดจะพูดอะไรกับหญิงสาวมากไปกว่านี้แล้ว จึงถามนางไปว่า “เจ้าหาพี่ชายข้ามีเรื่องอะไรงั้นหรือ ?”

ทีนี้เข้าใจหรือยัง ?

โจวต้าไห่เพิ่งจะอายุยี่สิบสี่ นางอายุยังน้อยกว่าโจวต้าไห่ และแน่นอน ที่สำคัญที่สุด คือรีบถามว่ามีเรื่องอะไร เพราะตอนนี้นางต้องไปส่งข้าวแล้ว

หญิงสาวคนนั้นตกตะลึง “เจ้ายังอ่อนกว่าโจวต้าไห่อีกงั้นหรือ ? ข้านึกว่าเจ้าจะเป็นพี่ใหญ่ของโจวต้าไห่เสียอีก !”

ไม่โกรธสิ ไม่โกรธ นางไม่โกรธเลยสักนิด.....ซะที่ไหนเล่า ! นางโกรธจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว !

“ท่านนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านไม่ได้แต่งงาน ข้าเกรงว่าจะเผลอคิดว่าท่านเป็นพี่ใหญ่ซะแล้ว” โจวกุ้ยหลานแสร้งตอบอย่างยิ้มแย้ม

ไม่ว่าจะมองตัวเองยังไงก็ขาวกว่านาง ผิวพรรณก็ดีกว่า แก้มไม่แดงเป็นเด็กดอยหรือไง ? ทำไมนางถึงเอาแต่เรียกว่าพี่ใหญ่อยู่ได้ ?

เมื่อได้ยินว่าแต่งงาน หญิงสาวคนนั้นก็เกิดความเขินอาย แก้มแดงเป็นเด็กดอย ๆ ทั้งสองข้างยิ่งแดงมากขึ้น

“ข้าเพิ่งจะสิบเจ็ด จะเรียกว่าข้าเป็นพี่ใหญ่ได้ยังไงเล่า ?” แม้นางจะรู้สึกเขินอายเล็กน้อย ก็ยังตอบกลับมาประโยคหนึ่ง

ฮึ ที่แท้นางก็อายุสิบเจ็ดนี่เอง !

โจวกุ้ยหลานรีบตอบกลับ “อือ ข้าเพิ่งจะสิบแปด ไม่คิดว่าจะแก่กว่าเจ้าแค่ปีเดียว”

ได้ยินหรือเปล่า ข้าเพิ่งจะสิบแปด ! แต่ความคิดคือยี่สิบห้าแล้ว ร่างกายนี้เพิ่งจะสิบแปดเท่านั้น !

โจวกุ้ยหลานกู่ร้องในใจ ใบหน้ายังคงประดับไว้ด้วยรอยยิ้มปลอม ๆ

หญิงคนนั้นได้แต่มองโจวกุ้ยหลานอีกด้วยความตกตะลึง จากนั้นเหลือบไปมองเจ้าก้อนน้อย ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อ

แววตานี้หมายถึงอะไร ? หมายความว่าไง ? เจ้าก้อนน้อยนี่เพิ่งจะสามขวบ แววตาไม่อยากจะเชื่อของนางมันหมายถึงอะไรกัน ?

“นั่น......นั่นน่ะ น้องสาว เจ้าจะพาข้าไปหาพี่ชายเจ้าได้หรือไม่ ?” หญิงคนนั้นรู้สึกว่าถ้าพูดอะไรออกไปอีกจะทำให้คนอื่นขุ่นข้องใจเอา จึงรีบเปลี่ยนเรื่อง

เมื่อครู่เพิ่งจะเรียกนางว่าพี่ใหญ่ ตอนนี้กลับมาเรียกน้องสาว ?

หากนางไม่ได้คิดผิด ตนเองน่าจะแก่กว่าผู้หญิงคนนี้หนึ่งปี !

โจวกุ้ยหลานยังคงแสร้งยิ้มออกไป “เจ้าเรียกข้าว่าโจวกุ้ยหลานก็พอแล้ว พี่ชายข้าน่ะ ตอนนี้กำลังทำงานอยู่ด้านนอก เจ้ามาหาพี่ชายข้ามีอะไรงั้นหรือ ?”

ทันทีที่ได้ยินว่าโจวต้าไห่ไม่อยู่ ผู้หญิงคนนั้นก็ยิ่งร้อนรน นางยื่นมือออกไปจับโจวกุ้ยหลาน โจวกุ้ยหลานหลบมือที่ยื่นเข้ามาออกด้านข้าง

เมื่อคว้าจับโจวกุ้ยหลานไว้ไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นก็ยอมแพ้ รีบพูดขึ้นมาทันทีว่า “ข้าคือภรรยาในอนาคตของพี่ชายเจ้า ต้องการมาพบเขา เขาทำงานอยู่ที่ไหนน่ะ พาข้าไปหาเขาได้หรือเปล่า ?”

ภรรยาในอนาคต ?!

พี่ชายนางไปได้ภรรยามาจากด้านนอกตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

มีคนมาจีบอย่างนี้ นี่เหล่าไท่ไท่ยังกลัวว่าโจวต้าไห่จะหาภรรยาไม่ได้อีกงั้นหรือ ?

โจวกุ้ยหลานคิดวนอยู่หลายตลบ พูดออกมาโดยที่ไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมาว่า “นี่มันอะไรกัน ข้าไม่เคยได้ยินพี่ชายข้าบอกว่าได้ภรรยาอยู่ด้านนอกนี่นา ช่วงนี้ได้ดูตัวกับแม่นางของตระกูลหลิวมา แต่ตระกูลหลิวก็ไม่ได้ตอบกลับมา”

“ข้าก็คือหลิวเซียง! เป็นภรรยาในอนาคตของพี่ชายเจ้า รีบพาข้าไปหาพี่ชายเจ้าเถอะ !” หญิงสาวคนนั้นยิ่งร้อนรน คิดจะยื่นมือออกไปคว้าเสื้อผ้าของโจวกุ้ยหลานอีกครั้ง

โจวกุ้ยหลานเอี้ยวตัวหลบอีกครั้ง ในใจได้แต่ตกตะลึง

ไม่คิดว่าเมื่อวานที่ชุ่ยฮวามาที่บ้านบอกว่าเรื่องนี้มันจบไปแล้ว วันนี้หญิงสาวจะมาหาถึงที่บ้านซะได้ ?

โจวกุ้ยหลานไม่มีอะไรจะพูด หญิงคนนี้มาถึงนี่แล้ว นางทำได้แต่ให้นางเข้าไปพบหน้าพี่ชายสักหน่อยเท่านั้น....

แม้ว่าหลิวเซียงคนนี้จะพูดจาไม่ค่อยเป็น แววตาก็ไม่ค่อยดีนัก......

โจวกุ้ยหลานพาเจ้าก้อนน้อยและหลิวเซียงไป จนมาถึงสถานที่ที่สวีฉางหลินและโจวต้าไห่เผาถ่าน