นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 380

นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา ตอนที่ 380 การแข่งขัน 3

ในใจเห้อเฟิงไม่ยอมแพ้ ราวกับมองไม่เห็นสายตาของอาจารย์ตนเองที่โกรธเคือง ตอกกลับกลับไป “สตรีอย่างเจ้าจะมาชี้โบ๊ชี้เบ๊ที่นี่ได้อย่างไร”

“สตรีอย่างข้ายังรู้เลยว่าไม่ควรนินทาผู้อื่นลับหลัง ศิษย์สำนักบัณฑิตไป๋ลู่อย่างพวกเจ้าไม่รู้เรื่องรึไร”

โจวกุ้ยหลานไม่กลัวเลยสักนิด แค่กลุ่มเด็กเหลือขอพวกนี้ ยังกล้ายั่วยุนางรึ

เห้อเฟิงฉุนเฉียวมากจนแทบจะผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ พวกศิษย์ที่อยู่โดยรอบตัวเขาก็ฉุนเฉียวมากเช่นกัน

หนึ่งในนั้นอดทนไม่ไหว พูดอย่างโมโหว่า “สำนักบัณฑิตหนานซานอย่างพวกเจ้าก็ไม่ได้ดีนักหรอก! ให้สตรีอย่างเจ้ากับเด็กมาเข้าร่วมการแข่งขันรึไร คนอื่นๆ ของพวกเจ้าหนีไปหมดแล้วล่ะสิ ไม่กล้าสู้กับพวกข้ารึ”

โจวกุ้ยหลานถูกพวกเขาสัพยอก “พวกเจ้าลืมว่าข้าไม่ได้เป็นคนจากสำนักบัณฑิตหนานซานไปแล้วหรือไร อีกอย่าง ข้าบอกเมื่อใดว่าตนเองจะเข้าร่วมการแข่งขัน อีกทั้ง คราวที่แล้วเห้อเฟิงกับพวกเจ้าไม่ใช่ว่าพ่ายแพ้คามือพวกเมิ่งเจียงรึ เหตุใดพวกเขาต้องกลัวพวกเจ้าเล่า”

ที่กล่าวมา ก็คือเรื่องที่พวกเห้อเฟิงไปสร้างปัญหาที่ร้านไก่ทอดของนางคราวที่แล้ว

เมื่อยกเรื่องนี้มาพูด สายตาของเหล่าสำนักบัณฑิตข้างๆที่มองพวกเขาจึงเปลี่ยนไป

ตอนนี้ใครในเมืองหลวงไม่รู้บ้างว่าสำนักบัณฑิตไป๋ลู่สู้สำนักบัณฑิตหนานซานไม่ได้เล่า

แน่นอนว่า พวกเขาก็สู้ไม่ได้ ทว่าฉากหน้า คนอื่นๆ ล้วนไม่มีทางพูดออกมา

พวกเห้อเฟิงพลันรู้สึกเสียหน้า ยังอยากจะโต้แย้ง แต่ถูกอาจารย์ของตนตะโกนใส่ด้วยความโกรธ

โจวกุ้ยหลานหันไปมองอาจารย์ในวัยสี่สิบกว่า รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ชอบใจนาง

เรื่องเหล่านี้นางก็ไม่ได้สนใจ แต่เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ยังไม่รู้ว่าคนเหล่านี้จะพูดอะไรน่ารังเกียจอีก

พิธีกรคนนั้นกล่าวปลอบใจสองสามคำ แล้วพูดว่า “เวลาพวกเราล้วนกำหนดไว้แล้ว ไม่อาจรอต่อไปได้ เนื่องจากสำนักบัณฑิตหนานซานไม่มีคน เพราะฉะนั้นข้าขอประกาศว่าสำนักบัณฑิตหนานซานสละ…”

“เดี๋ยว…เดี๋ยวก่อน！”

เสียงอ่อนแรงดังมาจากด้านข้าง คนทั้งหลายหันไปมอง ก็เห็นเมิ่งเจียงจ้าวจงกับคนอื่นๆ ย่างก้าวเลื่อนลอยเดินเข้ามาทางนี้

โจวกุ้ยหลานก็โล่งใจขึ้นมา เห็นพวกเขาทั้งหลายขึ้นไปบนเวที นั่งประจำที่ของตนเอง

แล้วอาจารย์ที่ออกไปด้วยกันจนตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา

พิธีกรคนนั้นเห็นว่ามากันแล้ว ก็หยุดคำกล่าว แล้วประกาศเริ่มการแข่งขันทันที

สีหน้าพวกเห้อเฟิงเริ่มไม่น่ามอง โดยเฉพาะเห้อเฟิง ที่จ้องเขม็งใส่น้องที่อยู่ข้างๆ ตนอย่างดุดัน

หลังจากโจวกุ้ยหลานเห็นพวกเขานั่งลง ที่ยังคงกุมท้องไว้ตลอด ด้วยสีหน้าเจ็บปวด

นางคาดเดาในใจได้เล็กน้อย บางที ตอนนี้พวกเขายังคงมีอาการท้องเสีย

หลังจากนั้น ราวกับเป็นการยืนยันการคาดเดาของนาง ทันทีที่พิธีกรคนนั้นประกาศได้สองสามคำแรกของคำถาม ทางด้านสำนักบัณฑิตหนานซานก็กดกริ่งล่วงหน้า ตอบอย่างรวดเร็ว

ทั้งห้าคำถามติดต่อกัน ล้วนเป็นเช่นนี้ พิธีกรคนนั้นก็อึ้งเล็กน้อย

“ขออภัย…ข้อ…ข้อที่หกคืออะไรนะขอรับ”

เมิ่งเจียงลูบเหงื่อเย็นบนใบหน้า ยืนกรานถาม

พิธีกรคนนั้นได้สติกลับคืนมา รีบอ่านคำถามข้อที่หก เพิ่งอ่านไปไม่กี่คำ จ้าวจงตี้ก็กดกริ่ง ตอบคำตอบอย่างว่องไว

พิธีกรคนนั้นพูดตะกุกตะกัก “ถูก…”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ศิษย์จากสำนักบัณฑิตหนานซานก็อดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป ลุกขึ้นเกือบจะพร้อมกัน และวิ่งไปทางห้องส้วม

สถานการณ์เงียบมากจนได้ยินเพียงเสียงลม

พิธีกรใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งถึงจะหาเสียงของตนเองเจอ “ด้วยประการฉะนี้ ผู้ชนะคือสำนักบัณฑิตหนานซาน…”