นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 382

นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา บทที่ 382 การแข่งขัน 5

ส่วนเสี่ยวรุ่ยหนิง เขาฉีกวงกลมเหล่านั้นที่เขาวาดออกมา แล้วค่อยๆ วางลงบนโต๊ะ เดี๋ยวเพิ่มไก่ตัวผู้หนึ่งตัว เดี๋ยวเพิ่มไก่ตัวเมียหนึ่งตัว เดี๋ยวเพิ่มลูกไก่อีกสองสามตัว

โจวกุ้ยหลานก็ไม่ได้รบกวนพวกเขา ปล่อยให้พวกเขาค่อยๆ ทำไป

เมื่อใกล้ถึงเวลาแล้ว ในที่สุดทางด้านของเห้อเฟิงและคนอื่นๆ ก็ไม่ได้ปรึกษาหารือกันอีก บนใบหน้าแสดงถึงความผ่อนคลายสบายใจ

ดูท่า จะคำนวณออกมาได้แล้ว

โจวกุ้ยหลานชำเลืองมองธูปครึ่งดอกนั้น ก็ใกล้จะไหม้หมดแล้ว

“ใกล้ถึงเวลาแล้ว ดูท่าพวกเจ้าจะคำนวณออกมาไม่ได้แล้ว ยอมรับความพ่ายแพ้เสียเถิด!” เห้อเฟิงตะโกนกล่าวกับโจวกุ้ยหลายผ่านอากาศ

ความเย้ยหยันในน้ำเสียงนั้น และสีหน้าท่าทางที่เหยียดหยามไม่ได้แอบซ่อนแม้แต่น้อย

โจวกุ้ยหลานกล่าวอย่างไม่รีบร้อนว่า: “ธูปนี้ไม่ใช่ว่ายังไม่ดับหรือ?”

เห้อเฟิงถูกตอกหน้า อีกทั้งยังรู้สึกเสียหน้า จึงทำได้เพียงกล่าวประโยคอันโหดเหี้ยมว่า: “จะแพ้อยู่แล้วยังจะต่อสู้ดิ้นรนอีก เช่นนั้นก็คอยดูแล้วกัน!”

“เช่นนั้นก็คอยดูเถิด” โจวกุ้ยหลานผายมือออกอย่างไม่สนใจ

บุตรชายทั้งสองของนางยังคงทุ่มเทพยายามคำนวณอยู่ ถึงแม้จะดูเหมือนไม่สามารถคำนวณออกมาได้ก็ตาม แต่ไม่สามารถกีดกันโอกาสที่พวกเขาทุ่มเทพยายามได้

คนจำนวนไม่น้อยในสถานที่นั้นเย้ยหยันโจวกุ้ยหลานภายในใจ ว่าเป็นเพียงผู้หญิงที่ไม่มีความรู้คนหนึ่ง!

เวลาค่อยๆ ผ่านไป เมื่อธูปไหม้จนถึงช่วงนั้นแล้ว พิธีกรก็ประกาศหมดเวลาทันที

เสี่ยวรุ่ยอานและเสี่ยวรุ่ยหนิงวางพู่กันลง ใบหน้าต่างก็เต็มไปด้วยความเศร้าซึม

โจวกุ้ยหลานลูบหัวของพวกเขาเบาๆ : “ไม่เป็นไร ครั้งหน้าค่อยพยายามใหม่”

เด็กสองคนนี้ยังเล็กเกินไป ถึงแม้ว่าพวกเขาจะฉลาด แต่คำถามนี้ก็ไม่อาจคำนวณออกมาได้ภายในชั่วเดี๋ยวเดียว ดูจากสำนักบัณฑิตไป๋ลู่ กลุ่มลูกศิษย์เหล่านั้นยังปรึกษาหารือกันตั้งนานขนาดนั้น จึงจะสามารถตอบออกมาได้

พิธีกรไปทางด้านสำนักบัณฑิตไป๋ลู่ก่อน และหยิบคำตอบของพวกเขา แล้วจึงหันหน้ากลับมา ถามโจวกุ้ยหลานว่าได้คำตอบหรือไม่

