นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 210

“ทำไมพวกท่านจึงขายข้า ข้าไม่ไป พี่กุ้ยหลานบอกว่าจะพาข้าไปอยู่ที่บ้านใหม่ของนางด้วย ข้าไม่ไป”

หลิวเซียงดิ้นรนอย่างลนลานพลางตะโกนเสียงดัง

นางรู้จักแม่ค้ามนุษย์พวกคนนี้ เมื่อก่อนแม่นางเคยบอกว่า ล้วนเป็นคนโหดเหี้ยมและโลภมาก มีผู้หญิงบางคนถูกนำไปขายในหอนางโลม ที่ดีหน่อยก็ถูกขายไปเป็นบ่าวในบ้านของคนรวย แต่คนเหล่านั้นมักจะถูกทำร้ายจนตายอยู่บ่อยๆ

“เด็กสาวคนนี้ขายในราคาหกตำลึงไม่ได้ แม้ข้าจะเอานางไปขาย ก็คงขายได้แค่ห้าตำลึงเท่านั้น ท่านดูสารรูปของนางซิ ธรรมดาทั่วไป รูปร่างก็ไม่มีอะไรโดดเด่น”

แม่ค้ามนุษย์มองหลิวเซียง ส่ายหัวพลางจับผิด

“แล้วยังมีนิสัยของนางอีก ไม่ดีเลยสักนิด คนตระกูลใหญ่ก็คงไม่มีทางซื้อ คงขายไม่ได้ราคาแน่”

ทำไมจึงรู้สึกว่าแม่ค้ามนุษย์คนนี้ต่อรองราคาได้โหดจริงๆ

เหล่าไท่ไท่หนังตากระตุกขึ้นมาอย่างโมโห พบคู่ต่อสู้ที่สูสีเข้าแล้ว

จึงเอ่ยขึ้นมาทันทีว่า “ข้าเสียเงินซื้อนางกลับมาในราคาห้าตำลึง ช่วงที่ผ่านมาก็เลี้ยงดูนางอย่างดี เจ้าดูนี่ตอนนี้นางก็เริ่มอ้วนขึ้นมาแล้ว ดูแล้วก็เหมือนจะนำโชคมาให้ไม่ใช่หรือ อย่างไรก็ต้องขายได้มากกว่าห้าตำลึงแน่”

“โธ่ ก็แค่บ่าวคนหนึ่งท่านจะเลี้ยงดูอย่างดีทำไม ดูซิท่านเลี้ยงดูจนนางเคยตัว คนที่ไม่รู้คงคิดว่าข้าซื้อตัวคุณหนูกลับไปด้วยซ้ำ อย่างไรก็ต้องถูกสั่งสอน ท่านคอยดูนะ”

แม่ค้ามนุษย์คนนั้นพูดจบ มือก็ตบไปที่แผ่นหลังหนึ่งที หลิวเซียงที่เมื่อครู่ยังดิ้นรนอยู่ก็ตัวอ่อนยวบลงไปทันที แม้แต่เสียงที่ร้องตะโกนก็เบาลงไปไม่น้อย

เหล่าไท่ไท่มองอย่างประหลาดใจ พูดขึ้นอย่างรู้สึกทึ่ง “น้องสาวช่างมีความสามารถจริงๆ แค่ตีทีเดียวก็ควบคุมนางเด็กคนนี้ได้แล้ว”

“แน่นอน มีคนผ่านมือข้ามาตั้งเท่าไหร่แล้ว”แม่ค้ามนุษย์ไม่ถ่อมตนเลยแม้แต่น้อย

หลิงเซียงที่ตัวอ่อนปวกเปียกรู้สึกปวดไปทั้งตัว และไม่มีแรงเลย ในใจทั้งรู้สึกกลัวทั้งสิ้นหวัง น้ำตาไหลพรากออกมา “ข้าไม่ขายตัว ข้าไม่ไป ข้าจะขึ้นเขาไปกับพี่กุ้ยหลาน”

แม่ค้ามนุษย์คนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว แค่ฝ่ามือเมื่อครู่นางก็อยู่ในสภาพอนาถเช่นนี้แล้ว ถ้าหากต้องตกไปอยู่ในมือนางจริงๆ เกรงว่าภายหน้าคงมีความลำบากมากมายรอนางอยู่อย่างแน่นอน

ไม่ได้ นางจะรอต่อไปอย่างนี้ไม่ได้ วันหน้านางยังต้องแต่งงานกับสวีฉางหลินนะ

เมื่อคิดเช่นนี้ นางก็พยายามรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มี ร้องตะโกนไปทางห้องของโจวกุ้ยหลาน “พี่กุ้ยหลานช่วยข้าด้วย ท่านบอกว่าจะพาข้าขึ้นเขาด้วยไม่ใช่หรือ”

“ยังจะตะโกนอีก นางเด็กคนนี้คงอยากจะถูกสั่งสอนจริงๆ”แม่ค้ามนุษย์รู้สึกหมดความอดทนแล้ว ฟาดฝ่ามือลงไปที่ใบหน้าของหลิวเซียง ทำเอาหลิวเซียงนิ่งอึ้งไป

“โอ้โฮ น้องสาวช่างร้ายกาจจริงๆ ”เหล่าไท่ไท่เห็นแล้ว ก็อุทานออกมาประโยคหนึ่ง

เมื่อแม่ค้ามนุษย์เห็นว่าหลิวเซียงเงียบแล้ว ก็ล้วงเอาม้วนผ้าออกมาจากตัว จับตัวหลิวเซียงที่ยังคงดิ้นรนอยู่ ยัดม้วนผ้านั้นเข้าไปในปากของหลิวเซียงทันที หลิวเซียงอยากจะตะโกนอีกครั้ง แต่ก็มีแค่เสียงอู้อี้เปล่งออกมาเท่านั้น

“พี่สาว ข้าจะไม่พูดอ้อมค้อมกับท่านแล้ว ท่านดูนางเด็กคนนี้สิเขียวเป็นจ้ำม่วงเป็นจ้ำเต็มไปหมด สารรูปดูไม่ได้ รูปร่างก็ไม่ดี อายุก็มากแล้ว มากสุดข้าให้ได้แค่สองตำลึงเท่านั้น”

“ว่าไงนะ สองตำลึง ไม่ได้ มันน้อยเกินไป ”เหล่าไท่ไท่ปฏิเสธทันที

ลูกสาวของนางซื้อหญิงสาวคนนี้กลับมาในราคาห้าตำลึงเชียวนะ

แม่ค้ามนุษย์ส่ายหน้า “ไม่น้อยแล้ว เด็กคนนี้ดูอย่างไรก็อายุยี่สิบแล้ว แม้แต่หอนางโลมที่ดีหน่อยก็ยังไม่เอา พวกตระกูลร่ำรวยก็คงไม่เอาเช่นกัน ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะขายได้หรือไม่ ดีไม่ดีอาจจะต้องขาดทุนก็ได้ มากสุดสองตำลึง ถ้าหากท่านไม่ขาย เช่นนั้นข้าก็ไม่ซื้อ”

เมื่อได้ยินว่านางจะไม่รับซื้อ หลิวเซียงก็รู้สึกลิงโลดขึ้นมาในใจ

ถ้าไม่ซื้อก็ดี นางจะได้ใช้ชีวิตที่ดีต่อไปเรื่อยๆ