นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 69

แค่กลิ่นหอมนี้ก็เหนือกว่าหมูตุ๋นน้ำแดงของโรงเตี๊ยมเขามากนัก

หมูตุ๋นน้ำแดงนี่เป็นอาหารแนะนะของโรงเตี๊ยมเขา วันนี้กลับได้วิธีทำใหม่มาง่ายดายเยี่ยงนี้?

พอคิดถึงตรงนี้ ประกายแสงในดวงตาเขายิ่งสว่างมากขึ้น

สวีฉางหลินเดินตามเข้ามาเหมือนกัน สายตาจับจ้องไปที่เมียตน

เมียตนทำอาหารเป็น เขาได้เจอกลิ่นหอมชนิดนี้ในทุกมื้ออาหหารที่ได้กิน เขาเลยไม่รู้สึกแปลกใหม่แล้ว เพียงแต่ทุกครั้งที่ได้กลิ่นนี้ เขาก็ต้านทานไม่ไหวเหมือนกัน

พ่อครัวกลุ่มหนึ่งที่ทำอาหารเสร็จแล้วก็พากันหยุดมือ เดินเข้ามาห้อมล้อมกระทะนี้จนไม่มีช่องว่างเลย

พ่อครัวคนนั้นตักหมูตุ๋นน้ำแดงจากในกระทะออกมาวางบนเตา

แค่สีสัน บวกกับกลิ่นหอมก็เหนือกว่าหมูตุ๋นน้ำแดงที่เขาทำก่อนหน้านี้หลายขุมนัก

เขากลืนน้ำลาย หยิบตะเกียบคู่หนึ่งยื่นให้ไป๋ยี่เซวียน “เถ้าแก่ ท่านลองชิมดูหน่อยดีหรือไม่?”

ตอนนี้ไป๋ยี่เซวียนก็ไม่เกรงใจ รับตะเกียบมาคีบหมูตุ๋นน้ำแดงชิ้นหนึ่งเข้าปากตน หมูตุ๋นน้ำแดงนี้มันนุ่มแต่ไม่เลี่ยน พอกินเข้าปากแล้วก็มีกลิ่นหอมกระจายเต็มปาก รสชาติก็มีหลายชั้น พอกินหมดชิ้นหนึ่ง ยังเหลือกลิ่นหอมในปากอยู่เลย

เขาเบิกตากว้าง จับจ้องมองหมูตุ๋นน้ำแดงในจานนั้นเขม็ง ทนไม่ไหวคีบขึ้นมาอีกคำหนึ่ง รสชาตินั้นกระจายไปทั่วปากอีกครั้ง

ต่อให้เขาได้กินทุกโรงเตี๊ยมเล็กใหญ่ทั่วทั้งเขตแล้ว ก็ไม่เคยได้กินหมูตุ๋นน้ำแดงที่หอมขนาดนี้มาก่อน

และพี่สะใภ้คนนี้กลับแค่เพิ่มเครื่องปรุงรสลงไปเล็กน้อยจากพื้นฐานเดิมของพ่อครัวเท่านั้น!

ไป๋ยี่เซวียนยิ่งคิดยิ่งตกใจ จนฝ่ามือยังเหงื่อออกเลย

“พวกเจ้าก็ลองดูสิ” ไป๋ยี่เซวียนเอ่ยปากกับเหล่าพ่อครัวที่รายล้อม

พ่อครัวเหล่านั้นก็พากันคีบเนื้อเข้าปาก จากนั้นก็มีสีหน้าตกตะลึง มองโจวกุ้ยหลานอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

เห็นปฏิกิริยาของทุกคน โจวกุ้ยหลานรู้ว่านี่คือยอมรับนางแล้ว

ดูท่าการค้าในวันนี้จะสามารถคุยต่อได้แล้วล่ะ

สวีฉางหลินที่อยู่ข้างๆก็แอบตกใจ เมียตนใส่แค่เครื่องปรุงรสนิดหน่อยก็เอาชนะพ่อครัวเหล่านี้ได้แล้ว นี่มัน...เก่งกว่าเขาอีก

“เถ้าแก่ นี่มันอร่อยมากกว่าหมูตุ๋นน้ำแดงของข้าเมื่อก่อนอีกนะ!” พ่อครัวคนนั้นอดไม่อยู่รำพึงออกมา

คนอื่นต่างเห็นด้วย และคิดว่านี่เป็นอาหารเลิศรสที่แท้จริง

ไป๋ยี่เซวียนพยายามสะกดความปรีดาในใจตนเอง เดินเข้ามา กำหมัดคารวะโจวกุ้ยหลานและสวีฉางหลินว่า “พี่ฉางหลิน พี่สะใภ้ พวกเราย้ายไปคุยกันที่ห้องโถงดีหรือไม่?”

“ดี” โจวกุ้ยหลานยิ้มรับ จากนั้นก็ลากมือสวีฉางหลินออกไปข้างนอก

“ประเดี๋ยวก่อน!”

มีเสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง โจวกุ้ยหลานหันกลับไปมอง ก็เห็นพ่อครัวคนนั้นที่ทำหมูตุ๋นน้ำแดงเดินมาทางนางพลางจับจ้องนางเขม็ง

พอมายืนตรงหน้านาง พ่อครัวคนนั้นสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ แต่สีหน้ากลับสงบนิ่ง กำหมัดคารวะนางพลางโค้งตัวว่า “ก่อนหน้านี้ข้าผิดเอง ข้าดูถูกคน ขอท่านอย่าถือโทษเลย!”

โจวกุ้ยหลานยิ้มมุมปาก “มิเป็นไร ไม่ต้องใส่ใจดอก”

พูดจบ และเอียงหัวหันไปบอกสวีฉางหลินว่า “ท่านพี่ พวกเราออกไปกันเถอะ?”

“ได้”

สวีฉางหลินรับปาก พลางพานางออกไปข้างนอก