โจวกุ้ยหลานนำกระดาษแผ่นนั้นที่ลงนามสำนักบัณฑิตหนานซานที่เขียนคำตอบแล้วส่งให้พิธีกร

ไม่คาดคิดว่านางก็หาคำตอบได้เหมือนกัน เห้อเฟิงและคนอื่นๆ จึงนิ่งอึ้งไป เพียงแต่ชั่วครู่ก็ละทิ้งความคิดว่านางจะทำได้ คงจะเขียนคำตอบสุ่มสี่สุ่มห้าออกมาอย่างแน่นอน คำถามนี้พวกเขาต่างก็ต้องคิดอย่างหนัก แล้วผู้หญิงคนหนึ่งจะสามารถทำออกมาได้อย่างไร?

ผู้คนที่ชมอยู่ด้านล่างเวทีต่างก็ดูถูกเหยียดหยามอีกครั้ง ทำไม่ได้ก็คือทำไม่ได้ ยังจะเสแสร้งว่าตนเองทำได้อีก ช่างเป็นการทำลายชื่อเสียงสำนักบัณฑิตหนานซานของพวกเขาจริงๆ

ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ และดูถูกของทุกคน พิธีกรได้นำคำตอบส่งให้ตรงหน้าผู้ทรงคุณวุฒิทั้งห้า

เมื่อทุกคนเห็นคำตอบ ก็ลูบเคราแล้วพยักหน้า แล้วพูดอะไรบางอย่างกับพิธีกร เมื่อพิธีกรคนนั้นกลับมา ก็ยืนประกาศในที่แจ้งว่า: “คำตอบทั้งสองฝ่ายถูกต้องทั้งคู่ แต่ละคนได้บวกหนึ่งคะแนน”

“อะไรนะ? !”

“เป็นไปได้อย่างไร? !”

แทบจะในเวลาเดียวกัน เสียงแห่งความสงสัยของแต่ละคนก็ดังขึ้นมา

เสียงจ้อกแจ้กจอแจนี้ทำให้โจวกุ้ยหลานตกใจ นางจึงรีบมองไปยังบุตรชายทั้งสองของตนเอง เมื่อเห็นว่าพวกเขาไม่ได้ถูกทำให้ตกใจ เพียงแค่งุนงงเล็กน้อย จึงสบายใจ

เห้อเฟิงลุกขึ้นยืนพร้อมเสียงดัง”ตึง” ชี้ไปที่โจวกุ้ยหลาน แล้วซักถามว่า: “พวกข้าไม่เห็นว่าเจ้าคำนวณโดยสิ้นเชิง แล้วเจ้ามีคำตอบได้อย่างไร?”

คนที่อยู่ในสถานที่ก็พยักหน้าตามไปด้วย เต็มไปด้วยความสงสัยต่อโจวกุ้ยหลาน

ผู้หญิงคนหนึ่ง จะสามารถคำนวณคำถามที่แก้ยากเช่นนี้ออกมาได้อย่างไรกัน?

“นางแอบดูหัวข้อมาก่อนหน้านี้ใช่หรือไม่?”

“ใช่แน่นอน! ผู้หญิงคนนี้มีแผนการในใจจริงๆ!”

พิธีกรคนนั้นรีบระงับอารมณ์ของลูกศิษย์ในสนาม เมื่อฉากตรงหน้าควบคุมได้แล้ว จึงถามโจวกุ้ยหลานว่า: “ขอสอบถามว่าคุณฮูหยินรู้คำตอบได้อย่างไรหรือ?”

โจวกุ้ยหลานลุกขึ้นยืนอย่างสุภาพ แล้วกล่าวกับทุกคนว่า: “ก่อนหน้านี้ตอนที่ข้าอยู่ในชนบท ก็มักจะต้องไปซื้อไก่อยู่เสมอ ไปๆ มาๆ จึงรู้ว่าเงินจำนวนเท่าไรสามารถซื้อไก่ได้จำนวนเท่าไร”

สงบนิ่ง สงบนิ่งจนน่ากลัว

คนที่เมื่อครู่นี้ยังรู้สึกเคียดแค้นไม่เป็นธรรม เวลานี้ก็ตกตะลึงจนทึ่มทื่อไป