นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 48

โต๊ะนั้นมีคนกินข้าวหมดพอดี จะมาเติมข้าวในกระทะ เห็นพวกเขากินอย่างเอร็ดอร่อย ก็คีบมากินหนึ่งคำ ต่อมาเขาเติมข้าวเสร็จก็ยืนกินอย่างเอร็ดอร่อยอยู่ตรงนั้น

ต่อมาคนที่มาเติมข้าวในครัวต่างก็มายืนกินไส้หมูอยู่ข้างๆเตา คนที่นั่งข้างโต๊ะก็น้อยลงทุกที

โจวต้าซานอดไม่ได้พูดว่า: “ยกอาหารจานนี้ไปดีไหม มีที่ไหน นั่งกินอยู่ข้างเตาในครัว?”

โจวเหล่าไท่ไท่หันกลับไปตอบว่า: “พี่ใหญ่ นี่เป็นเครื่องในหมู พวกเราไม่ต้องเอาขึ้นโต๊ะอาหารหรอก”

มีคนหนึ่งที่กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยก็พูดว่า: “เครื่องในหมูอร่อยขนาดนี้เชียว?”

“ของแบบนี้มีคนคิดว่าสกปรก พวกเราก็กินเองของเรา พวกเจ้าไปกินเนื้อเถอะ?” โจวกุ้ยหลานไม่รู้สึกว่าต้องปกปิดอะไร นางยิ้มแล้วพูดกับทุกคน

เพราะยังไงของพวกนี้เป็นของที่ให้สัตว์กินในยุคนี้ มันสกปรกมาก นางกลัวว่าคนพวกนี้จะรู้สึกว่านางเอาของสกปรกมาให้พวกเขากิน

แต่พอนางพูดออกไปแบบนี้ ก็ไม่มีใครขยับเลย

หนึ่งในนั้นมีคนหนุ่มพูดขึ้นว่า: “พี่สาว เครื่องในหมูอร่อยกว่าหมูตุ๋นมากเลยนะ ข้าไม่ไปไหนหรอก!”

เขาพูดแบบนี้ก็ทำเอาคนทั้งวงหัวเราะเสียงดัง

“ข้าเพิ่งจะเคยเห็นครั้งแรก ทำไมถึงอร่อยขนาดนี้ล่ะ?” ผู้ชายอีกคนพูดขึ้น

“อร่อยจริงๆ! น่าเสียดายที่ภรรยาข้าทำแบบนี้ไม่เป็น!”

หนึ่งในนั้นยังมีคนถอนหายใจ สองวันนี้พวกเขาได้กินของอร่อยมากจริงๆ แล้วนึกคิดอาหารในบ้านตัวเอง ก็รู้สึกตงิดใจมาก

ได้ยินพวกเขาพูดแบบนี้ โจวซานเฉียงก็อดไม่ได้มาร่วมวงด้วย หลังจากได้ชิมแล้วก็ตะโกนไปเรียกคนทางนั้น: “มากินเร็ว รสชาติดีมากเลย!”

คนที่ยังลังเลก็ทนนั่งต่อไปไม่ไหว ขนาดโจวต้าซานยังลุกขึ้นเดินมาด้วย

เด็กสามคนก็วิ่งมาด้วย คีบไส้หมูกินกันไม่หยุด

ข้างโต๊ะเหลือแค่หลี่ซิ่วยิง หวังหยู่ชุนกับโจวชิวเซียงสามคน

“พวกเขาโง่หรือไง? เครื่องในหมูจะอร่อยกว่าหมูตุ๋นได้ยังไง?”

หวังหยู่ชุนไม่สนใจคำพูดของพวกเขา คีบหมูตุ๋นมากินต่อ

ตอนนี้พวกผู้ชายวิ่งไปหมดแล้ว พวกนางสามคนนั่งอยู่ข้างโต๊ะ

สิ่งที่โจวกุ้ยหลานคิดไม่ถึงเลยก็คือ เครื่องในหมูชนะใจทุกคนที่ได้ชิมมัน ไม่นาน ไส้หมูทั้งกะละมังก็ถูกกินจนหมดแล้ว แถมยังกินซุปตับหมูจนหมดอีก ก็ถึงกลับไปนั่งกินหมูตุ๋นบนโต๊ะต่อ

พวกเด็กๆก็อยากกินไส้หมูของโจวกุ้ยหลานอีก นางใช้โอกาสเริ่มสอนพวกเขาว่า: “พรุ่งนี้ถ้าพวกเจ้ามา ก็ต้องล้างหน้าล้างตาให้สะอาด ต้องเป็นเด็กดีไม่ดื้อ ไม่งั้นก็จะไม่ทำไส้หมูให้กิน ทำแล้วก็จะไม่ให้พวกเจ้ากิน”

ได้ยินว่ามีของอร่อย จู้จื่อก็ตอบอย่างดีใจ เด็กอีกสองคนก็รีบหยักหน้า

รอทุกคนกินหมดแล้ว นั่งพักผ่อนสักพักก็เริ่มทำงานกันต่อ

ตอนนี้ โจวต้าซานพูดกับหลี่ซิ่วยิงว่า จะทำงานหรือกลับบ้าน อย่ามานั่งเป็นยายแก่รอคนมาดูแล กินของคนอื่นเขาแล้วไม่ช่วยเขาทำงานอีก

หลี่ซิ่วยิงไม่มีทางอื่น จึงต้องพาผู้หญิงอีกสองคนไปช่วยเก็บถ้วยจาน

เวลาตอนบ่ายผ่านไปเร็วมาก พวกเด็กๆอยากกินไส้หมูกัน และไม่ได้ซุกซนเหมือนก่อนหน้านี้อีก วิ่งเล่นกันเองตรงนั้น

รอถึงตอนเย็น อาหารก็ไม่ต่างจากตอนเที่ยงเลย แต่แค่ไม่มีไส้หมูกับตับหมู พวกเขาต่างก็เสียดายกัน

“พี่สาว พรุ่งนี้ทำเครื่องในหมูอีกสิ นั่นอร่อยกว่าเนื้อหมูมากเลยนะ!”

“นั่นสิๆ ข้าอยากกินมาทั้งวันแล้ว”

“เจ้าก็ไม่ต้องทำเนื้อเยอะขนาดนี้ด้วย ทำเครื่องในหมูให้พวกเรากินเยอะๆเถอะนะ?”

โจวกุ้ยหลานคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแบบนี้